25 ตุลาคม 2552 09:09 น.
พิมญดา
จุดเทียนเวียนถวายพระพุทธา
บุษบาอธิฐานบนบานผล
ช่วยดลจืตอิเหนาเฝ้ายินยล
ขอสวดมนต์ต่อองค์พระปฏิมา
หากรักข้าสมหวังดั่งใจหมาย
ขอจุดเทียนเสี่ยงทายเสน่หา
องค์ระเด่นมนตรีโปรดเมตตา
บุษบาวิงวอนพรปราณี
แม้นสมมาตรปราถนาคราตั้งจิต
ขอนิมิตเดือนเด่นเป็นสักขี
ขอเสี่ยงเทียนเวียนวนดลฤดี
ให้เจ้าพี่อิเหนาเฝ้าอุ้มชู
ระเด่นบุษบาหาคู่ครอง
น้ำตานองร้องครวญชวนหดหู่
เมื่ออิเหนาสลัดรักผลักโฉมตรู
น้ำตาพรูจุดเทียนเวียนรักวน
ขอรักข้าอย่าเคลือบแฝงแสงริบหรี่
องค์ระเด่นปรานีอย่าล่องหน
ขอรักคืนชื่นจิตชิดกมล
เห็นใจคนรักแท้ แม่บุษบา
ลักษณะนิสัย
1.บุษบาเป็นหญิงที่มาแบบฉบับของลูกที่ดีอยู่ในโอวาทของพ่อแม่ แม้ว่านางจะไม่พอใจในรูปร่างของ
จรกา แต่นางก็ยอมที่จะไม่ทำตามใจตนเองเพื่อรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล
2. เป็นคนไม่เจ้ายศเจ้าอย่างหรือถือว่าตนสูงศักดิ์กว่านางจินตะหรา เห็นได้จากตอนที่จินตะหราได้ให้
นางสการะวาตีและนางมาหยารัศมีมาเฝ้า บุษบาก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี
3. เป็นคนไม่เหลาะแหละ รู้จักโต้เถียงแสดงความฉลาดรู้ทันอิเหนาและรักษาเกียรติของตนเองไม่ยอม หลงเชื่ออย่างง่ายๆ ในตอนที่อิเหนาพูดว่า
" อันนางจินตะหราวาตี ใช่พี่จะมุ่งมาดปรารถนา
หากเขาก่อก่อนอ่อนมา ใจพี่พาลาก็งวยงง"
จากที่อิเหนาพูดนี้ก็ทำให้นางบุษบารู้ว่าอิเหนาเจรจาเข้าข้างตัวเอง นางก็โต้ตอบว่าอย่ามาแกล้งพูดเลยว่าจะไม่เลี้ยงนางจินตะหราวาตี เพราะมีลายลักษณ์อักษรและใครๆก็รู้กันทั่วว่าอิเหนาไม่ต้องการนาง นางจึงโต้ตอบ เมื่ออิเหนาแก่ตัวว่าที่ลักนางมาก็ด้วยความรักว่า
" จะให้เชื่อพจมานหวานถ้อย จะได้ไปเป็นน้อยชาวหมันหยา
เขาจะเชิดชื่อฤาชา ว่ารักสามีท่านกว่าความอาย
อันความอัปยศอดสู จะติดตัวชั่วอยู่ไม่รู้หาย
ร้อนใจอะไรเล่าเจ้าเป็นชาย ไม่เจ็บอายขายหน้าก็ว่าไป "
และตอนที่ นางบวชเป็นแอหนัง (ชี ) แลัวถูกปันหยีขโมยกริชไป นางก็คร่ำครวญต่อว่าพี่เลี้ยงด้วยความรักเกียรติสตรีว่า
"พี่แกล้งเป็นใจด้วยปันหยี เห็นคนอื่นดียิ่งกว่าข้า
ในถ้อยคำที่ร่ำพรรณนา ว่าแสนเสน่หาอิเหนานัก
เป็นไฉนจึงยกน้องให้ แก่ชาวไพร่ต่ำช้าบรรดาศักดิ์
กระนี้ฤาพี่เรียกว่ารัก พึ่งจะประจักษ์ในน้ำใจ
สู้ตายชายอื่นมิให้ต้อง อันจะมีผัวสองอย่าสงสัย
ถึงมาตรแม้นชีวันจะบรรลัย จะตายในความซื่อสัตยา"
4.เป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองแม้ว่านางจะตกอยู่ในสภาพที่ถูกบังคับ โดยนางไม่ยอมทำตามผู้ใหญ่ ดังตอนที่ท้าวดาหามีดำรัสให้ขึ้นมาเข้าเฝ้าอิเหนา นางรู้ว่าจะให้ไปไหว้จึงเข้าไปนอนด้วยความเคืองไม่เข้าเฝ้าตามรับสั่ง จนเดือดร้อนถึงมะเดหวีต้องมาจัดการ แต่นางก็ไม่ออกมาโดยดีๆ ต้องผลักไสกัน
5.มีความซื่อสัตย์ ได้รักษาตัวไว้รอคอยอิเหนา ดังกลอนว่า
"ถึงมาตรสู้ตายชายอื่นมิให้ต้อง อันจะมีผัวสองอย่าสงสัย
แม้นชีวันจะบรรลัย จะตายในความซื่อสัตยา"
6.ไม่มีจริตแง่งอน เมื่ออิเหนาลักพานางไปไว้ในถ้ำ ก็ยินยอมแต่โดยดี
7.เมื่อเป็นชาย คือมิสาอุณากรรณก็ปฏิบัติตนกับระตูประมอตันอย่างบิดาของตน
8.มีความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ เช่น ระตูประมอตัน
9.มีความกล้าหาญจนมีระตูมาขอเป็นเมืองขึ้นหลายเมือง
10.ไม่มีความริษยาถือโกรธผู้ใด มีน้ำใจ เมื่อมารดาให้ไหว้นางจินตะหรา บุษบาก็ยอมตาม ดังที่นางกล่าวกับอิเหนาว่า
"แม้นน้องรักทักท้วงหวงหึง พระองค์จึงห้ำหั่นเกศา
เป็นถ้อยยำคำมั่นน้องสัญญา เชิญเสด็จเชษฐารีบคลาไคล"
และนางยอมให้อิเหนายกจินตะหราเป็นประไหมสุหรีฝ่ายขวาแต่โดยดี ด้วยเห็นว่านางจินตะหราเป็นผู้มาก่อน แม้ว่าจินตะหราจะไม่ใช่วงศ์เทวัญฯ ข้อนี้ยากที่จะหาหญิงใดเสมอเหมือน นับว่าบุษบาเป็นหญิงไทยในวรรณคดีที่สมบูรณ์ด้วยคุณสมบัติคนหนึ่ง
ขอบคุณที่มาของบางตอนที่น่าศึกษา
ของสตรีที่ชื่อ..บุษบา จากเวปทั้งเนื้อเรื่องและภาพ
และขอบคุณเสียงเพลงเพราะๆ
บุษบาเสี่ยงเทียน
ขับร้องโดยคุณอรวี สัจจานนท์
ขอบคุณข้อมูลจาก www.oknation.net/blog/KITBAWORNVIT และ www.geocities.com
23 ตุลาคม 2552 12:20 น.
พิมญดา
เสียงใครหนอพ้อดาวสกาวฟ้า
คนกู่ก้องนินทาว่าลืมหลง
ช่างน่าชังสักวันจะร่วงลง
อย่าลืมดงถิ่นดอยคอยดาวคืน
เป็นดาวน้อยลอยคว้างกลางห้วงหาว
ฝ่าหมอกหนาวคราวใดใจขมขื่น
แสงระยิบกระพริบใสไร้จุดยืน
เสียงสะอื้นข้างในใครยลยิน
ดาวทอแสงเรืองรองผ่องไสว
ต่างมอบกำลังใจใฝ่ถวิล
เฝ้าชื่นชมดาวน้อยลอยเมฆิน
ติดปีกบินโชติช่วงห้วงฟ้างาม
แม้นเลอค่าฟ้าส่งดั่งหงส์เหิน
ดาวไม่เมินดินจ๋าอย่าเหยียดหยาม
หากสักวันดาวร่วงห้วงฟ้าคราม
ดาวจะตามจูบดินจนสิ้นใจ
ดาวลืมตนคนลืมดินกลิ่นไอรัก
ยังตระหนักคำมั่นมิหวั่นไหว
ยามทอแสงอ่อนล้ามาคราใด
มองหาดินก็ชื่นใจ..ใช่ลืมเลือน
17 ตุลาคม 2552 10:17 น.
พิมญดา
รักเพียงพี่ที่ใจไช่แชเชือน
หาลืมเลือนสัญญาอย่าสงสัย
แม้นชายอื่นหมื่นแสนหาอาลัย
พี่คือยอดดวงใจให้หมดเลย
รักหนึ่งทรวงหวงหนึ่งเดียวเกี่ยวข้องจิต
อย่าได้คิดระแวงแกล้งเอิ้อนเอ่ย
ถึงอย่างไรน้องรักมากอยากกอดเกย
ชายไหนเลยจะเหนือพี่ที่เป็นแฟน
ไม่รักพี่จะรักใครได้อีกหรือ
น้องยึดถือรักเดียวเกี่ยวใจแน่น
หวานคารมชายไหนใช่ตอบแทน
ทั่วเขตแดนแม้นชายไม่หมายมอง
เด็ดดอกรักมาฝากอยากให้มั่น
อย่าไหวหวั่นคำใครให้เศร้าหมอง
สิทธิ์ของใจให้พี่ได้ครอบครอง
ตามครรลองแห่งรักจักภิรมย์
ค่ำลงแล้วกลับมาหาน้องเถิด
อย่าเตลิดสาวใดให้ขื่นขม
กลับคูหาสองเราเฝ้าชื่นชม
น้องจะพรม..คำหวานผ่านค่ำคืน.
14 ตุลาคม 2552 10:46 น.
พิมญดา
ลมหนาวพริ้วปลิวไผ่ไหวโยกอ่อน
ใจสั่นคลอนนอนหนาวร้าวอกหนอ
คิดถึงใครบางคนทนเฝ้ารอ
หนาวเริ่มก่อปลายฝนคนกลับมา
ลมไหวเอนเอนไหวใจสะท้าน
ฟ้าตระการดาวเดือนเกลื่อนเวหา
ทอระยับประดับแก้วแววดารา
งามระย้าพร่างพราวราวฟ้าไกล
ขอฝากลมห่มกายให้ประจักษ์
ส่งแรงใจแห่งรักอย่าหวั่นไหว
ลมหนาวรอพ้อหาอย่างห่วงใย
หวั่นคนไกลลืมเลือนเบือนน้ำคำ
แสงจันทร์นวลงามผ่องละอองดาว
เสียงจากใจของสาวหนาวคืนค่ำ
เพรียกสัญญาอาลัยใจจดจำ
ลมหนาวทำหวั่นนักเพราะรักเธอ
ได้ยินไหมหัวใจมันร่ำร้อง
เตรียมหอห้องคล้องใจให้เสมอ
อย่าหมางเมินเกินไปอยากพบเจอ
หนาวนะเออ..รู้ไหมมีใครคอย
11 ตุลาคม 2552 11:49 น.
พิมญดา
ขอบคุณแฟนกลอนกานท์มาอ่านถ้อย
จรดร้อยคำงามตามสื่อสาร
เขียนด้วยใจใส่ด้วยรักปักดวงมาน
อยู่บนลานบ้านกลอนนอนสบาย
ร้อยดอกไม้พวงงามตามภาษา
กิริยาวาจาหาห่างหาย
คำพูดจาหวานหูคู่ใจกาย
เขียนมากมายงานกลอนป้อนกวี
ตัวข้าเจ้าเฝ้าเพียรเรียนฝึกฝน
น้องหน้ามนชอบงานมิพาลหนี
โดนหยอกเย้าเฝ้าชมพรมวจี
แม้บางทีมีก้อนหินดินละเมอ
อาจหนาวเหน็บเจ็บแสบแอบมาบ้าง
ตามรายทางปากกามาเสมอ
แต่ไม่คิดเล็กน้อยสิ่งที่เจอ
โลกละเมอเพ้อฝันวันเขียนกลอน
ถือกุญแจบ้านกลอนตอนเข้าอ่าน
หากใครผ่านด่าทอขอสั่งสอน
ลบคอมเม้นแสบสันต์มันทุกตอน
เล่นละครผ่อนส่งตรงบ้านเรา
ขอขอบคุณงามแสนแม้นไม่ทั่ว
ไฟในบ้านไม่กลัวจะโดนเผา
แต่ไฟรักหึงหวงนั้นไม่เอา
ขอตัวเบา..ดั่งนินจา..มาเขียนกลอน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
4273
