29 สิงหาคม 2553 23:20 น.
พิมญดา
เคยคาดหวังมากมายที่รายล้อม
แต่ต้องยอมแพ้พ่ายความผิดหวัง
จะไขว่คว้าอันใดไม่จีรัง
สุดจะหยั่งยากถึงจึงต้องตรม
ห้วงคำนึงโดดเดี่ยวเหนี่ยวโน้มจิต
เหมือนลิขิตชีวิตให้ขื่นขม
ปราถนาสิ่งใดไม่ภิรมย์
มันถาโถมย่อยยับจับทั้งใจ
เรียกตัวช่วยที่ไหนไว้ปรึกษา
เห็นมีแต่น้ำตาที่รินไหล
จะกู่ก้องร้องเรียกกับผู้ใด
นอกจากใจตัวเอง.เพียงเดียวดาย
ดูเหมือนว่าครายิ้มทิ่มหัวอก
น้ำตาตกข้างในใจสลาย
หากวันนี้พรุ่งนี้คือวันตาย
ยอมแพ้พ่ายลับลา. ..พาลบเลือน
กอดตัวเองเอาไว้ให้แน่นหนัก
หากความรัก-ความจริงไม่แม้นเหมือน
ทุกสิ่งอย่างนำพามาบิดเบือน
แล้วซ่อนเงื่อนรอยกรรม..ช้ำชีวี
5 สิงหาคม 2553 13:37 น.
พิมญดา
เมื่อมีรักจักต้องคอยรอยต่อรัก
ยากจะผลักใจห่างทางแห่งฝัน
เฝ้าคิดถึงตรึงรักทุกวี่วัน
อยู่ใต้เงาพระจันทร์อันอำไพ
ไกลห่างตาฟ้าห่างกันฝันเรืองรอง
คอยประคองรักมั่นมิหวั่นไหว
ฝากสายลมรำเพยเผยหัวใจ
ขออุ่นไอสักน้อยลอยกลับมา
ณ.ที่นี้ลานกลอนวอนรักฝาก
เขียนมาจากหัวใจปรารถนา
บรรจงถ้อยร้อยรักอักษรา
เป็นภาษาแทนใจให้แด่คุณ
ฤา!รักไหวไล้ลมห่มรอยยิ้ม
ยิ้มแก้มอิ่มยิ่งนักรักอบอุ่น
ความสุขมอบตอบให้ใจละมุน
ยังคุกกรุ่นดวงจิตคิดมิคลาย
เชื่อศรัทธาแห่งรักจักยาวนาน
กลอนบนลานพลิ้วไหวไล้เส้นสาย
เหมือนบรรเลงเพลงพิณนิลประกาย
สื่อความหมาย..รอคอย..รอยรักเธอ
3 สิงหาคม 2553 18:20 น.
พิมญดา
สร้างรังรักขึ้นมาอีกคราหนึ่ง
หวังจะพึ่งพิงพักรักอบอุ่น
ต่างคนต่างพลาดหวังการลงทุน
ก็ยังลุ้นยังรอ..แม้ท้อใจ
เธอบอกเราต้อง มั่นศรัทธรารัก
หากต้องเจออุปสรรคอย่าหวั่นไหว
หากแต่ภาพเหล่านั้นเหตุผลใด
หรือระยะทำใจ....ไม่ปล่อยวาง
จึงขออยู่อย่างคนที่รักเธอ
แม้ต้องเจอความจริงที่อ้างว้าง
เดินมาแล้วไร้ซึ่งถึงปลายทาง
พื้นที่ว่างตรงไหน.. ไร้คนจอง
หากวันไหนลืมเขาได้สนิท
ขอมีสิทธิ์หัวใจไล่ความหมอง
ถ้าบุญน้อยไร้รักจักสมปอง
จะประคองใจเจ็บ...เก็บที่เดิม
จะเดินหันหลังกลับลับทางเก่า
จะไม่เล่ากล่าวอ้างทางให้เพิ่ม
จบเพราะรักจากเพราะรักจักไม่เติม
ระยะเริ่ม ทำใจ ให้สิทธิ์ คุณ