13 เมษายน 2554 02:03 น.

.สงกรานต์น้ำตา



ปฎิทินเวียนมาเมษาร้อน

นั่งเขียนกลอนด้วยใจอาลัยหา

เล่นสาดน้ำสงกรานต์ปีผ่านมา

เย็นอุรา..ยิ่งนักเพราะรักกัน
.

...แต่พ้นผ่านนานวันก็พลันหมอง

น้ำตานองไหลรินสิ้นความฝัน

เหลือแต่ภาพมายามาผูกพัน

เฉกเช่นวันสงกรานต์ ..นานยังจำ
.

เขาสาดน้ำยิ้มรื่นสะอื้นนัก

เราขาดรักสาดใจ.ใยชอกช้ำ

สาดน้ำเย็นเป็นน้ำตา.พาระกำ

หลงน้ำคำ ของชาย..ที่หมายเคียง

.
ใครก็ได้สาดน้ำมาอย่าเกรงใจ

จะยืนให้สาดรดกลบน้ำเสียง

ที่ไหลนองเต็มอกอยู่เนียงเนียง

มิอาจเลี่ยงฝืนไหวเพราะใจพัง
.

เอากายรับน้ำเย็นเซ็นซ่านจิต

จะได้ทิ้งความคิด..ที่ผิดหวัง

สาดน้ำรดหัวใจที่ผุพัง

ทิ้งความหลังสงกรานต์เศร้า..เงาเจือจาง

3095

love

comment

12 เมษายน 2554 12:00 น.

..จึงไม่อาจสมมุติว่าหยุดรัก

พิมญดา


สารภาพว่าใจหากไร้เธอ
สภาพการณ์คงเบลอจนไหวหวั่น
เพราะว่ารักรักเธอยังยืนยัน
ความผูกพันเต็มห้วงดวงฤทัย

...จึงไม่อาจสมมุติว่าหยุดรัก
อาการหนักไข้ขึ้น..ฝืนไม่ไหว
ความเป็นจริงที่เราต้องห่างไกล
ความชิดใกล้ใช่ห่างทางที่มี

ขาดเธอไปเหมือนใจจะขาดลง
ความซื่อตรงมั่นหมายอย่าหน่ายหนี
อย่าทำร้ายทำลาย..นะคนดี
น้องยอมพลียกให้ทั้งใจ-กาย

หากความหลังผ่านมาพาระเคือง
จะว่าเรื่องอันใดให้แหน่งหน่าย
อย่าโกรธกันนานนักรักจะคลาย
น้องคงตายแน่นัก..เพราะรักจร

เพราะไกลห่างทางเดินเกินจะคว้า
ยามไกลตาจึงเพียรเขียนอักษร
ความคิดถึงส่งให้ใจอาวรณ์
นั่งเขียนกลอน..สารภาพ..ทาบรักเอย