6 เมษายน 2550 12:23 น.

สุดๆๆกว่านี้มีอีกไหม..??????

พิมญดา

สุดจะหักความคิดถึงถึงที่รัก
สุดจะพักดวงใจที่ใฝ่หา
สุดจะพร่ำถึงเธอพรรณา
สุดปัญญาที่จะหักรักจากใจ

สุดช้ำสุดเศร้าเหงาว้าเหว่
สุดหันสุดเหเร่ไปไหน
สุดคิดสุดระกำช้ำดวงใจ
สุดอาลัยในความรักสักกี่ปี

สุดอาลัยในรักเก่าเราเศร้าจิต
สุดจะคิดถึงวันเก่าเราเศร้าหมอง
สุดระทม ระบมใจไม่สมปอง
สุดจะหมองเมื่อรักเราเขาจากลา				
6 เมษายน 2550 11:43 น.

บนทางเดินของ..ชีวิต

พิมญดา

ชีวิต........บนทางเดินที่ลำบาก
มียากง่าย.....ต่างกันไป
บ้างเดินด้วยกลีบกุหลาบ.......บ้างเดินบนขวากหนาม
บ้างร้องให้......บ้างหัวเราะ
นั่นคือ.........ละครชีวิตจริง
ที่ทุกคนต้องแสดง...ต้องเป็นไปตาม....บทชะตาฟ้าลิขิต...ให้เดิน
วันนี้โชคร้าย......พรุ่งนี้โชคดี
วันนี้ดีใจ..........พรุ่งนี้เสียใจ
จะเอาอะไรแน่นอนกับชีวิต
แต่จงตระหนักไว้ว่า........ไม่มีใครโชคร้าย..ตลอดกาล
หรือโชคดี...ตลอดไป
ล้มแล้วลุก...ลุกขึ้นมาใหม่...ด้วยใจที่เข็มแข็ง
พร้อมที่จะฝ่าฟัน...อุปสรรค..ขวากหนามต่างๆ
แล้วเราจะเป็น...ผู้ชนะ
สำคัญที่สุด...อย่าลืมเอาชนะใจตัวเอง
ยึดมั่นแต่สิ่งที่ดี..หลีกหนีความไม่ดี....สู้.สู้				
6 เมษายน 2550 11:15 น.

สาวเหนือ..วิงวอนขอ..

พิมญดา

ถ้าขึ้นชื่อลือชาหน้าตาสวย
ผิวพรรณด้วยผ่องผุดดุจจันทร์ขาว
มารยาทอ่อนโยนช้อยร้อยแพรวพราว
คือผู้สาวเหนือเอื้องแหล่งเมืองงาม

ด้วยน้ำเสียงไพเราะเสนาะหู
บุรุษผู้อยู่ต่างแดนแสนถวิท
มอบความหวานเป็นลมชมยุพิน
สุดท้ายนิ่งด้วยน้ำตาพาช้ำใจ

เลิกเถิดหนาเลิกทีนี้คำขอ
จงเลิกพอในความคิดจิตตัณหา
มีรักแท้มอบให้ใช่มายา
ม่านน้ำตาจะได้กลบลบหัวใจ

กราบวิงวอนร้องขอพอเถิดหนา
โปรดเห็นค่าของสตรีนี้เถิดหนอ
อย่ากระทำตามใจไร้ความพอ
สาวเหนือรอคนจริงใจใช่หลอกลวง				
5 เมษายน 2550 11:25 น.

ไม่ว่าคำตอบไหน..หัวใจจะยอมรับมัน

พิมญดา

ฉันมีค่ามากไหมคนดี
มีที่ว่างว่าง ให้แค่ไหน
พื้นที่ตรงไหนของหัวใจ
วางฉันไว้ในใจเธอ

อย่าทำใจดีเกินไป
จนฉันหักห้ามใจไม่ไหว
เข้าข้างตัวเองอยู่ร่ำไป
คนอ่อนไหว..คิดไปเอง

อย่าปิดบังกันอีกเลย
ช่วยเอ่ยออกมาได้ไหม
รักหรือไม่เอาอย่างไร
จะได้ทำใจให้ถูกซะที


หากยากนักที่จะเอื้อนเอ่ย
หรือเธอคิดจะถอยหนี
ไม่ต้องกลัวหรอกนะคนดี
ฉันคนนี้ยอมให้...อภัย				
4 เมษายน 2550 20:54 น.

วันวานแสนหวานวันนี้แสนเจ็บ

พิมญดา

วันวานที่เราสองนั้นคุ้นเคย
แทบจะเอ่ยเป็นคน....คนเดียวกัน
แต่วันนี้ใจเธอเปลี่ยนผัน   
ทั้งที่ใจฉันนั้นยัง..มั่นคง   
อยากเข้าไปเอ่ย...ไปทัก   
แต่ความรักที่เคยลุ่มหลง   
วันนี้มันคง.....จบลง
หวนนึกถึงการลงเอย   
โกรธฉันเรื่องไร.......คนดี
หรือมี...คนใหม่อย่าเฉย  
อย่าซ่อนอย่าเก็บ..ไว้เลย  
รีบเอื้อนเอ่ยบอกสิ่งที่เป็น  
ฉันหมั่นทำดีทุกอย่าง 
 แต่เธอคงมอง...ไม่เห็น
เจ็บปวดกายใจ...แสนรำเค็ญ
รักซ่อนเร้นเย็นจับใจ.....ให้ทรมาน				
ไม่มีข้อความส่งถึงพิมญดา