23 มิถุนายน 2550 23:40 น.
พิมญดา
เคยขีดคำ ว่ารักออก จากใจฉัน
ปิดนานวัน เปิดออก เพราะชอกช้ำ
รักผ่านมา ทำให้ ใจจดจำ
ปิดใจช้ำ ขีดเส้นใต้ อย่าได้เจอ
เพราะอดีตมันปวดร้าวเศร้าใจสุด
ฉันจึงหยุดปิดใจไว้ไม่อยากเผย
กลัวว่ารักมันออกมาผลอย่างเคย
ขีดหยุดเลยขังเอาไว้ใจร้าวราน
มาวันนี้เส้นที่ขีดเริ่มจางหาย
ในหัวใจเริ่มเปิดได้คลายเจ็บช้ำ
เพราะเธอเอาคำหวานมาลบมัน
ให้ความหวังทั้งคำมั่นเธอซื่อตรง
ลบรอยร้าวอย่าจากไปเหมือนคนเก่า
อย่าได้เอาความเจ็บช้ำมาแจกจ่าย
อย่าได้ทำให้ปวดร้าวและน้อยใจ
รู้หรือไม่กว่าเปิดใจใช้เวลานานแสนนาน
22 มิถุนายน 2550 21:19 น.
พิมญดา
นะนะ ลองพูดสักครั้งได้ไหม
นะนะ ช่วยเอ่ยออกมาจากข้างใน
นะนะ บอกรักฉันจนสุดหัวใจ
น่านะ นะคะช่วยบอกที
นะนะ อย่าเขินบอกมาหน่อย
น่านะ อย่าปล่อยให้คอยได้ไหม
นะนะ อยากฟังคำตอบออกจากหัวใจ
นะน่า อย่าเขินอายสิจ๊ะคนดี
รักรัก ก็รักเธอมากรู้ไหม
รักรัก ออกจากในใจฉันนี่
รักรัก เป็นคำตอบสุดท้ายที่มี
รักรัก ทุกนาทีใจมีแต่เธอ
น่ารัก ยามเธอบอกรักฉัน
น่านะ แก้มเธอแดงๆน่ารักจัง
นะนะ อยากฟังใหม่อีกสักครั้ง
นะนะ เดี๋ยวให้รางวัลจุ๊บๆหนึ่งที
22 มิถุนายน 2550 13:27 น.
พิมญดา
...
ส่งเสียงโทร ตามสาย ปลายทางรับ
ได้สดับ รับฟัง แล้วใจหาย
เสียงห่างเหินเหลือเกินหนอใจชาย
เหมือนฉันกลายเป็นคนอื่นสะอื้นพลัน
...มือถือสาย ร่วงผล๊อย น้อยใจนัก
คนเคยรัก เขาใจดำ ทำกับฉัน
ไม่น่าเชื่อ เป็นไปได้ ทำร้ายกัน
คนเคยฝัน เดินเคียงคู่ ดูแปลกไป
...เธอมีเขา เฝ้าโทรหา เวลาว่าง
เสียงแนบข้าง เขาค่อยย้ำ เธอหวั่นไหว
เฝ้าโทรหา เช้าค่ำ อย่างหนำใจ
แล้วหลอกให้ ฉันทุกข์ท้น คนใจดำ
...ก่อนนี้เพียง โชว์เบอร์ เธอรีบรับ
ครั้งนี้กลับ เปลี่ยนไป ให้ใจช้ำ
พอเสียที ปิดมือถือ ปิดใจจำ
ลืมน้ำคำเคยฝากไว้ชายหลอกลวง
...ไม่มีเสียง ของเขา เฝ้าโทรหา
ฉันไม่กล้า กดโทรถาม น้ำตาร่วง
ได้แต่กอด มือถือแน่น แสนช้ำทรวง
ใจก็ห่วง แต่รอเสียง เรียกเข้ามา.....
22 มิถุนายน 2550 08:51 น.
พิมญดา
ฉันไร้ค่ามากนักหรือเธอถึงหลอก
ใจคอยตอกคอยจำย้ำไม่หาย
เมื่อรู้ว่ารักไม่จริงเจ็บเจียนตาย
มาร้องให้ฟูมฟายกับใครกัน
หรือฉันมันหัวอ่อนในเรื่องรัก
หูไม่หนักเธอถึงได้หักใจฉัน
โดนหลอกแล้วย่ำยีทุกวี่วัน
อกของฉันตรอมตรมขมฤทัย
ใจกระล่อนจริงนะชายเจ้าเล่ห์
มาวางเล่ห์อุบายรักหักใจฉัน
อยู่ตั้งไกลยังตั้งใจมาหลอกกัน
หลอกรักฉันทำไมชายใจดำ
เธอคงนั่งยิ้มเยาะหัวเราะร่า
สมน้ำหน้าเชื่อดีนักรักสลาย
ไม่ไตร่ตรองเสียก่อนเชื่อง่ายดาย
ช่วยไม่ได้ฉันตั้งใจมาหลอกเธอ
ฉันรักเธอไม่ได้หลอกจึงบอกรัก
เธอก็คงไม่รู้จักค่าของรักนักใช่ไหม
จึงเห็นฉันเป็นของเล่นเป็นของตาย
บีบหัวใจฉันแทบตาย..ชายคนเลว
19 มิถุนายน 2550 22:49 น.
พิมญดา
ตอนนี้อย่า..มาถามว่ารักเขาไหม
ในหัวใจมีแต่แค้นแสนหนักหน่วง
หากทำได้อยากเอามีดไปกรีดทรวง
แทงทะลวงชายใจมารให้หนำใจ
อยากมีใหม่ใยไม่บอกออกมาเล่า
ใยต้องเอาคำโกหกมายกเป็นเหตุผล
มาหลอกล่อลวงน้ำคำฉันจนจำนน
นี่หรือคนที่ฉันรักหมดใจใช่คนดี
พอรู้ว่ารักที่เธอมอบคือรักหลอก
มันช้ำชอกใจแทบแตกแยกจากร่าง
คิดย้อนไปแต่ต้นฉันคนนี้ยิ่งร้าวราน
ทรมานจนจุกพูดไม่ออกยอกย้อนใจ
คิดขึ้นมาน่าโมโหเสียยิ่งนัก
คนเคยรักทำฉันแสบแทบไม่ไหว
เพราะรักเขามากจนหมดทั้งหัวใจ
รักเท่าใดแค้นเท่านั้นฉันสุดทน
เมื่อฉันรักเธอมากก็เกลียดมาก
น้ำท่วมปากยากขุดคุ้ยคุยเหตุผล
มีแต่รอยแค้นฝังใจฉันในกมล
ฉันรันทดรักคนดีที่เดียวนี้เป็น...คนเลว
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
937
