24 พฤษภาคม 2552 11:24 น.

.โอ้ยๆ..คิดถึงจัง..

พิมญดา

เพียงวันนั้นได้พบประสบพักตร์
เพียงรู้จักผิวเผินสะเทิ้นไหว
แค่ได้คุยสองคนก็ดลใจ
เกิดอะไรขึ้นหนอ..พอพบเธอ

หรือเธอเสกมนต์ตราพาสับสน
ใจวกวนไปมาพาพร่ำเพ้อ
เดี๋ยวอยากรักเดี๋ยวอยากลืมมึนจนเบลอ
หรือแค่เผลอหวามใจหรือไรกัน

อยากได้ยินเสียงเธอกระซิบแผ่ว
คงไม่แคล้วสุขใจแม้นในฝัน
นอนกอดหมอนละเมอทุกคืนวัน
โอ้ย! โอ้ย ! ฉันเป็นอะไร..ใจเจ้ากรรม

เกิดอาการหวิวหวามตามหารัก
เป็นเอาหนักจับจิตคิดถลำ
โอ้ย!นี่เราเปลี่ยนไปใยจดจำ
คอยตอกย้ำ..คิดถึง..ซึ้งมิคลาย

ห้ามเท่าไหร่ไม่ฟังยังรักเพิ่ม
ยิ่งมาเติมแรงใจใฝ่ที่หมาย
เฝ้าคร่ำครวญหวนไห้โอ้ย! น่าอาย
แอบระบาย..คลายคำนึง..คิดถึงจัง

1400

love

comment

18 พฤษภาคม 2552 14:50 น.

.บอกพิมหน่อยได้ไหม..

พิมญดา

บอกฉันหน่อยได้ไหมใยฟ้าหม่น
ดั่งเหมือนคนรักร้างทางเศร้าหมอง
ฝนสั่งฟ้าไหลมาน้ำตานอง
เสียงร่ำร้องคราญครางอย่างช้ำใจ

ฟ้าร้องไห้จากไหนใครทำเศร้า
เหมือนตัวเราหนาวเหน็บเจ็บเกินไหว
จึงหลั่งน้ำจากตาด้วยอาลัย
ถึงบางใครเลิกรามาจืดจาง

บอกเหตุผลเลิกรา มาชี้ชัด
จะขจัดหนามใจให้เหินห่าง
จะก้มหน้ายอมรับความอับปาง
รักเคยสร้างถือว่าลบกลบฝนพรำ

ฟ้าหลั่งฝนคนนอนน้ำตาริน
ซบไอดินกลิ่นรักร้าวคราวใจช้ำ
หนาวฝนฤาจะหนาวเท่าใจระกำ
เจ็บซ้ำซ้ำตรงรอยแผลแย่ยับเยิน

บอกฉันมาอย่าทำเก็บงำไว้
หมดเยื่อใยอันใดจึงห่างเหิน
ฝนสั่งฟ้าคนร้างลาพาใจเมิน
เจ็บเหลือเกิน..น้ำตาร่วง.ช่วงฝนเอย

1543

love

comment

14 พฤษภาคม 2552 22:56 น.

เพราะเรากอดกัน..จึงทำให้ฉันมีวันนี้..อิอิ

พิมญดา


กอดแมวแต้มเนื้อนวลชวนแย้มยิ้ม
กอดครูพิมคนงามด้วยจิตพิสมัย
กลอนครูป้ากันนาชื่นฤทัย
กอดด้วยใจโหยหาคราพบกัน

กอดกระหวัดแขนเกี่ยวเที่ยวลัดเลาะ
ประจวบเหมาะสวนสัตว์นัดสังสรรค์
ละจากครูกลายเป็นเด็กรีบเร็วพลัน
มาแบ่งปันสัตว์น่ารักจัดทันที

ได้แม่ครูกันนาพาเที่ยวท่อง
เด็กหญิงน้องแมวแต้มยิ้มสดสี
กดซัดเตอร์ถ่ายรูปสัตว์อันมากมี
แถมบางทีถ่ายภาพหลุดชุดเที่ยวเพลิน

ส่วนเด็กหญิงครูพิมยิ้มแก้มป่อง
เดินถอดน่องชมสวนสัตว์อย่างขวยเขิน
ก็พ่อหนุ่มขับรถรางหล่อเหลือเกิน
ครูไม่เดินขึ้นรถรางพรางเที่ยวชม)


(คนขับรถรางพาเที่ยวสวนสัตว์เจอครูพิมแซว  ขับไม่ถูกเลย..ฮา..ดูเหมือนจะดูอะไรโดนครูภาษาไทยดักหมดเลยได้ฟังเพลงนกแลเป็นของแถม..อะคริๆๆ)


ครูพิมร้องจะดูหมาแพนดี้ (หมีแพนด้า)
เลยรีบปรี่ซื้อตั๋วทัวร์สุขสม
ทั้งช่วงช่วงหลินหลินเคี้ยวไผ่อม
ครูชื่นชมรีบถ่ายไว้ให้นักเรียน

แต่ทว่า!ปรากฎการณ์อันลึกลับ
ทุกคนกลับหลังหันเพราะปวดเศียร
ถ่ายกี่ครั้งยังสองสีที่วนเวียน
ไม่แปรเปลี่ยนสีขาว-ดำ..จำลาไกล  )


(ถ่ายกี่ทีทำไม..เป็นสีขาว-ดำตลอดเลยอะ 555+งานนี้เด็กหญิงครูพิมตื่นเต้นกว่าใคร..อะคริอะคริ)


นั่งไปมาครูกันนาชักจะเหนื่อย
คุยเรื่อยเปื่อยว่าด้วยครูรู้สวยใส
ต่างคนต่างเป็นครูภาษาไทย
แมวแต้มได้ปัญหามาถามดู

ผ่านอำเภอแม่สรวยช่วยบอกกล่าว 
ถึงเรื่องราวคำควบกล้ำย้ำอยากรู้
แล้วถ้าคำว่า จริง ละคุณครู
จะให้หนูอ่านว่าไรให้บอกมา

สองคุณครูมองหน้ากันหวั่นจะผิด
เลยบอกศิษย์จำเป็นจ-ริง จ้า
เสียงหัวเราะพร้อมกันอย่างมันฮา
ก็เพราะว่า...รักหนักหนาจ-ริงจ-ริง


(อำเภอแม่สรวย-อ่านว่า  อำเภอแม่สวย  แล้วทีนี้  ก็เกิดคำถามตามมาว่าคำว่าจริง จะอ่านว่าไรถ้าสมมุติเด็กกำลังหัดเรียนรู้..จะต้องอ่าน  แม่สะ-รวย จริง จะต้องอ่าน  จะ-ริง  สามารถ อ่านว่า  สา-มา-รถ  อีกหลายคำในภาษาไทยอันนี้ต้องไปถามครูพิมคะ..อิอิ  เลยเป็นที่มา  ของการร้องเพลงทริปนี้  รักน้องจ-ริง  อย่าทิ้งน้องนะ  มีเสียงประสาน   จ-ริงๆๆๆจ๊ะ ..ฮาๆๆๆๆๆๆ)