18 กุมภาพันธ์ 2552 22:24 น.
พิมญดา
ได้ ยลยินเสียงเพลงฝากให้น้อง
จากนักร้องลูกทุ่งแดนอีสาน
เพลงที่ฝากจากดีเจก้องกังวาน
ฟังแล้วผ่านสะท้อนอ้อนเหลือเกิน
แค่ชื่อเพลง เหนื่อยไหมคนดีที่รัก
พี่จนหนักเจ้าอย่าร้างจางห่างเหิน
แค่ต้องการแรงใจเพื่อก้าวเดิน
หวังเก็บเงินแต่งงานผ่านพิธี
ขอตอบถ้อยร้อยความผ่านอักษร
เป็นบทกลอนอ้อนใจจากน้องนี้
ถึงพี่จนแค่ไหนในชีวี
ขอเพียงพี่อย่าจนใจในรักเรา
จะเป็นแสงแห่งใจให้ก้าวย่าง
ส่องหนทางแห่งรักไม่ให้เหงา
จะประคองความฝันเพื่อแบ่งเบา
เพียงสองเรารักมั่นแท้แน่แห่งใจ
รถคันงามอย่าถามน้องมีแล้ว
อยู่กับพี่ขึ้นเรือแจวยังพอไหว
พี่ซ่อมคอมน้องเก็บตังค์ออมเรื่อยไป
สร้างฐานะรักเอาไว้ในสัญญา
ยิ้มหน่อยนะคนดีอย่าใจน้อย
น้องจะคอยอยู่เพียงดาวสาวปลายฟ้า
หากพี่เหนื่อยจะรีบส่งแรงใจมา
พิมญดารักคนจนไม่บ่นเลย
17 กุมภาพันธ์ 2552 22:57 น.
พิมญดา
คำพูดคนลอยวนดั่งลมพัด
พลิ้วสะบัดจับใจให้คิดถึง
คำว่ารักเคยสลักปักตราตรึง
ซึ้งเพียงหนึ่งชั่วยามนานเปลี่ยนไป
อันคารมหวานหูไม่รู้หาย
รักบอกง่ายหน่ายเร็วหรือไฉน
ร้อยพันคำที่บอกรักออกจากใจ
สัญญาไซร้ปลิ้นปลอกหลอกทั้งเพ
อันวาจาหวานล้ำคำบอกรัก
แล้วสลักทิ้งร้างจางห่างเห
อันคำคนวนเวียนเหมือนทะเล
ที่เที่ยวเห่โน้มน้าวให้ร้าวรอน
เมื่อสัจจะกับหัวใจไม่คงมั่น
ฝันร่วมกันคงถึงคราวต้องถอดถอน
สิ่งใดเคยครวญคร่ำย้ำคำวอน
จะไม่ย้อนหวนกลับพับใจลา
อันอารมณ์อยู่เหนือเหตุและผล
ต้องผจญความเหงาเศร้าหนักหนา
เมื่อรักล่มจ่อมจมบ่มน้ำตา
เลิกไขว่คว้าเขามาครองคู่เอย
15 กุมภาพันธ์ 2552 21:49 น.
พิมญดา
มองดาวเดือนลอยเกลื่อนบนนภา
ยกมือป้ายน้ำตาที่หยดไหล
เดือนเจ้าเอ๋ยข้าคิดถึงคนอยู่ไกล
หรือหลับไหลในฤทัยหญิงใดกัน
มองดาวเดือนเหมือนเตือนให้เขียนกลอน
เขียนสะท้อนหัวใจที่ไหวหวั่น
ก่อนเคยนอนอ่านกลอนน้องอยู่ทุกวัน
ซุกปีกฝันกลอนกานท์นานทุกคืน
หรือมีสาวเอาใจอยู่ไม่ห่าง
ระยะทางรักนางจางขมขื่น
เก็บกลอนน้องขอร้องให้ส่งคืน
อย่าได้ฝืนเก็บไว้ให้ร้าวราน
เป็นส่วนเกินหัวใจกันไปแล้ว
ไร้วี่แววกลับมาพาใจสาน
เหลือเพียงรอยหวานนักรักวันวาน
ลมพัดผ่านเลยลับไม่กลับมา
มองดวงเดือนดาวดวงห่วงใจนัก
หากเหงาหนักทนเอาไว้ใช่หนักหนา
แค่ร้องไห้เปียกหมอนก่อนนินทรา
แค่น้ำตาบูชารัก..จักลางเลือน
14 กุมภาพันธ์ 2552 08:46 น.
พิมญดา
เพียงสมมุติว่าเราสองครองคู่กัน
ดั่งสวรรค์ประทานรักสุขสันต์
เพียงสมมุติว่าเราหยุดจะคบกัน
หัวใจฉันก็สั่นเหมือนไข้ใจ
ขออย่าห่างหัวใจที่ไหวอ่อน
อย่าตัดรอนความรักจะได้ไหม
แค่ฉันคิดถึงผลลัพธ์สุดอาลัย
ก้าวผ่านใจฉันแล้วนะอย่าเผลอตัว
ขาดเธอไปหัวใจวายตายแน่นอน
เขียนบทกลอนคงไม่ไหวไข้ปวดหัว
เพราะรักมากหากเธอจากฉันจึงกลัว
ไฟสลัวกลัวเธอหายไม่คลายคืน
หากสองเรามีเรื่องให้หนักใจ
ขอได้ไหมโกรธอย่านานพานขมขื่น
คิดถึงวันมองจันทร์ทุกวันคืน
เราสองชื่นชมดวงดาวพราวฟ้างาม
ใจของฉันสารภาพว่ารักมาก
หากว่างานยุ่งยากไม่อยากถาม
จะคอยเป็นแรงใจใฝ่เดินตาม
ทุกโมงยามพูดได้เลยเอ่ย..รักเธอ..
13 กุมภาพันธ์ 2552 15:28 น.
พิมญดา
โหดร้ายเกินหรือเปล่าเล่าพี่จ๋า
ในแววตาเหินห่างทางรักเหงา
ก่อนเคยรักพักพิงมานานเนา
คำว่าเราใช้ร่วมฝันนั้นมาไกล
ลืมแล้วหรือห้องใจน้องเคยนอน
พี่สัญจรร่อนเร่มาอาศัย
น้องเปิดแย้มให้พี่พักห้องหอใจ
สานเยื่อใยไมตรีพี่เรื่อยมา
จากเพียงเดือนทำน้องหมองครองใจหม่น
นี่หรือคนที่น้องรักปักใจหา
เปิดโรงแรมหัวใจให้พี่ยา
ก่อนใครมาขอจองห้องคนงาม
คงต้องปิดห้องหัวใจให้ค้างแรม
คงไม่แง้มเปิดไว้ให้ไถ่ถาม
ปิดประตูให้แน่นทุกโมงยาม
เหลือเพียงนามลางเลือนเหมือนเงาจันทร์
เสียแรงรักแนบเนาว์เฝ้าหวงแหน
เอาเรือนใจทดแทนแซมรักฝัน
สิ่งสุดท้ายเหลือทิ้งไว้รอยผูกพัน
ฝันของฉัน..ร้างเลือน..บนเรือนใจ
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1176
