11 กันยายน 2550 22:36 น.

...ผู้หญิงชื่อ...พิมพิลาไลย...

พิมญดา

จะกล่าวถึง นางพิมพิลาไลย
ยอดดวงใจโดนหมิ่นสิ้นศกดิ์ศรี
ถูกใส่ความว่าเป็นนางภิคีนี
เป็นสตรีสองใจแต่ใดกาล

ด้วยโดนหลอกว่าผัวรักสิ้นชีพแล้ว
แม่น้องแก้วโศกาน่าสงสาร
เจ้าขุนช้างหัวล้านน่ารำคาญ
คอยจัดการใส่ความตามราวี

ด้วยว่าอยากได้นางมาเชยชิด
ตีสนิทวางแผนไว้ให้สลดศรี
ละจากโศกอย่าเอาแต่เศร้าโศกี
พี่ยังมีเคียงอยู่คู่แม่นาง

นางใจแข็งไม่ยอมน้อมความคิด
จึงไล่ติดตามมารดามาช่วยสาง
แม่ของนางทั้งขู่เข็นเป็นรอยทาง
โถใจนางยอมจำนนด้วยกลลวง

ฝ่ายขุนแผนผัวรักกลับถึงบ้าน
มาประจานนวลนางกลางมืองหลวง
ว่าชั่วช้าเลวทรามนางพุ่มพวง
น้ำตาร่วงไหลอาบหน้าพิลาไลย

ใจเอ๋ยใจชายใจดำนัก
ใยไม่ทักไต่ถามความไฉน
ทิ้งน้องร้างอยู่กับลูกสุดอาลัย
พี่จากไปหลายปีไม่มีคืน.......

อย่าง"นางวันทอง" ต้องว่าน่าสงสารนะคะ เพราะตัวนางเองไม่ได้อยากที่จะเป็นภรรยาขุนช้างเลยค่ะ นางปักใจแต่กับขุนแผน แต่ที่ต้องไปอยู่กับขุนช้างเนี่ย เพราะหลายประการด้วยกัน เช่น โดนหลอกลวงว่าขุนแผนตายไปแล้วในสงคราม รวมทั้งโดนบังคับจากแม่อีกต่างหาก สถานการณ์ตอนนั้น ลองนึกถึงสังคมสมัยนั้นสิคะ พ่อแม่ได้สอนนางวันทองให้รู้จักคิดเองมั้ยคะ?? ผู้หญิงสมัยก่อนโดยรวมคือส่วนมากน่ะค่ะจะเป็นช้างเท้าหลัง หากยังไม่แต่งงานก็ต้องเชื่อฟังพ่อแม่ หากแต่งงานแล้วก็เชื่อสามี แล้วเมื่อสามีตาย จะให้ทำอย่างไรคะ?? ยากนะคะ เหมือนคนขาดที่พึ่งน่ะค่ะ แต่ก็ยังมีแม่อยู่แล้วเมื่อแม่บังคับให้แต่งงาน และไม่ได้ข่าวขุนแผนเลยมานานหลายปีมาก ระหว่างที่รอยังไม่ได้ไปอยู่กับขุนช้าง ขุนแผนกลับมีความสุขกับนางลาวทอง นางวันทองเลยป่วย พระบอกให้เปลี่ยนชื่อ ถึงจะดีขึ้น ความใกล้ชิดด้วยนะคะ ขุนช้างดีเสมอต้นเสมอปลายรักนางวันทองมากไม่เจ้าชู้เหมือนขุนแผนเลยค่ะ เมื่อรอจนหมดหวังแล้ว ผู้หญิงน่ะค่ะ ไม่ว่าสมัยนี้หรือสมัยก่อนต้องมีความเหงา ต้องอยากมีที่พึ่งทั้งนั้นแหละค่ะ เมื่อแม่บอกแกมบังคับ รวมทั้งเห็นถึงความดีของขุนช้างแล้ว เป็นใครไม่ใจอ่อนมั่งคะ ว๊า ไม่มีทาง แต่ขุนแผนสิคะ พอกลับมาก้อหาว่า นางวันทองเลว นางวันทองสองใจ ทีตัวเองไม่ดูเลยค่ะ ว่ามีไปกี่คนแล้วก่อนหน้านี้ ทั้งนางสายทอง แก้วกิริยา ลาวทอง แถมมาแค้นตามฆ่าอีก แล้วไปฆ่าบัวผันเอาลูกตัวเองมาทำเป็นลูกกรอกอีก มีภรรยา ตั้งกี่คนตัวเองไม่นึก ไม่เคยหยุดคิดพิจารณาเลยว่า ที่นางวันทองต้องไปอยู่กับขุนช้างน่ะ มีเหตุผลหรือสถานการณ์ใดมาบังคับมั่ง ขุนแผนทำไมไม่ถามนางวันทองคะว่าเพราะอะไรถึงไปอยู่กับขุนช้าง มีสมองแต่กลับไม่คิดแฮะ งงจริงๆ ป่านนั้นนางวันทองยังรักอีก ส่วนตอนสุดท้ายที่นางวันทองโดนประหารเนี่ย คิดว่าไม่แฟร์ค่ะ จะให้เลือก ขุนช้างนี่ถือว่าเป็นคนดีเลยนะคะสำหรับนางวันทองน่ะค่ะ คอยดุแล รัก ไม่เจ้าชู้ ดูแลลูกให้ แต่ขุนแผนล่ะคะหายไปไหนในระหว่างนั้น?? แต่ขุนแผนนางก็รัก จะให้เลือกยังไงเนี่ย หากเลือกขุนแผน แล้วขุนช้างผู้ที่รักและดีกับนางมาตลอดจะรู้สึกอย่างไรล่ะ หากเลือกขุนช้างก้อทำร้ายทั้งจิตใจตัวเองและคนที่รัก(ขุนแผน) เฮ้อ.....ช่างยากเย็นเหลือเกินนะคะ เป็นใครก้อคงจะลำบากใจ อีกทั้งสมัยนั้นผู้หญิงน้อยคนมากที่จะตัดสินใจด้วยตัวเองน่ะค่ะ สุดท้ายนางวันทองเลยซวย โดนประหารซะงั้น ลูกอุตส่าห์ไปขออภัยโทษมาได้แต่มาไม่ทัน ยิ่งซวยใหญ่เลยค่ะ ส่วนขุนช้างถึงจะใช้วิธีผิดๆในการได้ตัวนางวันทองมา แต่ก็ถือว่าเป็นคนที่จริงใจต่อนางวันทอง รักจริงๆไม่เจ้าชู้ ไม่มีใครจะทำถูกหมดหรือผิดหมดหรอกค่ะ จริงมั้ยคะ??

(บทความจากกระทู้สกุลไทย..ขอบคุณคะ)

5090

love

comment

11 กันยายน 2550 08:29 น.

...สับรางอย่างจำใจ...

พิมญดา

คิดไม่ตกในหัวอกมันปวดปร่า
อยากจะผ่าหัวใจให้เป็นสอง
ความเป็นจริงใช่เรื่องที่ต้องลอง
น้ำตานองรินหลั่งรดหยดสลาย

ระหว่างคนรักภักดีกันมั่น
กับคู่หมั้นเขาแสนดีไม่ห่างหาย
คอยมานั่งเคล้าคลอรอข้างกาย
ส่วนอีกชายก็สุดรักปักฤดี

คุ่หมั้นหมายเขาเข้ามาคอยแนบชิด
แนบสนิทผู้ใหญ่เห็นสมศักดิ์ศรี
แต่คนรักเรารักกันมาหลายปี
สัญญามีผูกพันมั่นกันสองคน

ทุกทุกวันฉันจำต้องตีสองหน้า
ยิ้มให้ขวาหลิ่วตาซ้ายฉันสับสน
คนนั้นดีคนนี้รักชักเวียนวน
น้องหน้ามนจะเลือกใครคนไหนกัน

เป็นเวรกรรมของฉันแต่ปางใด
ในฤทัยอยากให้เป็นไปแค่ฝัน
ต้องจำใจคอยสับรางอยู่ทุกวัน
หัวอกฉันต้องทนฝืนกลืนน้ำตา.....

1689

love

comment

10 กันยายน 2550 08:51 น.

....กุหลาบเจ้าเอ๋ย....

พิมญดา


..ดอกเจ้าเอ๋ยเจ้าดอกกุหลาบ
มีหนามหยาบปลายแหลมแทงมือฉัน
สวยเหลือเกินดอกกุหลาบวิลาวัลย์
กลีบดอกนั้นแดงสีสดเลือดนกคราม

..ดอกเอ๋ยดอกกุหลาบแดงแจ้งรัก
ผูกสมัครชายใดไว้ใคร่ถาม
จึงชูช่อล้อลมลิ่วใบกิ่วงาม
บอกนิยามแห่งดอกรักปักใจใคร

...ดอกเอ๋ยดอกกุหลาบสวยทวยเทพหอม
กิ่งพยอมโอนอ่อนสะท้อนไหว
ยามพระพายพัดแผ่วแผ่วแว่วแต่ไกล
เจ้าดวงใจเขินอายตามสายลม


..ดอกเอ๋ยดอกกุหลาบยามแรกแย้ม
เจ้าคอยแซมกลิ่นหอมให้สุขสม
ดอกเจ้าเอ๋ยอย่ายั่วนักชายจักตรม
เจ้าภิรมย์ใครดอมดมเจ้าหรือไร...