23 เมษายน 2547 00:33 น.

สู้ต่อไปอย่าให้ใจหม่นเศร้า

พี่ดอกแก้ว

ราตรีกาลผ่านไปไม่เคยรั้ง
จะหยุดยั้งรอใครในโลกฝัน
ต่างต้องตื่นมาพบสบตะวัน
เพื่อแบ่งปันชีวาครารุ่งราง

เสียงไก่ขันผันแว่วแก้วเสียงใส
กระจ่างไพรคอยรอคลอฟ้าสาง
ปลุกชีวิตจิตใจให้กู้ทาง
เมื่อสว่างอีกครั้งตั้งชีวี

สู้ต่อไปอย่าให้ใจหม่นเศร้า
มีรอยเงาลบเลือนเปื้อนราศี
สว่างนอกสว่างในใจที่ดี
เปล่งแสงสีสัจธรรมนำหมู่ชน

คนเดินดินจะยินเสียงกล่อมใจ
จากพระธรรมนำชัยไปทุกหน
แม้คลี่คลุมสุมทุกข์ที่รุกตน
ยังคงฉ่ำกมลมีเพื่อนใจ

แม้นราตรีมีเพียงแสงดาวน้อย
ไม่เลื่อยลอยไปตามความหวั่นไหว
คงตั้งมั่นฟันฝ่าหาเส้นชัย
ว่าวันหนึ่งจักได้แสงส่องทาง

เพื่อให้โลกหมดโศกและเศร้าซม
ความช้ำตรมอาลัยในหมองหมาง
ความหดหู่หม่นไหม้ใจเลือนลาง
จะพ่ายแพ้ความสว่างจากแสงธรรม

1583

love

comment

23 เมษายน 2547 00:29 น.

ไม่ยอมแพ้

พี่ดอกแก้ว

เรือเพลี่ยงเลี่ยงคลื่นลม 
ไม่ยอมจมใต้สายธาร 
ขับฝ่าอย่างกล้าหาญ 
แม้นพบพานพายุใจ 
แล่นไปแม้นไร้ทิศ 
กลับลิขิตทิศขึ้นใหม่ 
ไปตามแผ่นฟ้าใส 
แม้นไร้ใครมาเหลียวแล

1022

love

comment

22 เมษายน 2547 23:24 น.

..เบียดเบียน ชีวิต

พี่ดอกแก้ว

พลัดพรากจากสิ่งคุ้น ........เคยเรียง
คอนที่เคยร่วมเคียง...........ห่างเหย้า
คือเศษแห่งกรรมเพียง......นิดหน่อย
จากเหตุเคยพรากเค้า........เนิ่นแล้วนานกาล

กักขังเพราะเหตุด้วย.........เบียดเบียน
สิ้นอิสระเวียน..................ฟากฟ้า
อาหารที่คลื่นเหียน...........ผิดปาก
วิบากท่วมทับหล้า ...........ไม่พ้นผลกรรม

ปล่อยสัตว์เพื่อช่วยให้.......พ้นขัง
คือกุศลประดัง.................อีกข้าง
ผู้ทำที่มุ่งหวัง ..................เพื่อสุข
มอบอิสระสร้าง................แก่ผู้ถูกเบียน

คนก่อเวรเพื่อได้...............ตัวเขา
วางข่ายเพื่อหมายเอา........นกได้
คือผู้ล่วงบาปเคล้า............คลอจิต
ทุจริตชีพไซร้...................ไม่ช้าคืนสนอง

1639

love

comment

22 เมษายน 2547 16:16 น.