23 เมษายน 2547 00:33 น.
พี่ดอกแก้ว
ราตรีกาลผ่านไปไม่เคยรั้ง
จะหยุดยั้งรอใครในโลกฝัน
ต่างต้องตื่นมาพบสบตะวัน
เพื่อแบ่งปันชีวาครารุ่งราง
เสียงไก่ขันผันแว่วแก้วเสียงใส
กระจ่างไพรคอยรอคลอฟ้าสาง
ปลุกชีวิตจิตใจให้กู้ทาง
เมื่อสว่างอีกครั้งตั้งชีวี
สู้ต่อไปอย่าให้ใจหม่นเศร้า
มีรอยเงาลบเลือนเปื้อนราศี
สว่างนอกสว่างในใจที่ดี
เปล่งแสงสีสัจธรรมนำหมู่ชน
คนเดินดินจะยินเสียงกล่อมใจ
จากพระธรรมนำชัยไปทุกหน
แม้คลี่คลุมสุมทุกข์ที่รุกตน
ยังคงฉ่ำกมลมีเพื่อนใจ
แม้นราตรีมีเพียงแสงดาวน้อย
ไม่เลื่อยลอยไปตามความหวั่นไหว
คงตั้งมั่นฟันฝ่าหาเส้นชัย
ว่าวันหนึ่งจักได้แสงส่องทาง
เพื่อให้โลกหมดโศกและเศร้าซม
ความช้ำตรมอาลัยในหมองหมาง
ความหดหู่หม่นไหม้ใจเลือนลาง
จะพ่ายแพ้ความสว่างจากแสงธรรม
23 เมษายน 2547 00:29 น.
พี่ดอกแก้ว
เรือเพลี่ยงเลี่ยงคลื่นลม
ไม่ยอมจมใต้สายธาร
ขับฝ่าอย่างกล้าหาญ
แม้นพบพานพายุใจ
แล่นไปแม้นไร้ทิศ
กลับลิขิตทิศขึ้นใหม่
ไปตามแผ่นฟ้าใส
แม้นไร้ใครมาเหลียวแล
22 เมษายน 2547 23:24 น.
พี่ดอกแก้ว
พลัดพรากจากสิ่งคุ้น ........เคยเรียง
คอนที่เคยร่วมเคียง...........ห่างเหย้า
คือเศษแห่งกรรมเพียง......นิดหน่อย
จากเหตุเคยพรากเค้า........เนิ่นแล้วนานกาล
กักขังเพราะเหตุด้วย.........เบียดเบียน
สิ้นอิสระเวียน..................ฟากฟ้า
อาหารที่คลื่นเหียน...........ผิดปาก
วิบากท่วมทับหล้า ...........ไม่พ้นผลกรรม
ปล่อยสัตว์เพื่อช่วยให้.......พ้นขัง
คือกุศลประดัง.................อีกข้าง
ผู้ทำที่มุ่งหวัง ..................เพื่อสุข
มอบอิสระสร้าง................แก่ผู้ถูกเบียน
คนก่อเวรเพื่อได้...............ตัวเขา
วางข่ายเพื่อหมายเอา........นกได้
คือผู้ล่วงบาปเคล้า............คลอจิต
ทุจริตชีพไซร้...................ไม่ช้าคืนสนอง
22 เมษายน 2547 16:16 น.
พี่ดอกแก้ว
หลายชนิดจิตมนุษย์ดุจเหล่าบัว
ผู้ลืมตัวจมกายในตัณหา
คือรากเหง้าอุบลก้นธารา
อวิชชามอมเมาเขลาชีวี
มีกายหยาบใจบาปคราบทรามนัก
อกุศลแน่นหนักรักบัดสี
ดุจแมงเม่าเริงร่าเปลวอัคคี
มิรู้ดีเท่าใดก็วายปราณ
อีกเหล่าบัวกลัวภัยหมายใจพ้น
กออุบลเป็นใบใช่อาหาร
ของเต่าปูอยู่ใต้เบื้องบาดาล
แม้จักใช้เวลานานก็ตั้งใจ
เหล่าที่สามงามมนุษย์ชุดสำรอง
อยู่ปริ่มคลองน้ำขุ่นวุ่นวิสัย
ใกล้มนุษย์ชุดธรรมาธิปไตย
มีบทกรรมนำใจในทางดี
เหล่าที่เลิศประเสริฐคนบัวพ้นน้ำ
คลี่กลีบตามลำแสงพระชินสีห์
เพียงแผ่วผิวกระทบไอสุรีย์
บานเต็มที่กลางบึงตรึงฤทัย
21 เมษายน 2547 22:50 น.
พี่ดอกแก้ว
ม่านดวงตาพร่าพรายรายระยับ
แสงวิบวับสะท้อนใบไล้รังสี
ปลุกความชื่นตื่นตาคราระวี
สลับสีพาดสายลายนภา
ชีวิตงามยามเช้าคราวรับแสง
ต่างจัดแจงตารางอย่างหรรษา
แย้มยิ้มรับวันใหม่ให้ทิวา
ความเจิดจ้าจากแสงไล้สู่ใจงาม
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
1571
