11 กันยายน 2550 22:36 น.
พิมญดา
จะกล่าวถึง นางพิมพิลาไลย
ยอดดวงใจโดนหมิ่นสิ้นศกดิ์ศรี
ถูกใส่ความว่าเป็นนางภิคีนี
เป็นสตรีสองใจแต่ใดกาล
ด้วยโดนหลอกว่าผัวรักสิ้นชีพแล้ว
แม่น้องแก้วโศกาน่าสงสาร
เจ้าขุนช้างหัวล้านน่ารำคาญ
คอยจัดการใส่ความตามราวี
ด้วยว่าอยากได้นางมาเชยชิด
ตีสนิทวางแผนไว้ให้สลดศรี
ละจากโศกอย่าเอาแต่เศร้าโศกี
พี่ยังมีเคียงอยู่คู่แม่นาง
นางใจแข็งไม่ยอมน้อมความคิด
จึงไล่ติดตามมารดามาช่วยสาง
แม่ของนางทั้งขู่เข็นเป็นรอยทาง
โถใจนางยอมจำนนด้วยกลลวง
ฝ่ายขุนแผนผัวรักกลับถึงบ้าน
มาประจานนวลนางกลางมืองหลวง
ว่าชั่วช้าเลวทรามนางพุ่มพวง
น้ำตาร่วงไหลอาบหน้าพิลาไลย
ใจเอ๋ยใจชายใจดำนัก
ใยไม่ทักไต่ถามความไฉน
ทิ้งน้องร้างอยู่กับลูกสุดอาลัย
พี่จากไปหลายปีไม่มีคืน.......
อย่าง"นางวันทอง" ต้องว่าน่าสงสารนะคะ เพราะตัวนางเองไม่ได้อยากที่จะเป็นภรรยาขุนช้างเลยค่ะ นางปักใจแต่กับขุนแผน แต่ที่ต้องไปอยู่กับขุนช้างเนี่ย เพราะหลายประการด้วยกัน เช่น โดนหลอกลวงว่าขุนแผนตายไปแล้วในสงคราม รวมทั้งโดนบังคับจากแม่อีกต่างหาก สถานการณ์ตอนนั้น ลองนึกถึงสังคมสมัยนั้นสิคะ พ่อแม่ได้สอนนางวันทองให้รู้จักคิดเองมั้ยคะ?? ผู้หญิงสมัยก่อนโดยรวมคือส่วนมากน่ะค่ะจะเป็นช้างเท้าหลัง หากยังไม่แต่งงานก็ต้องเชื่อฟังพ่อแม่ หากแต่งงานแล้วก็เชื่อสามี แล้วเมื่อสามีตาย จะให้ทำอย่างไรคะ?? ยากนะคะ เหมือนคนขาดที่พึ่งน่ะค่ะ แต่ก็ยังมีแม่อยู่แล้วเมื่อแม่บังคับให้แต่งงาน และไม่ได้ข่าวขุนแผนเลยมานานหลายปีมาก ระหว่างที่รอยังไม่ได้ไปอยู่กับขุนช้าง ขุนแผนกลับมีความสุขกับนางลาวทอง นางวันทองเลยป่วย พระบอกให้เปลี่ยนชื่อ ถึงจะดีขึ้น ความใกล้ชิดด้วยนะคะ ขุนช้างดีเสมอต้นเสมอปลายรักนางวันทองมากไม่เจ้าชู้เหมือนขุนแผนเลยค่ะ เมื่อรอจนหมดหวังแล้ว ผู้หญิงน่ะค่ะ ไม่ว่าสมัยนี้หรือสมัยก่อนต้องมีความเหงา ต้องอยากมีที่พึ่งทั้งนั้นแหละค่ะ เมื่อแม่บอกแกมบังคับ รวมทั้งเห็นถึงความดีของขุนช้างแล้ว เป็นใครไม่ใจอ่อนมั่งคะ ว๊า ไม่มีทาง แต่ขุนแผนสิคะ พอกลับมาก้อหาว่า นางวันทองเลว นางวันทองสองใจ ทีตัวเองไม่ดูเลยค่ะ ว่ามีไปกี่คนแล้วก่อนหน้านี้ ทั้งนางสายทอง แก้วกิริยา ลาวทอง แถมมาแค้นตามฆ่าอีก แล้วไปฆ่าบัวผันเอาลูกตัวเองมาทำเป็นลูกกรอกอีก มีภรรยา ตั้งกี่คนตัวเองไม่นึก ไม่เคยหยุดคิดพิจารณาเลยว่า ที่นางวันทองต้องไปอยู่กับขุนช้างน่ะ มีเหตุผลหรือสถานการณ์ใดมาบังคับมั่ง ขุนแผนทำไมไม่ถามนางวันทองคะว่าเพราะอะไรถึงไปอยู่กับขุนช้าง มีสมองแต่กลับไม่คิดแฮะ งงจริงๆ ป่านนั้นนางวันทองยังรักอีก ส่วนตอนสุดท้ายที่นางวันทองโดนประหารเนี่ย คิดว่าไม่แฟร์ค่ะ จะให้เลือก ขุนช้างนี่ถือว่าเป็นคนดีเลยนะคะสำหรับนางวันทองน่ะค่ะ คอยดุแล รัก ไม่เจ้าชู้ ดูแลลูกให้ แต่ขุนแผนล่ะคะหายไปไหนในระหว่างนั้น?? แต่ขุนแผนนางก็รัก จะให้เลือกยังไงเนี่ย หากเลือกขุนแผน แล้วขุนช้างผู้ที่รักและดีกับนางมาตลอดจะรู้สึกอย่างไรล่ะ หากเลือกขุนช้างก้อทำร้ายทั้งจิตใจตัวเองและคนที่รัก(ขุนแผน) เฮ้อ.....ช่างยากเย็นเหลือเกินนะคะ เป็นใครก้อคงจะลำบากใจ อีกทั้งสมัยนั้นผู้หญิงน้อยคนมากที่จะตัดสินใจด้วยตัวเองน่ะค่ะ สุดท้ายนางวันทองเลยซวย โดนประหารซะงั้น ลูกอุตส่าห์ไปขออภัยโทษมาได้แต่มาไม่ทัน ยิ่งซวยใหญ่เลยค่ะ ส่วนขุนช้างถึงจะใช้วิธีผิดๆในการได้ตัวนางวันทองมา แต่ก็ถือว่าเป็นคนที่จริงใจต่อนางวันทอง รักจริงๆไม่เจ้าชู้ ไม่มีใครจะทำถูกหมดหรือผิดหมดหรอกค่ะ จริงมั้ยคะ??
(บทความจากกระทู้สกุลไทย..ขอบคุณคะ)
11 กันยายน 2550 08:29 น.
พิมญดา
คิดไม่ตกในหัวอกมันปวดปร่า
อยากจะผ่าหัวใจให้เป็นสอง
ความเป็นจริงใช่เรื่องที่ต้องลอง
น้ำตานองรินหลั่งรดหยดสลาย
ระหว่างคนรักภักดีกันมั่น
กับคู่หมั้นเขาแสนดีไม่ห่างหาย
คอยมานั่งเคล้าคลอรอข้างกาย
ส่วนอีกชายก็สุดรักปักฤดี
คุ่หมั้นหมายเขาเข้ามาคอยแนบชิด
แนบสนิทผู้ใหญ่เห็นสมศักดิ์ศรี
แต่คนรักเรารักกันมาหลายปี
สัญญามีผูกพันมั่นกันสองคน
ทุกทุกวันฉันจำต้องตีสองหน้า
ยิ้มให้ขวาหลิ่วตาซ้ายฉันสับสน
คนนั้นดีคนนี้รักชักเวียนวน
น้องหน้ามนจะเลือกใครคนไหนกัน
เป็นเวรกรรมของฉันแต่ปางใด
ในฤทัยอยากให้เป็นไปแค่ฝัน
ต้องจำใจคอยสับรางอยู่ทุกวัน
หัวอกฉันต้องทนฝืนกลืนน้ำตา.....
10 กันยายน 2550 08:51 น.
พิมญดา
..ดอกเจ้าเอ๋ยเจ้าดอกกุหลาบ
มีหนามหยาบปลายแหลมแทงมือฉัน
สวยเหลือเกินดอกกุหลาบวิลาวัลย์
กลีบดอกนั้นแดงสีสดเลือดนกคราม
..ดอกเอ๋ยดอกกุหลาบแดงแจ้งรัก
ผูกสมัครชายใดไว้ใคร่ถาม
จึงชูช่อล้อลมลิ่วใบกิ่วงาม
บอกนิยามแห่งดอกรักปักใจใคร
...ดอกเอ๋ยดอกกุหลาบสวยทวยเทพหอม
กิ่งพยอมโอนอ่อนสะท้อนไหว
ยามพระพายพัดแผ่วแผ่วแว่วแต่ไกล
เจ้าดวงใจเขินอายตามสายลม
..ดอกเอ๋ยดอกกุหลาบยามแรกแย้ม
เจ้าคอยแซมกลิ่นหอมให้สุขสม
ดอกเจ้าเอ๋ยอย่ายั่วนักชายจักตรม
เจ้าภิรมย์ใครดอมดมเจ้าหรือไร...
9 กันยายน 2550 13:41 น.
พิมญดา
หลายร้อยปีที่ผ่านนานหนักหนา
ประเทศไทยก้าวหน้าไม่สูญสิ้น
มีรอยยิ้มบนใบหน้าเป็นอาจิณ
ทุกทั่วถิ่นขนานนามงามน้ำใจ
เอกลักษณ์ของไทยไปทั่วโลก
ไม่มีโศกมีรอยยิ้มพิมพ์สดใส
ยกมือไหว้ยามมาและลาไกล
นี่นิสัยคนไทยแท้อย่าแชเชือน
เคารพคนให้ความรู้ครูผู้สอน
พึงสังวรณ์นอบน้อมหาใดเหมือน
หมั่นดูแลพ่อแม่ท่านอย่าลืมเลือน
เปรียบเสมือนมณีแก้ววับแววงาม
คนไทยรักในหลวงหวงประเทศ
ทุกขอบเขตแดนดินถิ่นสยาม
เป็นศูนย์รวมดวงใจไทยทุกนาม
พ่อสยามองค์เทิดไท้ในใจเรา
ไทยไม่เคยตกเป็นทาสชนชาติไหน
จงภูมิใจความเป็นไทยอย่าอายเขา
มีวัดเป็นเอกลักษณ์มานานเนา
คอยยึดเอาใจเราหลอมออมความดี.....
คำพูดคนเหมือนลมที่พัดผ่าน คำพูดหวานผ่านหูไม่รู้หาย คำพูดคนเวียนวนจนตาลาย คำพูดชายไม่เชื่อหนอขอเปอร์เซนต์ คำที่ฝากบอกรักฉันนั้นเท่าฟ้า คำที่ว่าคิดถึงฉันเฝ้าฝันเห็น คำที่บอกออกจากใจใช่ยากเย็น ถ้าเปรียบเป็นเช่นเปอร์เซนต์เท่าไหร่พอ ไม่เห็นหน้าก็ขอแค่หลังคาบ้าน คำพูดหว่านออกมาพาสุขหนอ หากหญิงเชื่อลมปากชายคอยพนอ น้ำตาคลอใครช่วยซับรับแก้มนวล คำพูดคนพูดให้ดีมีสติ หากตำหนิภายหลังชิงชังหวน เสียภาพพจน์เพราะวาจาพาเรรวน คนจะด่วนดูแคลนแสนอับอาย......
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
5096
