15 กรกฎาคม 2548 17:00 น.
พี่ดอกแก้ว
ความประมาทพลาดผิดเพราะคิดแคบ
ด้วยมีแบบของตนเหตุผลหลัก
ตัดสินตามการนึกแล้วทึกทัก
ยิ่งแน่นหนักปักใจในคิดตน
ถือชำนาญประสบการณ์มาตัดสิน
ถือความชินเป็นฐานของเหตุผล
ถือความรู้เจนจัดผูกมัดคน
ถือการเดาของตนว่าถูกจริง
บ้างวิเคราะห์เจาะความตามที่นึก
เลยเปิดศึกกับบางคนและบางสิ่ง
เพราะเดาผิดเดาพลาดขาดท้วงติง
บ้างเห็นจริงคล้อยตามความที่เดา
บ้างไม่แตกแยกไขนัยคำถ้อย
จึงเรียงร้อยภาพร่างอย่างโง่เขลา
วิจัยความตามจริตที่คิดเอา
จึงแบ่งเขาแบ่งเราจนแตกคอ
บ้างถือดีมียโสโอหังวาท
เที่ยวได้ฟาดฟันคนจนบั่นศอ
ถือความรู้จู่โจมโถมเย้ยทอ
จนเกิดก่อแนวทางที่ต่างกัน
ใครจะถืออย่างไรให้ลองนึก
ก่อนเปิดศึกให้พิสูจน์กำลังขันธ์
ที่ถือดีเหนือใครสารพัน
ที่ถือนั้นถูกแท้แน่หรือไร
ลองใคร่ครวญทวนจิตสักนิดหนึ่ง
แล้วตอบความถามถึงเฉลยไข
หากตนคิดถูกแท้ทุกสิ่งไป
ทุกคำตอบต้องไม่ผิดหลักกรรม
หากยังคิดผิดพลาดขาดจากศีล
มีมลทินเพี้ยนไปให้น่าขำ
หากคำตอบขัดแย้งกับพระธรรม
จงจดจำตนไซร้รู้ไม่จริง
อย่าประมาทพลาดไปในการเดา
นั่นเป็นเรื่องโง่เขลาน่าอายยิ่ง
พระพุทธองค์ยังทรงแจงท้วงติง
อย่าเชื่อสิ่งต่างต่างอย่างคาดเดา
7 กรกฎาคม 2548 20:34 น.
พี่ดอกแก้ว
เห็นต้นไม้ท้ายบ้านผ่านหน้าแล้ง
ยืนต้นแห้งปลิดใบไร้ความหนา
เหลือเพียงหนึ่งใบเขียวงามจับตา
ให้คุณค่าชีวิตไม่ปลิดวาย
ความชื่นชมชุ่มใจใบไม้เดี่ยว
บนลำต้นแห้งเซียวมีความหมาย
ให้แง่คิดปรัชญาเรื่องเรียงราย
ทั้งการอยู่การตายและอดทน
พลันความคิดติดขัดอึดอัดลุ้น
ใบไม้หมุนตามแรงแห่งลมฝน
และปลิดร่างคว้างร่วงพื้นสกล
ก่อนที่ฝนตกมาพาเสียใจ
ปวงปรัชญาปลิดปลิวลิ่วตามลม
ความคิดคมกลับทื่ออื้ออึงไหว
ครวญอยู่กับใบไม้ที่ปลิดไป
ลืมความจริงยิ่งใหญ่เรื่องเปลี่ยนแปลง
ใบไม้เดียวเกี่ยวใจให้ลุ่มหลง
ลืมบทปลงเรื่องจริงสิ่งแอบแฝง
อีกไม่นานซากไม้ที่ไร้แรง
จะเริ่มแตกใบแซงสะพรั่งใบ
ความงดงามอีกหนึ่งจะซึ้งซาบ
และเอิบอาบความคิดจิตสดใส
คือความงามสมบูรณ์พูนพฤกษ์ไพร
ได้ปรัชญาเรื่องใหม่ไม่ซ้ำกัน
ความสูญเสียอาจมิใช่ร้ายทั้งสิ้น
รอเวลาพลิกถิ่นให้สุขสันต์
ความสูญเสียบางอย่างในชีวัน
อาจเพิ่มผลอนันต์ในเรื่องดี
4 กรกฎาคม 2548 10:09 น.
พี่ดอกแก้ว
ออกเดินทางอย่างชื่นระรื่นจิต
กับมวลมิตรมุ่งไปตามใจฝัน
ไปท่องเที่ยวดูฟ้าดูตะวัน
เฮฮากันสุขใจใต้แสงดาว
เช้าวันหนึ่งถึงนาทีที่ตากฝน
แต่ละคนกลัวเปียกและกลัวหนาว
บางคนมีร่มกางกันชั่วคราว
บางคนมีเสื้อยาวกันฝนมา
เหลือเพียงฉันไร้เครื่องกันฝูงเม็ดฝน
พอร่วงหล่นก็แตะถึงมังสา
ร่างเปียกปอนหนาวสั่นเหลือคณา
ไม่อาจแบ่งร่มมาจากผู้ใด
เป็นความผิดของฝนหรือของฉัน
หรือว่าของใครกันควรแก้ไข
ฝนไม่ควรมาตกหรืออย่างไร
หรือคนอื่นไร้น้ำใจไม่แบ่งปัน
ตอบคำถามด้วยความไม่ลำเอียง
เลิกทุ่มเถียงโทษใครให้เดียดฉันท์
ไม่รอบคอบตอบใจได้เท่าทัน
ไม่ตระเตรียมป้องกันเพราะตนเอง
บางครั้งการเที่ยวโทษโกรธผู้อื่น
คือคนคิดเพียงตื้นชอบข่มเหง
ทำผิดซ้ำผิดใหม่ไม่หวั่นเกรง
ผลของกรรมนักเลงจะถึงตัว
29 มิถุนายน 2548 21:35 น.
พี่ดอกแก้ว
หลากหลายคนลืมมองตนสำรวจตัว
มีปัญหาก็มั่วสร้างเหตุผล
เพราะคนนั้นคนนี้ที่ทำตน
โทษแต่คนอื่นผิดปิดความอาย
หลากหลายคนขุดค้นเรื่องชาวบ้าน
นินทาอย่างสำราญกับสหาย
เห็นความผิดของเขามีมากมาย
เที่ยววุ่นวายเรื่องราวสาวไส้กัน
หลากหลายคนพร่ำบ่นว่าผู้อื่น
ทั้งหยิบยื่นข้อหาโทษมหันตร์
พูดตำหนิติเตียนอย่างเมามัน
มีตนเองเท่านั้นที่แสนดี
นั่นเป็นการมองไปในวิบัติ
ไกลจากสัจจธรรมนำสุขศรี
เรื่องคนอื่นจะดีหรือไม่ดี
หากคิดมองเรื่องนี้ต้องวางใจ
เพราะวจีที่กล่าวถึงราวเรื่อง
ไม่ประเทืองปัญญาพาผ่องใส
เป็นวจีทุจริตสร้างวัฏฏ์ภัย
ส่อเสียดไปเพ้อเจ้อเผลอแต่งความ
ขณะที่ว่าเขามัวเมาบาป
เราพึงทราบเราก็บาปและน่าหยาม
เราไม่ใช่คนดีที่งดงาม
เพราะถ้อยความบ่งใจไร้ปัญญา
พระท่านสอนให้สังวรระวังกรรม
ใครกระทำชั่วดีมีตัณหา
เขาต้องได้รับผลสมราคา
ไม่เกี่ยวกับวาจาของผู้ใด
27 มิถุนายน 2548 13:08 น.
พี่ดอกแก้ว
ดอกกุหลาบเต็มพุ่มดูกลุ่มสวย
กลิ่นหอมรวยรินมาพาเคลิ้มฝัน
เดินเข้าใกล้ไม้หอมพร้อมรำพัน
ถึงความงามเฉิดฉันท์และกลิ่นอวล
ยามอยู่ห่างต้นพรางปิดส่วนด้อย
เพียงนิดน้อยก็มิเคยเห็นในสวน
จึงปักใจว่าดีที่ทั้งมวล
ไม่ถี่ถ้วนในจิตพิจารณา
แล้วชมชื่นตื่นตาว่างามนัก
สรรเสริญศักดิ์ราชินีแห่งพฤกษา
จวบจนทางประชิดติดเข้ามา
จึงเห็นว่ามีส่วนด้อยไม่น้อยเลย
กิ่งบางกิ่งเกะกะระรานยื่น
ดอกบางดอกไม่ชื่นดูชาเฉย
อีกบางดอกมีหนอนเข้าซ้อนเชย
เมื่อเข้าใกล้จึงเผยเห็นส่วนพราง
เช่นเดียวกันสัมพันธ์ในมิตรผอง
ส่วนดีต้องโดดเด่นและกว้างขวาง
ประทับจิตเชื่อมใจไม่เจือจาง
เพราะเริ่มแรกอยู่ห่างมุมส่วนตัว
บางคนไม่หนักแน่นจึงแคลนเคลื่อน
เมื่อพบด้านลบเลือนมืดสลัว
สำคัญผิดคิดตัดเยื่อใยบัว
เพราะพบด้านมัวซัวที่ซ่อนตา
แต่บางคนหนักแน่นไม่แคลนคบ
แม้กระทบเรื่องร้ายให้โทสา
ให้อภัยให้โอกาสตลอดมา
เพราะรู้ว่าไม่มีใครไม่พลาดความ
เหมือนกุหลาบกองามยามใกล้ชิด
บางครั้งหนามสะกิดให้เข็ดขาม
บางดอกเฉาเน่าไปไม่งดงาม
คนที่รู้นิยามก็เบาใจ
แต่บางคนทนไม่ได้ในส่วนเสีย
ไม่ไกล่เกลี่ยส่วนดีที่สวยใส
มีดอกงามเต็มช่อล้อลมไกว
แต่ใส่ใจดอกเน่าเฝ้าคร่ำครวญ
ทางจึงตันวันลาเดินมาถึง
เพราะติดตรึงภาพด้อยคอยกำสรวล
มองผิดมุมกลุ้มใจไม่ทบทวน
ความสัมพันธ์จึงซวนเซล้มลง
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
1582
