3 สิงหาคม 2550 10:20 น.
พิมญดา
คนที่ไม่มีค่า
ก็แค่คนผ่านมาเท่านั้นใช่ไหม
รู้แล้วไม่มีค่าในใจใคร
ฉันคงแค่อ่อนไหวไปเอง
คนที่ไม่มีค่า
น้ำตาไม่มีความหมายเลยใช่ไหม
ต่อให้ร้องแทบตาย
ฉันคงแค่ร้องให้ฟูมฟายไปเอง
คนที่ไม่มีค่า
แม้แต่ฟ้ายังไม่ปรานีฉัน
ส่งเขามาให้รักและผูกพัน
ปล่อยฉันนั่งเพ้อนั่งฝันไปเอง
คนที่ไม่มีค่า
ขอความเมตตาบ้างได้ไหม
อย่าหลอกรักเลยมันปวดในใจ
รักจริงบ้างไหมขอใครสักคน
คนที่ไม่มีค่า
จะได้มีราคาไม่เปรอะเปื้อนฝัน
คงไม่ต้องร้องให้กับความผูกพัน
น้ำตาส่วนนั้นคงอันตธาน
คนที่ไม่มีค่า
ก็มีหัวใจรักเหมือนใครเขา
รักเป็นเจ็บเป็นยากเกินบรรเทา
อย่าเหมาคนคนนี้ค่าด้อยเพียงดิน
คนที่ไม่มีค่า
ร้องให้ก็เป็นรู้ไหม
ฉันก็เป็นคนเหมือนเช่นใครใคร
อย่าเห็นฉันเป็นแค่ดอกไม้ริมทาง..@
2 สิงหาคม 2550 11:48 น.
พิมญดา
@หากเป็นได้ฉันอยากเป็นนก จะวิหคโผผินบินไปสู่ฝัน@
เกี่ยวก้อยร้อยเสรีสิ่งผูกพัน เติมฝันให้รุ่นหลังเสรีชน
แต่วันนี้ฉันเหมือนนกปีกหัก บินจากถิ่นฐานนั้นไม่ไหว
ท้องฟ้ามืดมัวหมองไป หัวใจไร้เรี่ยวแรงบิน
เงาทะมึนที่คร่ำคราท้องฟ้า ช่างน่ากลัว สะหยดสยอง
เสียงร่ำให้ของนกกาน้ำตานอง เพราะต้องหายใจรวนริน
เอามาประชามติรัฐธรรมนูญ ผู้คนต่างร้องแซ่ช่อง
มาลงสิทธิ์กันละเหวยคนจอแจ แต่หาแค่ผู้รู้ดูความหมายไม่กี่คน
อะไรเอ่ย คนซื้อไม่ได้ใช้ คนใช้ไม่ได้ซื้อ ใครรู้บอก
ผู้คนยกมือแย่งกันตอบ คำถามกล้วยๆ รู้เหตุผล
โลงศพนั่นไงแม่หน้ามล นิยมมาทายถามกัน
อะไรเอ่ยคำถามเดียวกันนั้น ฉันเองชักสับสน
คำตอบไม่ใช่โลงศพพิกล ผู้คนต่างตอบ รัฐธรรมนูญ
เพราะคนทำไม่ได้ใช้ เพราะคนที่ใช้ไม่ได้ทำ
คำตอบของแต่ละคน มันวกวนจนฉันจนใจ
@นี่หรือหัวใจ ประชาธิปไตย แล้วนี่ใครจะเหลียวแล...@
@@@@@@@@@@@@@@@
31 กรกฎาคม 2550 12:04 น.
พิมญดา
..
ค่ำคืนนี้.รู้สึกอ่อนไหว.ในหัวใจ
คิดถึงใคร.บางคน..ก็หวั่นไหว
ตอนนี้เขา.จะเป็น..เช่นไร
จะหวั่นไหว.กับหัวใจ..บ้างไหมคนดี
ค่ำคืนนี้..ขอวอน.ดาวช่วยที
คนดี..คิดอย่างไร..เรื่องหัวใจ
บอกรักไป..แล้วนี่เมื่อ.ตอนกลางวัน
รู้สึก.เหมือนฝัน..ไปนะดวงดาว
หากเขา.มีใจ.ให้ฉันจริง
ขอวิงวอน.ต่อดาว.ได้ไหม
ขอให้เขา.รักฉันจริง..ตลอดไป
อย่าให้.มีสิ่งใด..ขวางทางรักเรา
พรุ่งนี้..จะสุข..หรือแสนเศร้า
ฉันเองไม่มั่นใจ..
เพราะทุก.ถ้อยคำ.ที่เอ่ยออกไป
ฉันมั่นใจว่ารักจริง....
ฉันขอ.อธิฐาน..ต่อดวงดาว.บนฟ้า
ขอให้.นำพา..รักมาให้
ขอให้เขา..รักฉันด้วย..ความจริงใจ
ขอเท่านี้ได้ไหมดวงดาว..
หน้าส่วนตัว
1662
~@~ หากต้องร้องให้ เพราะเขาอีกสักหน เราจะทน..เพื่อเขา..นั้นได้ไหม นั่งคิด..นั่งถาม..กับหัวใจ ถึงความใน..อดีตช้ำ..เขาทำเรา ออกไปเถิด..ออกไป..จากชีวิต อย่าได้.มาลิขิต...ความเจ็บช้ำ พอสักที.เถิดคน.ใจดำ ออกไป.จากชีวิต.ฉันเสียที รู้ไหม.กว่าจะมี.วันนี้ได้ ฉันร้องให้.แทบขาดใจ. หากวันนี้..ต้องร้อง.ครั้งใหม่ โปรดจาก.ไปเถืดนะ.คนดี เธอทิ้ง..ความผูกพัน กับความฝัน...ของเราสอง ไม่เคย..หันกลับ..มามอง ว่าฉันต้อง..ต้องเจ็บปวด.เพียงใด ฉันอยู่ได้..หากขาดเธอ ขอห่างไกล..เธออีก..สักครั้ง ชาตินี้.อย่ามาจองเวร...ซึ่งกันและกัน ออกจาก..ฝั่งฝัน..ฉันไปเสียที หากต้อง..น้ำตาหลั่ง..รินสิ้นแรง เอาใจไป..แขวนบน..ความช้ำ ขอโทษนะ..ฉันเจ็บ.จนจำ รักคง..ไม่ถลำ..อีกต่อไป จะเก็บ..น้ำตา..ไม่ให้ไหล กับหัวใจ..บางบาง...ที่อ่อนไหว ไม่ให้ร้องให้..เพื่อใคร นอกจาก..ร้องกับ...ใจตัวเอง.....~@~
อุ่นไอรัก หอมหวาน ปานน้ำผึ้ง อุ่นละมุน เมื่อเธออยู่ ข้างกายฉัน อุ่นรักนั้น หวาบหวาน อิงแอบกัน อุ่นไอรัก อุ่นวิมาน รักสองเรา ไออุ่นรัก ไออุ่นกาย ไออุ่นใจ ไออุ่นใคร ก็ไม่อุ่น เท่าอุ่นเขา ไออุ่นนั้น ยามอิงแอบ แนบกายเรา ไออุ่นเขา อุ่นมิคลาย ใจบางเบา รักละมุน อ่อนหวาน ยามใกล้ชิด รักละมุน กลิ่นหอมนัก รักเคลียเคล้า รักละมุน อุ่นไอรัก ของสองเรา รักละมุน เคียงข้างเขา เราอุ่นใจ ไออุ่นรัก ละมุน เรียดละไม ไออุ่นใจ ไออุ่นกาย ยากถ่ายถอน ไออุ่นรัก ดั่งผีเสื้อ เฝ้าดมดอม ดอกไม้หอม อบอวล ยั่วยวนใจ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
