28 กุมภาพันธ์ 2553 21:34 น.
พิมญดา
เมื่อพระพรหมสรรค์สร้างทางรักร้าว
คงถึงคราวเดินออกนอกใจเขา
แม้จะเหลือเพียงรักลางเลือนเงา
กอดแต่ความว่างเปล่าร้าวเกินทน
มาทีหลังหวังไปไกลเกินจริง
เมื่อทุกสิ่งรู้กันฉันสับสน
เขาคนนั้นฉันคนนี้ก็เป็นคน
รักเธอจน..ตัดไม่ขาดสวาทวาย
ศีลธรรมค้ำจิตคิดแล้วถอย
แม้จะเหลือร่องรอยความเสียหาย
เจ็บแค่นี้คงไม่ถึงกับตาย
หากต้องพ่ายตราบาปตราบชีวี
ขอโทษนะ!ที่รักจักต้องห่าง
ฉันขอเดินอ้างว้างข้างศักดิ์ศรี
ตัวสำรองกองไว้นะคนดี
จากกันที..ที่เคยรักหักใจลา
รักให้เป็นเช่นนี้ดีกว่าฝืน
ทนกล้ำกลืนต่อไปใจเหนื่อยล้า
ขอบคุณนะที่รักตลอดมา
ขอมีค่า..บนทางใจ..ใช่สำรอง
27 กุมภาพันธ์ 2553 17:30 น.
พิมญดา
อาจไม่ใช่..คนดีที่เธอคิด
ฉันก็มีพลั้งผิดที่คิดเผลอ
ดั่งที่เห็นเป็นอยู่คือรักเธอ
กว่าจะเจอรู้ไหม..ใช้เวลา
อาจจะเป็น..คนดีที่ขี้อ้อน
ชอบเขียนกลอนคิดถึงคนึงหา
ส่งสายเสียงเรียงคำจำนรรจ์จา
ชอบบอกว่า..รักนะ..เวลาโทร
อาจหงุดหงิด..คิดมากหากเธอเงียบ
ก็เธอเปรียบดวงใจใส่ขวดโหล
เก็บเอาไว้ไม่กล้าออกมาโชว์
กลัวคนโห่แย่งยื้อ..ถือสิทธิ์ครอง
อาจเป็นเพราะ..ดอกไม้ไล้ลมไหว
ความห่วงใยเพิ่มพูนกรุ่นเราสอง
สายลมร้อนพัดพลิ้วลิ่วทำนอง
คอยประคองสองรัก..จักภิรมย์
อาจบางที..คิดเองหรือเปล่าหนอ
เธอจะรอหรือฉัน..ฝันสุขสม
อาจสุดท้ายกลายฝันพลันเป็นลม
ฉันคงตรม..เดียวดาย..พ่ายรักเอย
23 กุมภาพันธ์ 2553 00:14 น.
พิมญดา
ความคิดถึงเดินทางระหว่างรัก
ส่งไปทักทายใจใครคนหนึ่ง
ฝากข้อความเอาไว้ให้คำนึง
อาจไม่ซึ้งมากนักแต่รักจริง
เพราะกายห่างทางรักจักขอฝาก
มันไม่ใช่เรื่องยากจากใจหญิง
คอยโน้มดาวพราวฟ้าอย่าประวิง
ช่วยไปวิ่งกลางใจใครอีกคน
ความคิดถึงประมาณค่าหามิได้
มันแทรกซึมอณูใจไร้เหตุผล
จะกินนอนตอนไหนใยร้อนรน
อยากเจอจนไข้ขึ้นสะอื้นทรวง
อาจสะดุดไปบ้างระหว่างส่ง
แต่ยังคงหอบมาว่าแสนห่วง
พร้อมดอกไม้ช่อสวยด้วยเดือนดวง
ร้อยเป็นพวงหัวใจใส่..รักมา
ความคิดถึงดึงกลับจับไม่อยู่
ลอยไปสู่ห้วงรักปรารถนา
ส่งไปแล้วแว่วเสียงพิมญดา
กระซิบว่า..คิดถึงจัง..ฟังไหมเธอ
21 กุมภาพันธ์ 2553 22:07 น.
พิมญดา
จากวันพบประสบรักพักใจน้อย
ยังเฝ้าคอยคนไกลใฝ่คิดถึง
อยู่เมืองใหญ่วุ่นวายคลายคำนึง
เสียงสุดซึ้งโทรหา..มาจำนรรจ์
เหนื่อยมากไหมคนดีที่ไกลห่าง
หากหนทางยากไร้ไม่เหมือนฝัน
หากความเหงารุมเร้าเฝ้าโรมรัน
อย่าไหวหวั่นอันใดใจมีเธอ
เธอโทรมาปลอบขวัญชวนยิ้มหวาน
จึงเขียนกลอนอยู่บนลานอยู่เสมอ
ยามเหนื่อยล้าจากงานอ่านมาเจอ
ยังไม่เผลอรับสายหมายเลขใด
ก่อนนิทราโทรอ้อนวอนรักอิ่ม
รับสายยิ้มทุกครั้งยามหวั่นไหว
ด้วยสองเราต่างเติมเสริมแรงใจ
แม้ปีเดือนเคลื่อนไปใช่ร้างลา
ยังคอยอยู่ตรงนี้ที่เพียงดาว
สายลมหนาวห่มใจไว้ปลายฟ้า
ยังคงรักคิดถึงคนโทรมา
เก็บสัญญาใส่กลอน.ซ่อนอย่างดี
18 กุมภาพันธ์ 2553 18:24 น.
พิมญดา
ดอกกุหลาบบนโต๊ะอยากโล๊ะทิ้ง
มันแห้งอิงแจกันกว่าวันไหน
รอเบอร์โทรคนเหงาเฝ้าห่วงใย
สัญญาณในมือถือ..สื่อเงียบงัน
อยากจะงอนค้อนใส่โทรศัพท์
แต่ก็จับหน้าจอรอเบอร์นั้น
ไม่มีเสียงห่วงหามารำพัน
คิดถึงกันบ้างไหมใจคนดี
หรือลืมแล้วตำแหน่งมอบตอบใจภักคิ์
เรียกที่รักเรื่อยมาพาสุขขี
เสียงตามสายหายไปไม่เห็นมี
โทรหน่อยซี!คิดถึงมากอยากได้ยิน
อย่าปล่อยให้คนเหงาเฝ้าจดจ่อ
น้ำตาคลอต่อสายหมายถวิท
ฝนที่ตกล้นใจไหลร่วงริน
เหมือนจะสิ้นรักแล้ง..แห้งเหี่ยวทรวง
หากสัญญาณไม่ดีมีตู้หยอด
หรือมัวพลอดรักใครไม่ห่วงหวง
ปล่อยรักหายสายเสียงเพียงลมลวง
เวลาล่วงเลยผ่าน..สัญญาณใจ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
2433
