22 เมษายน 2550 12:08 น.
พิมญดา
เธอบอกฉันสูงศักดิ์
เธอจะรักฉันไม่ได้
เธอบอกเธอต่ำไป
ไม่อาจดึงใครให้ต่ำเหมือนเธอ
เธอว่าเหมือนนิยาย
ฉันบอกคล้ายชีวิตเราสอง
ให้มันเป็นไปตามครรลอง
ถ้าเราสองมีใจต้องการ
หากเธอกล้าจะรัก
ฉันก้อหักใจรักได้
ไม่ต้องหวั่นเรื่องใดใด
อาจเป็นไปได้เรื่องของเรา
ความรักไม่มีเส้นขีด
มันปราณีตละเอียดอ่อน
บทบาทคล้ายละคร
ที่มีเราสองเป็นคนแสดง
21 เมษายน 2550 22:06 น.
พิมญดา
คิดถึงเมื่อครั้งหนึ่ง
ความเหงาเข้ามายุ่ง
ความรักจึงมุ่งเข้ามาหา
ผลตอบแทนคือคราบน้ำตา
เสียเวลาไปมากมาย
ความเหงาเจ้ามีพิษ
ชีวิตแทบหมดความหมาย
ทุ่มเทให้เขาทั้งชีวิตจิตใจ
สุดท้ายเศร้าเหงากว่าเดิม
ต่อไปจะไม่เหลือที่ว่างว่าง
ให้ความเหงาคืบคลานเข้ามาหา
พอกันทีไม่อยากเสียน้ำตา
จะทำใจให้สดชื่นอุรา..ตลอดไป
20 เมษายน 2550 18:57 น.
พิมญดา
พิมญดาคนงามอยากถามไถ่
จะมีไหมใครสักคนเฝ้ามองหา
มีหรือไม่คนที่คอยมาเยียวยา
ช่วยรักษาค่าของใจให้เหมือนเดิม
เคยมอบรักหมดใจใครคนหนึ่ง
มอบความซึ้งภักดีให้ไม่เปลี่ยนผัน
แต่แล้วรักสลายไปกลายเป็นควัน
สำลักมันจนน้ำตาพรางพร่าพราย
พยุงใจที่เจ็บเก็บในห้อง
วันนี้ลองเปิดแง้มดูอยู่ไหนหนา
แอบรักไว้มุมห้องใจของกานดา
ไม่กล้ามาท้ารักรบพบกับใคร
มีบ้างไหมใครใจดีช่วยรักษา
อยากได้ยาจริงใจใช่ยาขม
น้องไม่ชอบกินยารักกลายเป็นลม
อกจะตรมไม่หายตายอย่างเดียว
20 เมษายน 2550 15:48 น.
พิมญดา
คนงามเจ้าสาวเชียงใหม่
ขอฝากลายอักษรบทกลอนเขียน
ไม่ไพเราะเพราะพริ้งดั่งสำเนียง
ไม่อาจเอื้อมเทียบหรูเท่าครูกลอน
มีหลายท่านหลายคนหลายความคิด
แต่งกลอนได้จับจิตจับใจเล่าไขขาน
ขอนับถือเป็นครูผู้รู้ ทุกผู้ ทุกนาม
เรื่องนิยามแห่งอารมณ์ คนบ้านกลอน
15 เมษายน 2550 22:52 น.
พิมญดา
และแล้วหัวใจก็เจ็บช้ำเหมือนเก่า
และแล้วเขาก็หลีกลี้หนีหาย
และแล้วรอยช้ำในใจไม่คราย
โดนกระทำที่ใจกี่ทีกี่ทีไม่มีจำ
และแล้วเขาก็จากไกลลับสุดตา
และแล้วทิ้งเราถวิทให้โหยหา
และแล้วเขาไม่รักษาสัญญา
อนิจจาเราโง่อีกแล้วหรือไร
และแล้วความหวังพังครืน
และแล้วคลื่นความช้ำกระหน่ำหา
และแล้วใจที่ไม่จำชอบนำรักมา
ก็ถึงคราป่วยที่ใจไปอีกนาน
และแล้วคงนอนน้ำตารินเปียกหมอน
และแล้วคงได้แต่อ้อนวอนเพ้อหา
และแล้วคงต้องอยู่คนเดียวจนชินชา
พิมญดาช้ำหนักพักรักตลอดกาล
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
994
