29 กุมภาพันธ์ 2551 12:49 น.
พิมญดา
อย่ามารักฉันเลยคนใจเหงา
หัวใจร้าวมาสองหนทนไม่ไหว
หากรักมากช้ำมากลำบากใจ
อย่ามาใกล้หลอกกันฉันเกินทน
อย่ามารักฉันเลยคนใจเศร้า
คนขี้เหล้าเมามายหน่ายสับสน
ดื่มให้หนักดื่มให้เมาเพื่อลืมคน
ดื่มให้พ้นความเศร้าเผาอุรา
ผู้หญิงดื่มมองให้ดีมีเหตุผล
ใจวกวนคือชายเจ้าปัญหา
หลอกให้รักแล้วก็หักเอาใจลา
เคล้าน้ำตาสุราเหล้าเมาปนเป
จึงขอดื่มน้ำเมาเอาใจอาบ
จะขอสาปความรักที่หันเห
กรอกเมรัยทุกวันคนใจเซ
คนโลเลอยู่ที่ไหนใยใจดำ
ไม่เคยดื่มเคยแตะแม้จะผ่าน
พอรักหวานวายปราณเลยถลำ
เป็นเมรีขี้เหล้าเมาประจำ
หญิงใจช้ำขอดื่มมันด้วยน้ำตา...
28 กุมภาพันธ์ 2551 10:12 น.
พิมญดา
ชีวิตเศร้าเพราะรักง่ายเขาหน่ายรัก
อกจึงหักเป็นแผลใจใหญ่แสบสันต์
มอบกายใจให้กับเขาเศร้าใจพลัน
สุดท้ายมันไม่มีค่าน่าเชิดชู
เพราะรักมากจึงยอมให้ด้วยใจรัก
ไม่คิดเลยเธอจะผลักไกลสุดกู่
พูดไม่ออกเราผิดเองตรองคิดดู
น้ำตาพรูร่วงหล่นบนทางใจ
เขาทำเราไม่เหลือไว้ไร้ศักดิ์ศรี
คุณความดีที่ร่วมสร้างรั้งไม่ไหว
เธอปล่อยฉันตกเหวรักหักอาลัย
อยู่กับลมหายใจที่ไร้เธอ
ชีวิตฉันจมอยู่กับความทุกข์
คิดจะลุกจะนั่งน้ำตาเอ่อ
หมดเรี่ยวแรงจะลุกสู้สิ่งพบเจอ
มองฟ้าเหม่อหม่นหมองนองน้ำตา
เขาคงนั่งยิ้มเยาะเพราะเราโง่
น่าโมโหตัวเองเป็นหนักหนา
อยากจะตายไปจากโลกหมดโศกา
ตายสมค่าที่โง่งมสมควรตาย.......
26 กุมภาพันธ์ 2551 22:17 น.
พิมญดา
คอยคนดีเงียบหายไม่ส่งข่าว
คิดถึงคราวคอยต่อกลอนอักษรศรี
งานคงยุ่งลำบากไหมเล่าคนดี
ส่งวจีมาตามกลอนอ้อนใจคุณ
คอยมองฟ้าเดือนดาราบอกไม่เห็น
ลมพัดเย็นกระซิบผ่านวานใจหนุน
คำซึ้งซึ้งช่วยสื่อฝากให้ละมุน
คิดถึงคุณสุดสวาทแทบขาดใจ
คอยคุณอยู่ตรงที่เดิมเติมความฝัน
คอยรอวันรักชูช่อทอสุกใส
คอยให้เธอมาอิงแอบแนบฤทัย
คอยด้วยใจที่ภักดีมีให้เธอ
หากหน้าที่การงานยุ่งยิ่งนัก
ขอจงพักผ่อนลงบ้างอย่าพลั้งเผลอ
กำลังใจจากคนไกลใช่ละเมอ
ส่งถึงเธอด้วยใจรักถักทอมา
ค่ำอีกแล้วใจน้องแก้วคอยเหงาหงอย
ใจคนคอยคอยคนไกลใจห่วงหา
หากหลับแล้วอย่าลืมฝันถึงกานดา
อย่าโรยรารักคิดถึงซึ้งใจกัน.....................
26 กุมภาพันธ์ 2551 22:09 น.
พิมญดา
คนไร้ค่านอนน้ำตาไหลอาบแก้ม
คืนข้างแรมหมองหม่นจนสลัว
คิดน้อยใจในชะตาช่างน่ากลัว
รักพันพัวคอยตอกย้ำจำไม่คลาย
คนไร้ค่าที่โดนทิ้งผิดอันใด
คนไร้ใจเขาถึงได้คอยห่างหาย
ว่าคำนิดไม่เคยให้ต้องระคาย
ผิดมากมายหรือที่รักหักใจลา
คนไร้ค่าน้ำตารินผินหาเหล้า
ดื่มให้เมาเพื่อลืมเธอเลิกเพ้อหา
ทั้งเมาเหล้าเมารักหลอกยอกอุรา
เอาน้ำตารินผสมขมใจดี
จอกที่หนึ่งให้ตัวเองที่โง่นัก
จอกที่สองให้กับรักหลงวิถี
จอกที่สามให้กับชายในฤดี
จอกที่สี่มอบให้หญิงที่ชิงไป
คนไร้ค่าหยดน้ำตาไหลหลั่งริน
คนใจหินเขาเย็นชาหาหวั่นไหว
ฆ่ากันอย่างเลือดเย็นเซ่นฤทัย
คนที่ใช่กลายเป็นมารพล่าผลาญใจ.......
25 กุมภาพันธ์ 2551 14:23 น.
พิมญดา
เธอจะรักกับใครตามใจเถิด
รักเธอเกิดกับใครตามในฝัน
แต่อย่าป้ายแปดเปื้อนเอื้อนจำนรรจ์
ให้คนหยันตัวเจ้าไม่เข้าการ
เขาก็ชายหมายมาดอาฆาตแค้น
ไฟสุมแน่นตรงใจไยอาจหาญ
หญิงไม่รับรักนั้นพลันเข้าราญ
เป็นชายชาญหรือไม่ให้ตรองดู
สาวเจ้าเอยเด็กนักไม่ยักคิด
ร้อยความคิดโยงใยให้อดสู
ประกาศแจ้งแจงผ่านบ้านโฉมตรู
ว่าเขาแย่งแฟนหนู...รู้อย่างไร
น่าเสียดายชายชาญว่าชาติเชื้อ
เจ้าเป็นเสือหรือเปล่าให้เล่าไข
ลูกผู้ชายสามศอกบอกออกไป
หลอกเด็กให้เสียคน....สัปดนจริง..
เจ้ายังด้อยอ่อนวัยไร้เดียงสา
ควรหรือมาทึกทักหักเกินหญิง
แม้นผู้ชายรักใคร่หมายแอบอิง
ควรต้องนิ่งก่อนจึงงาม....ตามธรรมเนียม
.............................กิ้วๆๆน่าไม่อาย.ป้อจายขี้จุ๊....................
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1926
