25 กันยายน 2550 20:01 น.

...ป้อจายรวนเร....

พิมญดา

แค่น้อยใจ๋คนดีที่ห่างเหิน
ทำหมางเมินเข้าใส่ใจ๋ห่างหาย
ปล่อยน้องเหงาเศร้าเดียวดาย
ลูกป้อจายเป็นจะใดใยลืมคำ

บอกว่าฮักน้องแต้แต้บ่แปรผัน
มาลืมวันฮักเฮาสองน้องยังจ๋ำ
ทิ้งสัญญาไว้ข้างหลังอ้ายใจดำ
สุดระกำคำเปิ้นอู้ดูเหมือนลม

มีคนใหม่เป็นจะใดบ่บอกน้อง
หื้อฮ่ำฮ้องร้องหาพาขื่นขม
จุ๊หมาน้อยขึ้นดอยพลอยระทม
นอนโศกซมน้ำตาย้อยคอยอ้ายมา

ลูกป้อจายจะใดใจรวนเร
สุดคะเนคาดได้ในใจ๋หนา
คนจะอี้พอแล้วขอบอกลา
แม้ชาติหน้าภาวนาขออย่าเจอ

ในเมื่ออ้ายจะไปน้องบ่ยั้ง
บ่ขอรั้งเอาไว้หื้อใจ๋เผลอ
ขืนยื้อไว้เจ็บกว่าเก่าเฝ้าละเมอ
หลงพร่ำเพ้อคนเดียวเหี่ยวอุรา

ปิ๊กไปเต๊อะมาตางใดไปตางนั้น
ใจ๋แจ่มจันทร์พอแล้วบ่ฝันหา
ในอดีตสาวเหนือช้ำคำนรรจา
เปิ้นอู้มา..สาวเครือฟ้า.เป็นบทเรียน.....

3404

love

comment

24 กันยายน 2550 19:49 น.

......แพ้ทางรัก....

พิมญดา

แพ้ทางรักบนทางใจใครคนหนึ่ง
รักตราตรึงประทับรอยคอยห่วงหา
ก็เล่นคอยตามห่วงใยใจเรื่อยมา
ใครกันหนาจะแข็งใจไม่ไหลตาม

แพ้ทางเธอเพ้อละเมออยากเจอแล้ว
ตัวน้องแก้วอ่อนใจใคร่อยากถาม
รักน้องจริงหรือหยอกเล่นเป็นกลกาม
แค่นิยามรักหลอกหลอกบอกมาเลย

แพ้ทางเขาก็เล่นเอาเราหวั่นไหว
คนอะไรตื้อน้องได้หน้าตาเฉย
พร่ำทุกวันว่ารักน้องจนคุ้นเคย
ขออย่าเอ่ยแค่คำลมมาพรมใจ

แพ้ทางใจทำอย่างไรโอ้ใจหนอ
ปล่อยเขารออีกหน่อยจะดีไหม
หรือว่าเราคงทนหนาวอีกคราวไป
ในฤทัยปั่นป่วนชวนวุ่นวาย

แพ้แบบนี้คงชั่งใจให้แน่ก่อน
ใจงามงอนยังหวั่นฝันห่างหาย
กลัวพี่หวังจากน้องแค่เพียงกาย
หวานจะคลายกลายเป็นขมตรมน้ำตา

1978

love

comment

23 กันยายน 2550 19:03 น.

...กินรี....

พิมญดา


ตรงนี้ดนตรีรักยังแว่วหวาน
เสียงกังวานก้องอยู่มิรู้หาย
ลมแผ่วแผ่วพัดผ่านสัมผัสกาย
เย็นพระพายพัดมาพางวยงง

ตรงนี้กลิ่นไอรักยังหอมหวล
กลิ่นอบอวนชวนใจให้ลุ่มหลง
กลิ่นใดเล่าไหนจะเท่าเจ้าอนงค์
สพางค์องค์งามพร้อมจอมกินรี

ยามเจ้าร่อนถลาลงทรงอาบน้ำ
ช่างงามล้ำหนอนางวรรณคดี
อยู่ชั้นฟ้าบินลงสู่ดงพงพี
ดวงฤดีหาหวั่นใดในหิมพานต์

เจ้างดงามเกินกว่านางมนุษย์
บริสุทธิ์ผ่องพักตร์นางสวรรค์
มวลเทพไฝ่ปองน้องลาวัลย์
แต่เจ้านั้นมอบใจในพระสุธน.
.

2483

love

comment

23 กันยายน 2550 10:57 น.

....รู้อยู่แก่ใจ.....

พิมญดา


ก็รู้ว่ารักทรมาน

ยังซมซานที่จะรัก..

เรานี่โง่ยิ่งนัก..

ไม่ยอมผลักรัก....ออกจากใจ..

กว่าจะรู้ถึงแก่นแท้..

เกือบจะแย่เกือบจะสาย

ความรักนั้นอันตราย..

เข็ดจนตายไม่ขอรักเลย