7 มิถุนายน 2551 09:14 น.
พิมญดา
จงภูมิใจความเป็นไทยในสายเลือด
มาเฉือนเชือดกันไยให้หม่นหมอง
เราคนไทยมีวินัยใฝ่ปรองดอง
สิ้นพี่น้องใครจะร้องเพลงชาติไทย
ความขุ่นข้องบาดหมางที่อ้างกล่าว
อีกเรื่องราวร้าวฉานเกินทานไหว
ยิ้มไว้เถิดพี่น้องใกล้และไกล
จงร่วมใจรู้รักสามัคคี
ยิ้มสยามนามกระเดื่องเรื่องใจงาม
ไทยทุกนามจงรักในศักดิ์ศรี
ศูนย์รวมใจ สูงส่ง องค์ภูมี
น้อมฤดี รักกันไว้ ถวายพระองค์
มาร้องเพลงรักกันไว้เถิดพี่น้อง
ร่วมปรองดองร่วมเติมร่วมเสริมส่ง
ร่วมสร้างชาติสร้างไทยให้ยืนยง
ชาติไทยคงฟูเฟื่องเลื่องลือนาน
หยุดขัดแย้งกันก่อนจะได้ไหม
ข้อขัดข้องหมองใจหยุดไขขาน
เราต้องยอมพร้อมใจให้อภัยทาน
หลอมดวงมานเพื่อพ่อ..ก่อความดี.....
2 มิถุนายน 2551 18:04 น.
พิมญดา
เมื่อฟ้าหม่นหมองสี
แสงสุรีย์ลาลับจับขอบฟ้า
ฉันเริ่มมีแต่....น้ำตา
หลั่งไหลมาคราค่ำคืน
อีกกี่..ทิวาของราตรี
ดวงฤดีจะหายคลายสะอื้น
ไร้จุดหมายไร้หวังพังครืน
หลับตื่นคือความ..ช้ำชอกใจ
ซาตานพรากแสงแห่งความหวัง
สูญสิ้นพลังรักครั้งสดใส
หมดสวาทขาดแล้วซึ่งเยื่อใย
ทำไมโหดร้ายชายใจมาร
กี่หยดน้ำตาที่หลั่งริน
นอนกินน้ำตาเป็นอาหาร
โศกตรมขมรักกับวันวาร
ทรมานเจ็บช้ำคำคนเลว
เมื่อสิ้นหวานพานขมตรมหนัก
เขาสลัดผลักฉันนั้นลงเหว
นอนจมบ่มซากใจจนซีดเซียว
โดดเดี่ยวเดียวดายในสายลม......
1 มิถุนายน 2551 19:15 น.
พิมญดา
อนุภาพแห่งความรักนั้นยิ่งใหญ่
รักด้วยรักถักเยื่อใยสุขใจล้ำ
รักลวงหลอกบอกให้หวังในน้ำคำ
รักระกำหรือรักสุขทุกคนเจอ
รักพ่อแม่รักแน่แท้บริสุทธิ์
รักประดุจมหาสมุทรสุดไพศาล
รักมอบใว้แก่ลูกหลานตราบยาวนาน
สิ้นลมปราณหาหยุดได้ในบุตรเอย
รักหนุ่มสาวมีแต่ร้าวเศร้ารันทด
ทั้งโป้ปดมดเท็จเก็บมาเอ่ย
สุขเริ่มต้นพอไม่นานก็คุ้นเคย
ยากจะเผยความจริงใจให้แก่กัน
รักจะให้รักจะมอบตอบแทนคุณ
รักการุณต่อสังคมถั่วถิ่นฐาน
เสียสละต่อส่วนรวมร่วมสร้างงาน
ปณิธานคอยเกื้อกูลหนุนสังคม
รักตัวเองให้เป็นก่อนรักคนอื่น
รักอย่าฝืนต้องจริงใจใช่ขื่นขม
อยากให้เขารักเราอย่างชื่นชม
รักรื่นรมย์รักเพื่อนพ้องปองอุรา
รักคือให้ใช่ครอบครองเพียงสองเรา
รักแบ่งเบาเพื่อมวลชนคนทั้งหล้า
รักร่วมสุขทุกข์ร่วมต้านด่านนานา
รักนำพาให้โลกสวยด้วยรักงาม.............
31 พฤษภาคม 2551 21:42 น.
พิมญดา
โค้งขอบฟ้าสุรีย์จ้าคราฝนพรำ
รุ้งพาดลำเส้นขอบฟ้าสง่าศรี
หวนคิดถึงตอนเป็นเด็กนั้นทุกที
ยกมือชี้แม่บอกว่าอย่าได้ทำ
แม่บอกว่าหากชี้รุ้งนิ้วจะขาด
น่าขยาดขลาดกลัวจะถลำ
เก็บนิ้วซ่อนจิ้มตูดต้องจดจำ
นึกก็ขำแม่แอบทำให้เรากลัว(กลัวเราตากฝนมั้งคะ)
ไปวิ่งเล่นในทุ่งหญ้ากะเพื่อนพ้อง
ฝนตกต้องวิ่งหลบฝนจนปวดหัว
พอฝนซารุ้งเจ็ดสีปรากฏตัว
เห็นเพื่อนรัวเสียงสั่งให้ใช้น้ำลาย
ก็ยืนงงยังทำตามที่เพื่อนบอก
แบมือออกถุยน้ำลายแล้วจะหาย
ทำตามเพื่อนแนะชี้รุ้งได้สบาย
เพื่อนยิ้มพรายแล้วขำเราเฝ้ามามุง.(โดนเพื่อนหลอก)
มาวันนี้ยืนมองรุ้งพาดขอบฟ้า
สีนวลตาอยากไต่ฟ้าไปหารุ้ง
แสงแดดพราวกระทบสีดูจรุง
แสงสีรุ้งเจ็ดสีมิลางเลือน
จะขี่รุ้งแล้วตะโกนว่ารักแม่
จะไม่แบมือออกบอกกับเพื่อน
จะบอกว่ารักคิดถึงไม่แชเชือน
ฉันรักเพื่อนวัยเยาว์คราวรุ้งงาม
ไม่อาจย้อนวัยเยาว์เฝ้าคิดถึง
แสงรุ้งหนึ่งยังตราตรึงถึงคำถาม
ยังรักเพื่อนวัยเยาว์เฝ้าติดตาม
หนึ่งรุ้งงามในใจฉันนั้นมีเธอ.........