31 มกราคม 2551 18:48 น.
พิมญดา
เดือนแห่งรักใจคอยทักชักขวยเขิน
คนควงเดินยังว่างเปล่าเขาอยู่ไหน
คนที่คอยสบตาซึ้งถึงข้างใน
คนที่ทำฉันหวั่นไหวยามไกลตา
เดือนกุมภาที่สิบสี่ วาเลนไทน์
อยากมีคนส่งดอกไม้แทนใจหนา
สงสัยเราต้องนั่งเศร้าเหงาเอกา
ดวงจันทราคงต้องทนบ่นให้ฟัง
เดือนแห่งรักหัวใจทักว่าอย่าช้า
บนบานฟ้าเทวดาด้วยความหวัง
วาเลนไทน์ ปีนี้หนอท้อใจจัง
ขออีกครั้งรอชั่งใจใครปราณี
ใครไร้คู่หากมองอยู่รีบส่งข่าว
กุหลาบแดงมอบให้สาวคงสดศรี
สาวบ้านกลอนมีใครบ้างยกมือที
ยังไม่มีคู่เคียงข้างอ้างว้างใจ
เดือนแห่งรักขอสมรักกันทุกคู่
ที่ยังอยู่เป็นคู่กันอย่าหวั่นไหว
มีรักแล้วขอยั่งยืนตลอดไป
รักกันไว้อิ่มอุ่นใจในบ้านกลอน.....
29 มกราคม 2551 15:25 น.
พิมญดา
รักเคยก่อ..ตั้งแต่ต้น..แต่หนหลัง
ต้องมาพัง.เพราะเชื่อใจ..ใครคนหนึ่ง
คำสัญญา..ร้อยพันคำ..ยังตราตรึง
รักเคยซึ้ง..เหลือเพียงเงา..เขากลับกลาย
คำขอโทษ.ยากเลือนลบ..กลบบาดแผล
ใจขี้แย...น้ำตาริน..สิ้นสลาย
คำหนึ่งคำ..ไม่มีค่า..ควรมากมาย
ศรัทธาหาย..มลายลับ....กับใจนาง
เจ็บครั้งนี้..ไม่มีวัน..จางจากใจ
เยื่อใยใด...คงเหลือไว้...ใจเหินห่าง
รักเคยมี..คงเหลืออด...หมดหนทาง
อยู่กับใจ..ที่อ้างว้าง..บ่างฤทัย
วาเลนไทน์..ผ่านมาเยือน...อีกเดือนแล้ว
ใจคงแผ่ว.ด้วยรอยเจ็บ..เก็บไม่ไหว
ดอกกุหลาบ.ช่อที่แล้ว.เหี่ยวแห้งไป
ถึงช่อใหม่..ที่ให้มา..หาเหมือนเดิม
รักเหมือนลม..คอยพรมใจ...ไหวไปมา
หากอ่อนล้า...ลมพริ้วพา..มาคอยเสริม
แต่ปีนี้..เข็ดใจนัก..ยากจักเติม
คงไม่เพิ่ม..อณูรัก..พักลาไกล.............
28 มกราคม 2551 13:54 น.
พิมญดา
รอยฟกช้ำบนใบหน้าพาใจหาย
รอยช้ำกายแผลในใจให้โศกศัลย์
รอยรักแค้นสุมอกแน่นจนจาบัลย์
คือรอยผันรักแรกหวานนานตรมใจ
ด้วยเป็นหญิงทุกสิ่งอันทำเพื่อรัก
โดยตระหนักเอาความรักว่ายิ่งใหญ่
ออกจากอกพ่อแม่มาไม่ฟังใคร
มอบหัวใจถวายกายหมายว่าดี
แรกว่ารักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน
คำโบราณท่านสอนสั่งตามวิถี
พออยู่นานเริ่มนิสัยอันอัปรีย์
เริ่มทุบตีทารุณหญิงสิ่งชายทำ
เทพบุตรกลายเป็นซาตานโหด
จะลงโทษใครได้ใจถลำ
เขาว่าเสือยังหลงเชื่อในน้ำคำ
โดนกระทำสายเกินแก้แท้ซาตาน
คิดให้ดีสตรีเอ๋ยก่อนตัดสิน
ก่อนจะบินเข้าสู่ห้วงรักสุสาน
อย่ารีบเลยให้สรุปรักนานนาน
อย่าลนลานพลาดชีวีมีแต่ตรม......
27 มกราคม 2551 23:10 น.
พิมญดา
แฟนใครหนอหล่อจังมายิ้มให้
คงไม่ไหวใจน้องอ่อนค้อนยิ้มสวย
รูปก็หล่อใครกันหนอพ่อคงรวย
โชคอำนวยได้เป็นแฟนแสนสุขใจ
ดูวงแขนก้ามเป็นมัดน่ารัดกอด
จะพร่ำพลอดคารมพรมใจไหว
จะเดินควงเที่ยวห้างอวดใครใคร
หากมีใจอย่าคิดนานพาลเป็นลม
อื้อ.ฮือ.เท่ห์ซะไม่มีที่ให้ติ
รักมินิของน้องขอสุขสม
หล่อแบบนี้แฟนไม่มีคงไม่ตรม
จะขอบ่มรักสองเราเข้าวิวาห์
แฟนใครหนอหล่อไม่เกรงใจผู้ใด
สาวคลั่งไคล้ไหลหลงพะวงหา
อยากกระซิบข้างหูเขาเหงาอุรา
พี่จ๊ะจ๋ามารีบมาเป็นแฟนกัน
หากเป็นแฟนจะทำแทนให้ทุกอย่าง
จะนั่งข้างกอดเกยเข่าเฝ้าสุขสันต์
จะบีบนวดหากเมื่อยล้ากายาพลัน
ยามกินนั้นจะคอยป้อนอ้อนใจคุณ.......
26 มกราคม 2551 21:43 น.
พิมญดา
เราสองคนมั่นในรักกันนานเนา
ทั้งสองเราเคยสัญญาคราเดือนหงาย
พอมีเขาเข้ามาแทรกใยกลับกลาย
เรื่องมากมายคราวหนหลังพังยับเยิน
ฉันเข้าใจคนอยากไปรั้งไม่อยู่
น้ำตาพรูถึงดึงไว้ใจห่างเหิน
เวลาเราเหลือน้อยแล้วเจ็บเหลือเกิน
ต้องเผชิญห้วงเวลาตาพร่างพราย
ฉันยังเหลือวันเวลาอีกเท่าไหร่
กอดได้ไหมก่อนหัวใจจะสลาย
ก่อนจะทิ้งฉันเอาไว้ให้เดียวดาย
ก่อนเธอกลายเป็นคนอื่นสะอื้นทรวง
น้ำตารินมองฟ้าหม่นคนรักหาย
เจ็บเจียนตายเขาทำลายสิ่งที่หวง
ที่ผ่านมามีแต่คำพร่ำหลอกลวง
เขาไม่ห่วงทิ้งเยื่อใยหนอใจคน
ถึงจะยั้งจะรั้งเธอด้วยน้ำตา
ยื้อเวลาคนหมดใจคงไร้ผล
ถึงขอร้องจนหมดแรงดวงกมล
ฉันจะทนเก็บรอยช้ำจำใจลา........
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1803
