24 ตุลาคม 2550 22:14 น.
พิมญดา
ยิ้มนิดนิดคิดเท่าไหร่จะขายไหม
ยิ้มอิ่มอกอิ่มใจไร้เคลือบแฝง
ยิ้มน้อยน้อยมีลักยิ้มคงจะแพง
ยิ้มเสแสร้งช่างน่ากลัวอย่ามั่วมา
ยิ้มมีไหมในบ้านกลอนจะขอซื้อ
ขอยิ้มคนใจแสนซื่ออย่ามุสา
ยิ้มเคลือบยามีพิษร้ายป้ายอุรา
หลีกให้ไกลเถิดหนาไม่ต้องการ
ยิ้มผู้บ่าวเมืองใต้คิดเท่าไหร่
ยิ้มจากใจคิดเท่าใดบ่าวอีสาน
ยิ้มหนุ่มเหนือฤทัยแสนเบิกบาน
ยิ้มแสนหวานหนุ่มกรุงอบอุ่นใจ
ยิ้มสดใสบนใบหน้านัยน์ตาฝัน
ยิ้มทุกวันทรมานสาวอ่อนไหว
ยิ้มด้วยตาสื่อด้วยใจมันเกินไป
ยิ้มแฟนใครรีบมารับเอากลับคืน...
23 ตุลาคม 2550 22:33 น.
พิมญดา
คิดหนักเพราะรักห่างเหิน
คิดเกินไปแล้วใจเอ๋ย
คิดคิดเจ็บใจจังเลย
คิดเฉยไม่ได้ใจจำ
น้ำตาไหลรินอาบแก้ม
สุดแย้มสุดเอ่ยใจช้ำ
ขอบฟ้ายังดูสีดำ
ใจพร่ำเข็ดแล้วแจวลา
เขาหลอกเขาลวงเขาทิ้ง
ใจสิงเหมือนพวกยักษา
หน้าตาแสนดีหยาบช้า
ชอบพล่าหัวใจสตรี
ดูดีมีชาติตระกูล
หาได้เพิ่มพูนศักดิ์ศรี
สัญญาปากเปล่าทุกที
นารีร้องให้โศกตรม
สนุกนักหรือขอถาม
กลกามความรักขื่นขม
ชอบอ่อยคำหวานเป็นลม
ระทมคือหญิงร่ำไป.........
22 ตุลาคม 2550 12:30 น.
พิมญดา
อย่าวาดฝันบนอากาศขาดคำถาม
แค่นิยามความเป็นจริงสิ่งว่างเปล่า
ในบ้านกลอนอาจมีทุกเรื่องราว
คอยร่ายยาวอักษรศิลป์อินกันไป
ต่างคนคิดต่างคนฝันคนละแบบ
ไม่จำแนกว่าจะต้องเขียนอย่างไหน
เธอรักฉันฉันรักเธอเพ้อจนไกล
แล้วแต่ใครจะลิขิตคิดวกวน
ใจคนอื่นก็ใจเขาใช่ใจเรา
อย่าได้เอามาเก็บไว้ให้สับสน
ปล่อยเขาคิดจิตของเขาคงร้อนรน
ใจของคนยากหยั่งถึงจึงวนเวียน
อาจจะห่างหายไปบ้างตามเวลา
รายงานมาสุมเอาไว้ให้ขีดเขียน
ทุ่มเวลาให้กับการเล่าเรียน
อย่าติเตือนกันเลยเอ่ยรำพัน
หากมีการวาดหวังดั่งคำอ้าง
ใจคงว้างแรมรอนบทกลอนฝัน
หยุดเสียเถอะขอให้อยู่ปัจจุบัน
ตื่นจากฝันมาบรรจบพบความจริง......
18 ตุลาคม 2550 13:15 น.
พิมญดา
น้องนอนหนาวหลายปีชักคิดหนัก
ต้องหาสุดที่รักแนบอกอุ่น
นอนดูดาวดูเดือนคงละมุน
คงจะอุ่นแสนอุ่นกรุ่นข้างใน
หากแม้นมีคนรักยามหนาวผ่าน
น้องคงหวานแก้มแดงแสนสดใส
เฝ้ามองฟ้าภาวนาขอมีใคร
มาช่วยให้ไออุ่นหนุนแขนนอน
จะมีไหมใครหนอขอชอบหนาว
มากอดสาวชอบกานท์งานอักษร
นั่งพร่ำเพ้อขีดเขียนใช่เซียนกลอน
คนสัญจรเร่รักพักพิงกาย
มองยอดดอยเพียงดาวสูงเทียมฟ้า
หมอกลงหนาหนาวมาคราตอนสาย
พระอาทิตย์เริ่มขึ้นสวยพร่างพราย
เย็นพระพายพัดผ่านสาวหนาวถึงใจ........
17 ตุลาคม 2550 21:45 น.
พิมญดา
อยากมีเงินพันล้านมาเชยชม
คงสุขสมภิรมย์ใจเป็นหนักหนา
จะเอาเงินที่ได้ซื้อข้าวปลา
แจกเด็กตาดำดำนับคณา
จะสร้างคอนโดหรูให้พักพิง
ให้นอนกลิ้งคว้าดาววาสนา
อยากได้เสื้อจะซื้อเสื้อให้กานดา
อยากได้ม้าซื้อม้าให้วิ่งกัน
อยากจะเป็นนายกจะซื้อสิทธิ์
จะเนรมิตให้เด็กได้ดั่งฝัน
อยากได้ดาวซื้อดาวพราวตะวัน
อยากซื้อฝันจะซื้อฝันให้มั่นใจ
อยากได้สนามหญ้าที่กว้างใหญ่
จะเอาไว้ไดร์ กอล์ฟเขียวสดใส
อยากได้เรือยอร์ชท่องเที่ยวไกล
จะพาไปท่องทะเลเห่กล่อมเรือ
คงสุขสมสมใจเด็กยากจน
ไม่ต้องทนกินข้าวเคล้ากับเกลือ
ได้นอนพักในคอนโดไม่น่าเบื่อ
ไม่ต้องปูเสื่อนอนเหมือนทุกคืน
คงได้แค่นอนฝันแล้วก็ฝัน
ในเมื่อมันเกินจริงอย่าไปฝืน
แค่ฝันฝันขี้โกงยังกล้ำกลืน
แล้วคนยืนในสภาทำหน้าตาย.....