จะฝากบ้านไว้กับโจร (ทำไม)

พิพัฒนชัย พรมศรี

เมล็ดข้าวประมาณจำนวนไม่ได้�
ถูกรินรดด้วยเหงื่อต่างฝนของชาวนา
ครั้งแล้วครั้งเล่าเวียนวนอยู่เช่นนั้น
จนกระทั้งออกรวงสีทองเหลืองอร่ามอยู่เต็มท้องทุ่ง �
แต่ทว่า...�มันจะมีสักกี่เม็ดเล่า ที่ตกถึงท้องชาวนา�
"เขาคือรากหญ้า" มันเป็นความคิดที่ผิดโดยสิ้นเชิง�
เพราะความจริงแล้วนั้น "เขาคือรากฐานของประเทศต่างหาก"!

ถ้าไม่เรียน ก็ต้องทำนา อยากไถนาหรือไง??
มันไม่ใช่คำดูถูกอาชีพ แต่มันคือคำเตือนจากปู่ย่าตาทวด
ผู้ที่ซึ่งรู้ซึ้งถึงอรรธรสแห่งความลำเค็ญ�
ในการดำรงชีพคนในครอบครัว เพื่อนมนุษย์ และประเทศ

เหตุที่ต้องมีคำเตือนเช่นนี้ ...??
ก็เพราะยุคสมัยที่มันไม่เคยเปลี่ยนแปลง�
เกษตกรไม่เคยได้รับผลตอบแทนที่คุ้มค่า
การให้ค่าความสำคัญในสังคมอย่างต่ำต้อย
การช่วยเหลือเยียวยาที่แสนจะหดหู่�
ทั้งๆที่มันเป็นอาชีพ�ที่เป็นสร้างหน้าสร้างตาให้กับประเทศไทยในเวทีโลก
และสร้างเงินสร้างทองให้กับนายทุนจนพลุงปลิ้นมาแล้วนักต่อนัก!

ยิ่งไปกว่านั้น ...
ตั้งแต่ กระทรวงการเกษตร ตกอยู่ในเงื้อมมือของ เดนมนุษย์!
"รมช.ไพร่ ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ" หายนะก็เกิดขึ้นทุกขณะ ทุกนาที ทุกวินาที ....


กระทรวงการเกษตร�
อันเป็นกระทรวงที่สำคัญของประเทศ
ต้องตกไปอยู่ภายใต้บังเหียน ของคนที่ไม่รู้จักมัน
และไม่เคยเห็นคุณค่าของมัน ในทางที่จะสร้างประโยชน์แก่บ้านเมือง

อนาคต พี่น้องชาวนาไร่ จะเป็นอย่างไรคงไม่ต้องพูดถึง...
เมื่อคนอย่าง ไอ้ไพร่เต้น ณัฐวุฒิ เข้ามามีบทบาทจัดการ!!
_______________
พิพัฒนชัย
๓๐ / มกราคม / ๒๕๕๕