30 พฤษภาคม 2550 13:12 น.
พี่ดอกแก้ว
ความทุกข์ยากมากล้นบนพื้นโลก
น้ำตาโศกไหลรินไม่สิ้นสาย
ภัยพิบัติของจิตและร่างกาย
เกิดมากมายเพราะทิฏฐิตริผิดไป
จวบวันศุกร์เดือนหกตกปีจอ
แปดสิบปีก่อนพอศอพุทธสมัย
พระมหาบุรุษผู้เกรียงไกร
ประสูติอย่างยิ่งใหญ่ ณ ลุมพินี
เจริญกาลผ่านมาสามสิบห้าวรรษ
โสมระบัดเรืองแสงแห่งรังสี
ปีมะเส็งวันอังคารวิสาขปุณมี
ปฐพีกึกก้องซ้องบุญญา
พระมหาบุรุษเอกของโลก
พบทางพ้นทุกข์โศกสิ้นปัญหา
ประจักษ์ถ้วนในไตรลักษณา
ดับอวิชชาตัณหาสิ้นเชื้อไฟ
ตรัสรู้อริยสัจสี่ประการ
ณ ร่มโพธิสถานสุขสมัย
ทรงแจกธรรมด้วยกรุณาแก่เวไนย
โลกเริ่มไร้ร้อนรนปนน้ำตา
ทางสายกลางสร้างอริยะละโศกจิต
ธรรมโอสถล้างพิษที่ฉาบหนา
จากดวงจิตของผู้มีศรัทธา
เกิดปัญญารู้กระทำนำนิพพาน
สี่สิบห้าปีผ่านช่วงกาลนั้น
โลกก็พลันมากด้วยความสุขศานต์
พระพุทธองค์ทรงมอบธรรมาภิบาล
ดุจสายธารสร้างชื่นแก่ชาวชน
ปีมะเส็งวันอังคารกาลราตรี
วิสาขวิถีเดือนหกอีกหน
ความสูญเสียครั้งใหญ่แห่งสกล
พระทศพลทรงเข้าสู่ปรินิพพาน
ในบัดนี้เพ็ญวิถีเดือนหกอีกครา
น้อมกุศลบูชา ณ สถาน
ทรงประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน
กราบพระผู้พิชิตมารผู้เลิศคุณ
22 พฤษภาคม 2550 18:29 น.
พี่ดอกแก้ว
ในห้องเรียนเขียนอ่านงานการศึกษา
ปวงครูบาอาจารย์ขานคำไข
อธิบายแจกแจงความเป็นไป
ของความนัยบทธรรมคำศาสดา
ผู้เล่าเรียนเพียรพากมากใฝ่รู้
ฟังคำครูท่องจดบทสิกขา
ค้นคว้าเพิ่มความรู้สู่ศรัทธา
สร้างสัมมาทิฏฐิดำริบุญ
ความอิ่มเอิบแผ่ไปในใบหน้า
มีสุตปัญญามาอุดหนุน
เรียนรู้เรื่องชีวิตไม่ขาดทุน
ใจอบอุ่นในธรรมคำสอนงาม
ภาคภูมิในความรู้คู่ปัญญา
ดั่งชีวามีอาวุธฟาดฟันหนาม
กุมอาวุธมั่นไว้ในทุกยาม
ประกาศความมีศักดิ์นักเรียนธรรม
น่าสงสารบางคนล้นอาวุธ
กองทับถมกายทรุดภาพชวนขำ
น้อยครั้งใช้อาวุธสู้อธรรม
จึงเพลี่ยงพล้ำศัตรูอยู่ทุกคราว
สนามรบอยู่ที่ใจใช่ที่ปาก
ยิ่งพูดมากปากบิดพิษอื้อฉาว
ไม่สำรวมกายก่อต่อเรื่องราว
ได้บาดแผลระนาวจากดัสกร
หากมุ่งหวังจะไปให้พ้นโลก
พ้นทุกข์โศกต้องหมั่นฝึกถ่ายถอน
ใช้ความรู้สู้เรื่องจริงสิ่งร้าวรอน
สร้างหิริโอตตัปปะก่อนเป็นพื้นใจ
เมื่ออายชั่วกลัวบาปซาบซึ้งจิต
ศีลสำรวมเป็นนิตย์ในนิสัย
ธรรมพื้นฐานแน่นหนาอยู่ภายใน
ปฏิบัติจึงก้าวไปอย่างงดงาม
14 พฤษภาคม 2550 20:25 น.
พี่ดอกแก้ว
ตั้งคำถามยามร้อนตอนลมนิ่ง
ถึงบางสิ่งบาดจิตเพื่อแก้ไข
เมื่อทบทวนก็ยิ่งเร่าร้อนใจ
เพราะทำไม่ถูกกาลพาลกดดัน
ตั้งคำถามยามเย็นลมเล่นแล่น
อึดอัดแน่นผ่อนคลายเป็นขบขัน
พบหนทางหลากหลายเลือกใช้กัน
ใจสิ้นควันไฟร้อนตอนเรื่องจาง
ตั้งคำถามกับคนไร้ความสุข
ต้องปลอบปลุกกำลังใจไม่ถากถาง
ให้ชีพชื่นตื่นจากซากอำพราง
รู้กลวางอุบายเพิ่มเติมความดี
ตั้งคำถามกับคนเจ้าโทโส
ต้องชมเชยยกโชว์ไม่เสียดสี
ใช้ถ้อยคำอ่อนหวานสานไมตรี
ถามกระตุ้นให้มีแง่คิดเอง
ตั้งคำถามกับคนชอบลุ่มหลง
ต้องชัดเจนเจาะจงและตรงเผง
ดำเนินเรื่องเรียบร้อยไม่โคลงเคลง
อย่าปล่อยให้คิดเองอาจเปลี่ยนนัย
ตั้งคำถามกับใครให้ระวัง
เพราะบางครั้งอารมณ์เขาไม่ใส
ตั้งคำถามตนเองจึงปลอดภัย
ว่าวันนี้ทำอะไรบาปหรือบุญ
27 เมษายน 2550 16:23 น.
พี่ดอกแก้ว
เสียงชื่นชมคมคำทำใจหลง
ให้ทะนงในตนจนน่าขัน
ความสำเร็จนิดน้อยในชีวัน
ถูกสีสันสรรเสริญลวงเพลินตา
ก่อความพลาดผิดพลั้งในชีวิต
หนึ่งคือจิตถือดีที่หยาบหนา
ความอ่อนน้อมถ่อมตนจึงอำลา
ความงามกายวาจาก็น้อยพลัน
สองคือการมองดีที่ผู้อื่น
ลดความชื่นชมใครให้สุขสันต์
เพิ่มตำหนิติติงได้ทุกวัน
ข้อเสียคนอื่นนั้นเห็นมากมาย
สามคือความพัฒนาได้ลาจาก
สรรเสริญพรากคุณธรรมเสื่อมสลาย
วางเข็มทิศผิดทางสู่เบื้องปลาย
จุดเป้าหมายต่างไปไม่เหมือนเดิม
ยังมีสี่ ห้า หก มากยกหยิบ
โทษความหลงเกินสิบเพราะเห่อเหิม
ขอชี้ชวนทวนกระแสลดเหิมเกริม
มาพูนเพิ่มทักษะละลำพอง
เริ่มด้วยมองผู้ใดให้มองค่า
กับผู้วัยสูงกว่าอย่าจองหอง
ท่านอาจไร้ความรู้การไตร่ตรอง
ก็ควรมองสามารถอื่นที่ท่านมี
ทำอาหาร งานช่วยเหลือเมื่อบ้านรก
กำจัดความสกปรกเพิ่มราศี
งานฝีมือตกแต่งให้ดูดี
ซึ่งตัวเราไม่มีความเชี่ยวชาญ
แม้บางท่านไร้งานการสังคม
ก็มีที่ชื่นชมให้ขับขาน
เพราะชีวิตของท่านมีศีลทาน
อยู่มานานด้วยกุศลบนช่วงวัย
แม้กับผู้ด้อยกว่าในอายุ
ควรบรรจุการยอมรับในนิสัย
เขามีดีในชีวิตทุกคนไป
อย่าเหลิงใจไร้อ่อนน้อมยอมรับกัน
16 เมษายน 2550 19:46 น.
พี่ดอกแก้ว
ความร้อนร้ายทำลายไม้ต้นอ่อน
ให้สั่นคลอนความสดหมดสีสัน
พูนเพิ่มความเหี่ยวเฉาเข้าแทนพลัน
หากรับร้อนทุกวันอาจถึงตาย
คงต้องทำร่มให้ไม้ต้นอ่อน
ช่วยผันผ่อนร้อนแรงแห่งแสงฉาย
คงต้องคอยรดน้ำให้ฟื้นกาย
ช่วยคลี่คลายความร้อนก่อนแห้งลง
เพื่อไม้อ่อนผ่านร้อนพ้นแดดเผา
เติบโตให้ร่มเงาตามประสงค์
หรือให้ผลดอกใบตามพืชวงศ์
ไม่ปลิดปลงเสียหายไร้ราคา
ความทุกข์ร้อนทำลายใจคนหมอง
อย่าปล่อยให้กลัดหนองต้องรักษา
ช่วยเหลือเขาเข้าใจให้ตัวยา
ไม่ดูดายเมตตาเอื้ออาทร
ใช้น้ำคำเป็นร่มใหญ่คันแรก
ให้ความเย็นเข้าแทรกคลายพิษถอน
ใช้น้ำใจปลอบปลุกทุกข์ลดทอน
ให้เหตุผลตามขั้นตอนเติมแต่งใจ
เพื่อคนทุกข์ก้าวลุกสู่กุศล
สิ้นกังวลสร้างสิ่งสุขสดใส
ดำเนินความเจริญได้ต่อไป
กำลังใจจึงสำคัญวันทุกข์ครอง