3 มีนาคม 2552 10:53 น.
พิมญดา
ขอมีไหมใครสักคนมาร่วมฝัน
จับมือกันวันที่ฉันนั้นหวั่นไหว
ยามอ่อนแรงขอเป็นแสงกำลังใจ
คอยห่วงใยด้วยรอยยิ้มอิ่มทุกครา
ขอได้ไหมใครสักคนบนทางเดิน
ร่วมเผชิญอุปสรรคที่หนักหนา
ยามร้องไห้หวังบางใครซับน้ำตา
ขอ สัญญาจะรักมั่นไม่ผันแปร
แต่ชีวิตทุกวันยังว่างเปล่า
อยู่กับเหงาเฝ้าถามฟ้าหารักแท้
หวังสักคนมาเคียงคู่อยู่ดูแล
เป็นมิตรแท้ในชีวีที่ยาวนาน
อาจจะมีคนมากมายให้พบเห็น
แต่ก็เป็นแค่คนที่ผันผ่าน
นั่งถักถ้อยร้อยเรื่องเฟื่องกลอนกานท์
อยู่บนลานบ้านกลอนอ้อนใจคน
ขอแค่ใครสักคนที่รักจริง
ไม่มีเรื่องของผู้หญิงให้สับสน
รออ้อมแขนโอบหัวใจในกมล
หวังสักคน..จะรักจริง..ไม่ทิ้งกัน...
1 มีนาคม 2552 23:48 น.
พิมญดา
สุนทรีย์ทางอารมณ์ผสมเหล้า
ดื่มให้เมาลืมเรื่องราวที่ขื่นขม
ดื่มให้หนักลืมความรักที่ช้ำตรม
ล้างคารมชายหลายรักหนักอุรา
เอาเมรัยล้างใจให้หายช้ำ
จะไม่จดไม่จำแล้วเหล้าจ๋า
เป็นผู้หญิงดื่มเหล้าเขานินทา
ไหนเหล้ามาพูดหน่อยสิพี่รักเดียว
น้ำตาหล่นบนขวดเหล้าเฝ้าหวงแหน
ยิ่งกว่าแฟนที่ทิ้งไปไม่แลเหลียว
กอดเอาไว้แนบกับใจที่ซีดเซียว
เหลือสิ่งเดียวคือน้ำเมาเฝ้าภักดี
ดื่มเพื่อลืมคนหลายใจในความรัก
ดื่มให้หนักก่อนนินทราราตรีนี้
ดื่มอย่าสร่างจะได้จางรักเสียที
ดื่มเหมือนน้องเมรีที่ขี้เมา
มือกอดขวดความเจ็บปวดมันสุดกลั้น
ดื่มน้ำจันทน์ล้างรอยฝันอันแสนเหงา
เมื่อรักลวงหวังหลุดบ่วงให้บางเบา
อยากทุเลา..เอาเหล้าล้าง.จางใจปอง
เมื่ออกหักรักพรากยากคุมใจ
ได้เมรัยมาช่วยดับกลับยิ่งหมอง
พอสร่างเมานั่งร้องไห้น้ำตานอง
สิ่งที่ข้องหมองใจไม่สร่างซา
เลยต้องนั่งดื่มต่อขอให้หลับ
ต้องเมาพับจึงจะลับใจห่วงหา
พอสร่างเมาคราบบนหมอนนองน้ำตา
สติพร่าแต่น้ำตา.....ยังไหลริน
1 มีนาคม 2552 19:56 น.
พิมญดา
เสียงหัวใจวันนี้ช่างเงียบเหงา
ไม่มีเงาของเธอเผลอใจหา
ใจร้าวรอนอ่อนไหวในอุรา
เพียงน้ำตาไหลหลั่งหวังพังพลัน
นับแต่นี้จำต้องทนอีกนานไหม
หรือต้องทนจนสิ้นใจไปกับฝัน
หลบผู้คนไม่กล้าอยู่สู้ตะวัน
มองแสงจันทร์หมองหม่นจนวางวาย
อยู่ที่ไหนกันหนอรอเธอกลับ
ก่อนที่ใจจะลาลับดับสลาย
หรือจะรอนอนสิ้นลมจมความตาย
คนไร้ค่าไร้ความหมายพ่ายทุกทาง
เสียงหายใจแผ่วบางร้างความหวัง
ตกอยู่ในภวังค์ความเหินห่าง
เจ็บเอ๋ยเจ็บรักล่มจมอับปาง
สิ้นทุกอย่างเงียบงัน..วันไร้เธอ
ณ.ขอบฟ้ามีน้ำตาคนไหลริน
หวังบางใครจะยลยินอยู่เสมอ
ได้แต่ฟังเสียงหัวใจคอยละเมอ
วันไร้เธอ..ไร้หัวใจ..ไร้ฝันเอย..
27 กุมภาพันธ์ 2552 13:16 น.
พิมญดา
....กว่าจะรู้ว่ารักมันก็สาย
เผลอทำร้ายหัวใจที่รักฉัน
อยากให้ย้อนเวลามาพบกัน
แล้ววันนั้นจะไม่ทำเธอช้ำใจ
...เสียดายวันที่ล่วงเลยผ่านพ้น
ไม่เคยสนว่าเธอรักฉันแค่ไหน
ไม่เคยคิดทำดีหนีเยื่อใย
กว่าจะรู้ว่าเธอใช่ก็ไกลตา
...หากชาติหน้ามีอยู่จริงอย่างใจคิด
ทั้งชีวิตจะชดใช้ให้เธอหนา
จะกี่ภพกี่ชาติไม่ร้างลา
ภาวนาอยู่ทุกคืนสะอื้นทรวง
...จะตามไปหาเธอทุกชาติภพ
ถึงจะจบกี่ภพชาติไม่ทักท้วง
ศิโรราบล้างรอยบาปใจทั้งดวง
ขอติดบ่วง.รักทุกภพ จบดวงแด
ฉันจะยอมน้อมรับผิดทุกทาง
ที่ฉันค้างทำเธอไว้ไม่แยแส
ขอเพียงเธอโปรดรู้ไว้ใช่เชือนแช
เพราะที่แท้หัวใจฉันนั้น..รักเธอ
26 กุมภาพันธ์ 2552 13:55 น.
พิมญดา
ฉันไม่สวยเด่นดีเหมือนใครอื่น
ทุกเช้าตื่นขึ้นมาหาความหมาย
ตะวันสาดส่องฟ้ามาเยี่ยมกราย
ยังเหนื่อยหน่ายจะยิ้มสู้แม้รู้ทาง
ฉันไม่สวยแต่นิยมชมดอกไม้
หวังมีใครเด็ดมอบให้หายอ้างว้าง
จะเคียงคู่ดูแลใจไม่จืดจาง
จะร่วมสร้างทางดอกรักปักใจเธอ
ฉันไม่เก่งแต่พอเบ่งกับใครเขา
เขียนกลอนเหงาได้จับใจใครเสมอ
เพราะทุกวันไร้คนเคียงเลยละเมอ
อยากเสนอหวังเพียงว่ามาสนใจ
ฉันชอบเดือนดาวน้อยลอยบนฟ้า
ชอบเอามาเป็นความฝันวาดหวังไว้
ณ.ตรงนี้ ไม่มีเธอไม่มีใคร
เลยเอาใจแต้มฟ้าสวยด้วยฝันงาม
ฉันก็แค่คนหนึ่งคนบนโลกนี้
ชั่วชีวีมีแต่คิดติดคำถาม
ชอบหรือไม่ดูคำตอบแล้วคิดตาม
นิรนาม กวีสาว...ชาวบ้านกลอน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1469
