31 สิงหาคม 2550 16:43 น.
พิมญดา
@..จากก้นบึ้ง ของหัวใจ ใช่ไม่รัก
แต่ต้องหัก รักร้าง ทางห่างเหิน
ด้วยฉันมี หน้าที่ ต้องดำเนิน
รักจำเมิน จากลา พาเศร้าใจ
ต่างคน ร่ำร้องให้ ปานใจขาด
รักนิราศ ไม่สุขสม อารมณ์หมาย
พี่กอดน้อง ครวญคร่ำ พร่ำอาลัย
ดั่งดวงใจ แทบขาด อนาถทรวง
รักกันได้ แต่ใช่ทัก รักต้องห้าม
ในใจหวาม แสนหดหู่ ดูหม่นหมอง
ด้วยใจรัก ยากนัก จักคู่ครอง
น้ำตานอง สุดท้อแท้ แย่ดวงมาน
จากก้นบึ้ง ของหัวใจ ใครคนหนึ่ง
ส่งฝากถึง คนเคยรัก ถักประสาน
หากอ่านกลอน วันนี้ ของนงคราญ
เล่านิยาม รักของเรา อย่างเข้าใจ..@
30 สิงหาคม 2550 21:09 น.
พิมญดา
แสนคิดถึง คนึงหา พาเพ้อฝัน
มองดูจันทร์ สว่างใส ใจหนักหนา
ป่านนี้เขา จะอยู่ดี หรือโศกา
จันทร์เจ้าขา บอกเขามา หาคนรอ
จันทร์เจ้าขา กรุณา หน่อยได้ไหม
ยอดดวงใจ สุขสบาย หรือเปล่าหนอ
ฝากบอกเขา สาวคนนี้ เฝ้าพนอ
น้ำตาคลอ ทุกค่ำคืน ยืนคร่ำครวญ
แสนหนาวใจ หนาวกาย ใกล้หน้าหนาว
จันทร์ส่งข่าว ให้เขากลับ มารับขัวญ
มากอดน้อง ให้ไออุ่น กันและกัน
รักเหมันต์ คงสมหวัง ดั่งรอคอย....
29 สิงหาคม 2550 08:39 น.
พิมญดา
@เอ๊ะ...แฟนใคร ไม่มีป้าย แขวนคอ
รูปหล่อ เหมือนพระเอก หนังไทย
แค่เดินผ่าน พาใจ ให้หวั่นไหว
ส่งยิ้มให้ ในหัวใจ แทบขาดรอน
แฟนใครหนอ มาดแมน แสนจะเท่ห์
มีเสน่ห์ ยิ่งนัก ชักใจอ่อน
ดูหน้าตา คมเข้มนัก อยากกอดนอน
ฉันจะอ้อน ทุกค่ำคืน ไม่ฝืนใจ
แฟนผู้ใด จะจับไป ตีทะเบียน
จับมือเขียน ใบสมรส จดพอไหว
รูปก็หล่อ อยากไว้ควง พ่วงหัวใจ
อย่ามาใช้ สิทธ์ทีหลัง หวังทวงคืน
แฟนของใคร ไม่มีป้าย บอกยี่ห้อ
หน้าตาหล่อ ทำใจน้อง นั้นสดชื่น
หากเป็นแฟน จะกอดรัด ทุกวันคืน
ใจไม่ฝืน ยิ้มระรื่น ชื่นฤทัย...@
28 สิงหาคม 2550 12:03 น.
พิมญดา
..@ท้อเหลือเกิน ต่อปัญหา ที่รุมเร้า
มันแสนเศร้า ร้าวทรวงใน ให้กลัดหนอง
ทั้งอดีต ปัจจุบัน มาสุมกอง
น้ำตานอง ไหลริน สิ้นหวังพลัน
ช่วงชีวิต ผันผ่าน นานนักหนา
วันเวลา ผ่านไป ไห้โศกศัลย์
หัวใจหม่น ทนเจ็บช้ำ อยู่ทุกวัน
ใครไหนกัน ซับน้ำตา มาปลอบใจ
มองเบื้องบน มีแต่คน บนบานฟ้า
ดวงจันทรา บอกว่าข้า รับไม่ไหว
ดาวแสงจ้า ก็ท้อแทน แสนเหนื่อยใจ
มองหาใคร มาเคียงข้าง ยังไม่มี
มีทางหนึ่ง ที่เลือกไว้ ปลายชีวิต
คือดวงจิต ไฝ่หาธรรม นำสุขขี
ล้างรอยบาป ในใจนาง บ้างคงดี
รอยราคี ติดกายมา น่าชิงชัง
ทางที่สอง หมดลมไป ใจหายทุกข์
จะได้หยุด เรื่องราว คราวหนหลัง
หมดลมสิ้น พิ้นดินกลบ ร่างสาปพัง
หยุดทุกอย่าง ทิ้งเบื้องหลัง ฝังพื้นดิน@..
27 สิงหาคม 2550 11:13 น.
พิมญดา
@..อันคารมที่เอื้อนเอ่ยพี่เปิดเผย
ลมรำเพยพัดผ่านหูยังรู้หาย
อันลมรักออกจากปากของพี่ชาย
ไม่รู้หายเหมือนพระพายพัดผ่านมา
น้องยังหวั่นกลัวว่าฝันจะสลาย
พอสมใจแล้วก็หน่ายย้ายเคหา
ที่ผ่านมาแค่ลมลวงบ่วงมายา
พิพากษาไล่น้องออกนอกหัวใจ
อันคำรักคำหวานมาหว่านผล
ดวงกมลกลัวดอกผลที่หว่านไว้
พอผลิดอกออกผลได้กำไร
หวั่นฤทัยโดนถอนรากนิราศครวญ
รอหน่อยนะคนดีจ๋าอย่าสับสน
รักวกวนมีหลายหลากพรากให้หวน
หากรัญจวนกลัวใจหนักรักทบทวน
น้ำตารวนใครจะช่วยป่วยฤดี
น้องก็เปรียบเจ้าสาวที่กลัวฝน
ใจร้อนรนกลัวเปียกฝนจึงหันหนี
ไม่ตากฝนกลัวหนาวช้ำชั่วชีวี
คิดอีกทีได้ไหมหนอรออีกนาน...@
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1285
