10 มีนาคม 2551 14:37 น.
พิมญดา
เธอจะรู้บ้างไหมใครคิดถึง
คนเคยซึ้งยังคอยหาเวลาเหงา
แม้เวลาเลยผ่านเรื่องสองเรา
เหลือเพียงเงาใจยังเฝ้าคิดถึงเธอ
วันที่ผ่านนานแสนนานก็ยังรัก
ยากจะหักใจหวงห่วงเสมอ
ข่าวคราวหายแต่ใจร่ำพบเจอ
แว่วละเมอเช้าค่ำช้ำเจียนตาย
อยากจะรู้ว่าคุณอยู่สบายไหม
คนเคยใกล้ยังห่วงใยไม่ห่างหาย
คนเคยรักอยากยิ่งนักมาทักทาย
คนเคยหมายครองรักทายทักมา
ยามมองฟ้าคราใดใจยิ่งเศร้า
เดือนอับเฉาคงจะเหงาอาลัยหา
ดาวนิ่งเงียบเหมือนรอคอยซับน้ำตา
เดือนดาวฟ้ามองลงมาอย่างเข้าใจ
ก็ขออยู่อย่างคนหัวใจร้าว
คอยบอกกล่าวเล่าเรื่องเหงาเศร้าหวั่นไหว
ต่อสายลมที่พัดผ่านมาคราใด
ช่วยพัดไปบอกเขาว่าอย่าลืมกัน...............
9 มีนาคม 2551 10:39 น.
พิมญดา
ถอยมาก้าวเพื่อก้าวต่อวันใหม่
ถอยมาให้กำลังใจตัวเองก่อน
ถอยมาสร้างภูมิคุ้มกันที่สั่นคลอน
ถอยมาสอนใจตัวเองเข็มแข็งพลัน
ถอยออกมาใช่คนแพ้ชะตาโศก
ถอยก่อนโลกจะหัวเราะและเย้ยหยัน
ถอยออกมาก่อนที่ฟ้าจะจาบัลย์
ถอยประชันลมพัดหวนชวนใจตรม
ถอยออกมาถึงคนมองว่าขี้แพ้
ถอยมาแก้ทางชีวิตผิดสุขสม
ถอยมาเพื่อเป็นพระชนะปม
ถอยมาข่มมารร้ายในจิตเรา
ถอยออกมาเช็ดน้ำตาให้ตัวเอง
ถอยมาเก่งกับใจตัวไม่มัวเหงา
ถอยมากอดตัวเองให้บรรเทา
ถอยมาเฝ้าตัวกิเลสเหตุของใจ
ถอยมาย้ำความเข็มแข็งให้ใจแกร่ง
ถอยตำแหน่งออกมาท้าสายลมไหว
ถอยออกมาคิดตั้งหลักพิชิตชัย
ถอยหัวใจตั้งหลักสู้สู่ความจริง.................
8 มีนาคม 2551 11:40 น.
พิมญดา
โลกสวยงามเพราะหญิงเป็นจริงแท้
สร้างเพื่อแก้ปัญหาที่หมักหมม
สร้างเพื่อสร้างสิ่งดีงามให้สังคม
ชนสุขสมหญิงสร้างสรรค์งานงดงาม
เป็นดอกไม้สวยสง่าค่าสูงยิ่ง
แม้นเป็นหญิงไม่อ่อนแอให้ใครหยาม
สองมือสู้มิลดละพยายาม
ภัยคุกคามช่วยต้านสานช่วยกัน
อุดมการณ์หญิงไทยในวันนี้
ชีพยอมพลีปลูกสร้างบนทางฝัน
สร้างครอบครัวให้เข้มแข็งพร้อมแบ่งปัน
ให้สังคมโลกนั้นพลันเข้าใจ
มีปัญญาไหวพริบนับสิบเรื่อง
ทั้งปราดเปรื่องเรื่องรอบรู้ผู้ขานไข
สังคมมีปัญหามาวันใด
เร่งแก้ไขอดทน....มิบ่นเลย
แปดมีนาสากลชนชมชื่น
สตรีตื่นเรียกสิทธิ์อย่าอยู่เฉย
มาร่วมสร้างสิ่งงดงามเหมือนอย่างเคย
ชนชื่นเชยหญิงไทยกล้า....มาแต่บรรพ์....
6 มีนาคม 2551 20:45 น.
พิมญดา
ร่ายลำนำคำกลอนป้อนภาษา
ดวงดาราฟากฟ้าดูเลิศหรู
สวมหน้ากากพันหน้ากันน่าดู
ใต้พหูสูตสำเร็จเสร็จใจความ
ร่ายอักษรเว้าวอนอ้อนใจรัก
ควรตระหนักถึงผลรับจักขอถาม
หวังอะไรมากมายในนิยาม
ของกลกามติดบ่วงเน็ทเสร็จทุกราย
โลกไซเบอร์ใบนี้ไม่สิ้นสุด
ต่อมนุษย์ที่หลงผิดจิตกระหาย
หากอ่อนไหวมากไปจะวางวาย
ยิ่งเป็นชายเชื่อไม่ได้สักรายเดียว
ภาพลวงตาล้วนสรรหามาล่อเหยื่อ
หวานเหลือเฟือหวังสวาทจนหวาดเสียว
ปิดหน้าคอมนัดกันออกนอกกรอบเชียว
ใจลดเลี้ยวลืมศีลธรรมไม่นำพา
ภาษาหวานหว่านลวงปวงสาวสาว
ก่อเรื่องคาวหลงกามตามปรารถนา
ปล่อยใจวิ่งตามใจไม่นำพา
โธ่..พวกผีห่าอินเตอร์เน็ทเข็ดเลยกู...
5 มีนาคม 2551 09:50 น.
พิมญดา
เยือนแม่สอดอีกคราพาขมขื่น
ใจสะอื้นสายธาราอย่านิ่งเฉย
แบกความช้ำกลับมาแม่น้ำเมย
คนคุ้นเคยเขาทิ้งข้าพาใจครวญ
รักเคยหวังพังภินท์สิ้นเยื่อใย
ตรมฤทัยยิ่งนักรักผันผวน
เจ็บปวดร้าวความรักมันเรรวน
ข้าขอหวนหลับแม่สอดถอดใจลา
แม่น้ำเมยไหลเลยถิ่นแผ่นดินไทย
ความรักเอยใยไม่ไหลผ่านใจข้า
ต้องกล้ำกลืนชอกช้ำทั้งน้ำตา
เสน่หาอาลัยโศกโลกคนลวง
แม่สอดเอ๋ยข้าเจ็บปวดรวดร้าวนัก
อยากพิงพักลำน้ำเมยที่เคยหวง
เจ้าป่าเขาอย่าดูดายให้ช้ำทรวง
เจ็บใหญ่หลวงช่วยข้าอย่าลาไกล
สาวแม่สอดหม่นหมองสองตาเศร้า
นั่งมองเงาในน้ำเมยเฉยไม่ไหว
หยาดน้ำตาไหลพรากจากฤทัย
สิ้นเยื่อใยหามีใครมารักเรา...........
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1256
