21 มิถุนายน 2552 14:47 น.
พิมญดา
คำว่ารักพูดเบาเบาก็รู้สึก
อกระทึกวาบหวามยามพี่เอ่ย
อยากสบตาทว่าอายจังเลย
พี่เล่นเผยหวานนักรักคนดี
คำว่ารักพูดเบาเบาก็หวามไหว
ทำหัวใจอุ่นอุ่นอยู่กับที่
ไม่กล้าเอ่ยเผยคำย้ำวจี
เสียงเต้นถี่หน้าอกซ้ายคล้ายกลองรัว
คำว่ารักพูดเบาเบาก็เชื่อมั่น
พี่อย่าผันคำหวานหว่านไปทั่ว
หากตกลงปลงใจใคร่นึกกลัว
อย่ามามั่วเล่นหยอกนอกเวลา
คำว่ารักพูดเบาเบาก็จดจำ
เก็บน้ำคำเอาไว้ให้ห่วงหา
ถ้อยจารึกตรึงย้ำคำสัญญา
ขอรักษาสัจจาแห่งหัวใจ
คำว่ารักพูดเบาเบาก็หนักแน่น
ยอมมอบคำว่าแฟนแล้วรู้ไหม
ต่อแต่นี้อย่าพูดซ้ำกับหญิงใด
หยุดที่ใจสองคนบนทางเดิน.............
20 มิถุนายน 2552 13:56 น.
พิมญดา
ฟ้าสีหม่นคนรักหายสายตาเศร้า
เป็นผู้หญิงตัวเปล่าเขาผลักใส
หมดที่พึ่งหมดหวังกำลังใจ
หมดเยื่อใยคนใจดำเขาทำเกิน
มีพี่ชายผ่านมาฟังนั่งปลอบโยน
ฟังคนโดนรักร้าวเขาห่างเหิน
น้องอุ่นใจพี่ชายไม่หมางเมิน
น้องเผชิญทุกข์ขมตรมอุรา
ถ้อยคำห่วงอบอุ่นหนุนใจน้อง
ขอสิทธิ์ร้องแค่พี่ชายได้ไหมหนา
ขอไหล่ซ้ายลบคราบหยดน้ำตา
ขอเวลาปรับทุกข์หายคลายกมล
น้องไว้วางใจพี่ไม่มีอื่น
รู้พี่มีคู่ชื่นอย่าสับสน
อยู่ตรงนี้คนนี้อย่ากังวล
หายสับสนจะลาไกล ..ไปด้วยดี
ขอยืมเป็นพี่ชายแค่ชั่วคราว
ฟังน้องสาวพร่ำเพ้อได้ไหมพี่
ใจเข็มแข็งแรงต้านหากพอมี
พี่คนดี..ช่วยคุ้มใจ..ได้ไหมเอย
18 มิถุนายน 2552 10:52 น.
พิมญดา
หากรัก..บางเบาราวขนนก
คงโผผกพลิ้วไหวในเวหา
ลอยละลิ่วปลิวลมชมนภา
ยากไขว่คว้าเจ้ามาครอบครองใจ
หากรัก..ครวญบรรเลงเพลงหวานนัก
คงร้องเพลงสุดที่รักให้หวามไหว
หากรักดั่งเมฆน้อยลอยคว้างไป
ฉันจะเหลือสิ่งใด.ให้ชื่นชม
หากรัก..ทำฉันฝันสลาย
คงต้องตายรักหวานพานมาขม
เพราะทุ่มเทสุดใจใฝ่ภิรมย์
กลัวต้องนอนจ่อมจมตรมฤดี
หากฉันเป็นนกน้อยบินลอยฟ้า
จะเที่ยวบินตามหารักทุกที่
ไม่หวั่นฟ้ามืดหม่นฝนมากมี
ขอยอมพลีเพื่อรัก..ปักกมล
หากรัก..จะไม่หวั่นมั่นเสมอ
ขอละเมอสมหวังรักสักหน
หากสวรรค์เมตตามาสักคน
จะยินยลรักตอบมอบหัวใจ
16 มิถุนายน 2552 13:09 น.
พิมญดา
ห้วงหาวดาวระยิบกระพริบหม่น
ดวงวิญญาณทุกข์ทนอยู่บ้างไหม
พี่พุ่มพวง ดวงจันทร์ ยอดดวงใจ
ห่างแสนไกล..แต่เหมือนใกล้ในอุรา
โลกสุดสวยใบนี้มีเรื่องราว
อยากฝากกล่าวกำลังใจไปฟากฟ้า
พี่อยู่ไหนให้รับด้วยอย่าระอา
สิ่งที่เกิดขึ้นมาด้วยผลกรรม
ต่างคนต่างยื้อแย่งแสดงผล
ต่างคนต่างดิ้นรนจนชอกช้ำ
ต่างคนแฉอดีตกรีดใจจำ
ต่างกระทำด้วยจริตคิดเข้าตัว
เสียงเพลงโลกของผึ้งยังกู่ก้อง
เสียงที่ร้องด้วยหัวใจไฟสลัว
ผึ้งตัวน้อยโดดเดี่ยวอย่างน่ากลัว
ทั้งครอบครัว อิ่มท้อง ร้องเพลงกิน
แม้ร่างดับลับโลกโศกไม่สร่าง
สุดปลายทางพระลูกชายร่ายจนสิ้น
เรียกร้องสิทธิ์ของแม่น้ำตาริน
ทิ้งลูกบินเพียงลำพัง..ดั่งแม่เคย
หากพี่ผึ้งสิงสถิตย์อยู่ทิศไหน
จงมองความเป็นไปด้วยวางเฉย
กรรมใครก่อไม่อาจแทนกันได้เลย
เรื่องที่เผย...มันจะคลายพ่ายแพ้ตน
ด้วยรักจากแฟนเพลงพี่คนนี้
น้ำตาปรี่สงสารผึ้งล่องหน
แม้วันนี้ยังอยู่ในใจผองชน
แต่คนทำ พี่ไว้..ชดใช้กรรม
ลูกชาย...
http://hilight.kapook.com/view/37467
http://play.kapook.com/vdo/show-71956
13 มิถุนายน 2552 15:29 น.
พิมญดา
โลกใบนี้คือเวทีที่ยิ่งใหญ่
สวมหน้ากากคนละใบให้เสแสร้ง
มอบบทบาทหน้าที่นำแสดง
ละครแห่งชีวิตลิขิตวน
ต่างหยามเหยียดเย้ยหยันกันไม่สิ้น
แย่งกันกินแย่งกันอยู่ดูสับสน
โลกทั้งใบต่างคว้าไขว่ในมือตน
ต่างดิ้นรนต่างลีลาพาเศร้าทรวง
โลกนี้คือละครที่ยอกย้อน
มีทุกบททุกตอนให้ห่วง-หวง
ชั่วชีวิตหมุนผ่านตามกลลวง
ไม่เหลือช่วงคืนกลับนับชั่วกาล
โลกใบนี้มีม่านแห่งชีวิต
คอยเปิด-ปิดสัจธรรมดับสังขาร
เกิด-แก่-เจ็บล้วนเป็นบริวาร
อีกไม่นานร่างดับกับผืนดิน
โลกผุดผ่องตระการม่านความสุข
แล้วจัดฉากความทุกข์-สุขถวิล
โลกละครต่างสมมุติกันจนชิน
เหลือสิ่งใดให้ยลยิน..เมื่อสิ้นใจ
ละคร
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1338
