23 กรกฎาคม 2546 07:26 น.
พี่ดอกแก้ว
หากหมดรักสิ้นไร้ใจคิดถึง
อย่าโกรธขึ้งถึงโทษพิโรธถาม
เก็บอดีตไว้ในแฟ้มที่งดงาม
นึกถึงยามหวามหวานสะท้านใจ
ใครกำหนดบทพรากที่หลากรส
ให้กำสรดโศกราญหักหาญไว้
กาลเวลาย่อมกำกับให้แปรไป
บนเวทีที่ยิ่งใหญ่ในมายา
23 กรกฎาคม 2546 07:19 น.
พี่ดอกแก้ว
รักคือความอดทนปนกรุณา
ไม่นินทาไม่ทะนงไม่สงสัย
ไม่เย่อหยิ่งท้าทายให้ขุ่นใจ
รักนั้นไซร้สมหวังดั่งใจปอง
23 กรกฎาคม 2546 07:10 น.
พี่ดอกแก้ว
..อย่าหวังพึ่งผู้ใดให้เป็นทุกข์
แม้แต่เพื่อนร่วมสุขสนุกสนาน
พึ่งตนเองดีกว่าหน้าชื่นบาน
ไม่เสียงานเสียใจไร้กังวล.
22 กรกฎาคม 2546 20:50 น.
พี่ดอกแก้ว
กำแพงใจในวันนี้มีเพราะเธอ
ที่เสนออุปกรณ์สอนสร้างไว้
ความเจ็บช้ำคือเสาเข็มเต็มห้วงใจ
ตอกลงไปมิให้ทรุดหยุดโลเล
คำหวานหลอกปอกใจให้เชื่อมั่น
คือคานที่ป้องกันความหันเห
รับน้ำหนักของใจที่รวนเร
มิให้เซทรุดล้มจมน้ำตา
ความมากรักที่เผยทักให้เริ่มชัง
คือผนังที่กั้นไว้ให้รู้ว่า
เสรีใจที่เคยได้ตลอดมา
ถึงเวลาหมดอายุลุตำนาน
22 กรกฎาคม 2546 09:56 น.
พี่ดอกแก้ว
..เหมือนเดือนดับลับไปในขอบฟ้า
ดาวเจิดจ้าก็กลับต้องอับแสง
ตะโกนกู่ผู้ใดจะชี้แจง
จะแถลงทุกข์โถมที่โหมมา
แม้พระพายยังโชยระโรยอ่อน
แสนสะท้อนในจิตคิดหนักหนา
อันตัวเราเศร้าโศกสุดพรรณา
ต้องตีหน้าระรื่นฝืนอกตรม
ทางข้างหน้ายิ่งใหญ่ใช่น้อยนิด
ขาดคู่คิดจิตหมองต้องขื่นขม
การจากลาพาใจให้ระทม
อกระทมจนแทบสิ้นชีวี
กอบหัวใจแตกร้าวรวมเข้าไว้
กำลังใจที่มองเห็นเป็นสักขี
ด้วยดวงจิตที่มุ่งมั่นนั้นจะพลี
ครึ่งชีวีที่เหลืออยู่เพื่อผู้คน
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
692
