18 ธันวาคม 2551 08:58 น.
พิมญดา
หัวใจฉันนอนจ่อมจมบ่มน้ำตา
ไร้เรี่ยวแรงจะเก่งกล้ามาสู้โลก
ฟ้าสีหม่นคนไร้หวังทางสีโศก
แสนอัพโชควาสนาน้ำตาริน
หัวใจน้อยช้ำเสียจนทนไม่ไหว
ผิดอันใด ฤา ใหญ่หลวงทรวงถวิล
ไร้เรี่ยวแรงแห่งรักจักโบยบิน
โลกโสภิณแต่ไร้หลักพำนักใจ
หัวใจหม่นฟ้าสีจางทางรักขาด
แผลโดนบาดเลือดสาดหยดกดอย่าไหล
เอาผืนฟ้าวันเวลาฆ่าเยื่อใย
ลบเลือนไปอย่าจดจำคำของคน
หัวใจหญิงคนหนึ่งบนโลกนี้
มันก็มีศักดิ์ศรีแม้หมองหม่น
เจ็บคือเจ็บปวดคือปวดก็จะทน
เกิดเป็นคนอย่ายอมแพ้แม้โรยรา
หัวใจนี้ผ่านความโศกโลกยลยิน
วอนฟ้าดินท่านเมตตาบ้างเถิดหนา
หญิงอาภัพอัพโชคตลอดมา
มีน้ำตา.ห่อหุ้มใจ..ในชีวี............
17 ธันวาคม 2551 10:19 น.
พิมญดา
หลงรอคอยน้อยใจนักรักถูกลืม
คำเคยปลื้มดื่มด่ำช้ำห่างหาย
เราหลงรอเขาทำลืมจึงกลับกลาย
สิ่งเคยหมายไม่หวนคืนสะอื้นทรวง
เมื่อเขาลืมเรายังรอท้อใจนัก
คอยฟูมฟักรักข้างเดียวเขาไม่ห่วง
ปล่อยเราจมงมปลักรักหลอกลวง
หลงติดบ่วงคนชอบลืมกลืนน้ำตา
ลืมยามค่ำสนธยาบ้านนาเรา
ลืมเรือนเหย้าที่เคยนอนอาวรณ์หา
ลืมกลิ่นโคลนสาปควายที่ปลายนา
ลืมดอกหญ้าไหวลู่ลมชมดวงดาว
ปล่อยสาวนารอคอยด้วยใจหมาย
แต่สุดท้ายเขามาลืมเสียกลางหาว
ลืมสัญญาข้างกองฟางน้ำค้างพราว
สองหนุ่มสาวจะรักมั่นไม่ผันแปร
เมื่อเขาลืมเรารอง้ออย่างนี้
รอหลายปีไม่เห็นมีความแน่แท้
คนใจร้ายมีรักใหม่ให้ดูแล
ลืมคนแพ้..หลงรอ..พ้อปลายนา
15 ธันวาคม 2551 16:13 น.
พิมญดา
หงส์ฟ้าเอยร่อนถลามาเลียบดิน
เจ้าทิ้งถิ่นเมืองแมนแสนอ่อนล้า
หลงเยือนถิ่นแห่งเราเผ่าดงกา
เจ้าจากฟ้าบินข้ามแคว้นแดนดินเรา
หงส์ฟ้าเจ้าจากชั้นฟ้ามาสู่ดิน
เจ้าถวิลโลกของคนบนทางเหงา
เจ็บใดรึหรือเผ่าเจ้าดูถูกเอา
ขอให้เราช่วยรักษาอย่าอ่อนแรง
หงส์ฟ้างามพรรณรายในชั้นฟ้า
ส่วนตัวข้าด้อยเพียงดินดูสิ้นแสง
เผ่าพงศ์เจ้าสูงกั้นดั่งกำแพง
แค่ข้าคิดก็สิ้นแรงแสงดับพลัน
หงส์ฟ้าสวยราวยูงทองผ่องโสภา
ลักขณาเทียมเทียบฟ้าพาใฝ่ฝัน
ข้ารู้ตัวมิอาจเทียบดาราวัลย์
หงส์สวรรค์หมดสิทธิ์คว้ามาเคียงกาย
กลับไปเถิดปราสาทสวยด้วยเจ็ดสี
สู่วิมานฉิมพลีที่เจ้าหมาย
ข้าคือกาปองหงส์ฟ้าคงเดียวดาย
ว่าอย่าหมายหงส์ฟ้า..มาครอง
12 ธันวาคม 2551 09:10 น.
พิมญดา
ยังรักกันอยู่ไหมในวันฝัน
ยังมีฉันอยู่ไหมใจอยากถาม
ยังยึดมั่นคำสัญญาคราเดือนงาม
จึงคอยตามถามดูให้รู้ใจ
ทางเดินแห่งความรักชักห่างเหิน
แววตาเมินส่ออาการพานหวั่นไหว
กลัวยิ่งนักความผิดหวังกลับคืนใจ
หรือว่าเธอแอบมีใครในแววตา
ยังใช่ฉันคนนี้หรือเปล่าหนอ
ยังคงรอร่วมทางฝันหรือเปล่าหนา
ยังมีไหมรอยยิ้มเสริมทุกเวลา
ถามอีกครายังรักกันมั่นไหมเธอ
แม้งานหนักแค่ไหนไม่เคยบ่น
แต่กลัวคนข้างกายเอาใจเผลอ
กลัวคนรักหายไปไม่มาเจอ
น้ำตาเอ่อหมดแรงสู้สู่จุดหมาย
ยังเห็นฉันมีค่าอยู่หรือเปล่า
ยังมีคำว่าเราหรือห่างหาย
กว่าจะรักถึงวันนี้อย่ากลับกลาย
รักสลายอยู่อย่างไรถ้าไร้เธอ...
10 ธันวาคม 2551 15:13 น.
พิมญดา
มาเพื่อนพ้องพี่น้องบ้านกลอนไทย
มาส่งท้ายปีชวดอวดหนุกหนาน
มาต่อกลอนส่งปีเก่าเราสำราญ
มาเจือจานผ่านปีชวดอวดฉลู
เรื่องการเมืองการมุ้งยุ่งไปหมด
เรื่องโป้ปดให้ชาวไทยได้อดสู
เรื่องยิ้มงามจันทราช่างน่าดู
เรื่องของหนูช่างซุกซนจนได้ใจ
อยากให้เขียนลาปีเก่าเข้าปีวัว
มีเรื่องใดให้ปวดหัวขอผลักใส
ผ่านปีเก่าคงเพิ่มวันแก่ตามวัย
แต่ปีใหม่สวยใสใหม่กว่าเดิม
ใครสมหวังผิดหวังร่ายมาเถิด
สิ่งที่เกิดผันผ่านไปแรงใหม่เสริม
สิ่งดีดียังรอให้ใฝ่เพิ่มเติม
คอยมาเสริมปีฉลูทุกผู้คน
ใครใคร่เขียนเขียนไปให้บรรเจิด
ใครใคร่เกิดเพราะการเขียนเพียรอีกหน
แต่อย่าเหยียบหัวใครให้กับตน
น้องหน้ามนพิมญดามาเชิญชวน..
.ต่อลงไปเรื่อยๆอะคะ..อิอิไม่ต้องพิธีรีตรองก็ได้คะของใครของมันก็ได้คะ..อิอิ แบบว่าเอาสนุกๆๆนะคะ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1050
