8 มิถุนายน 2552 15:25 น.
พิณวรา
ฟ้าครึ้มๆเหมือนฝนจะหล่นย่ำ
คล้ายจะนำอุ่นไอในวันเก่า
แค่ลมผ่านแผ่วไล้มาเบาๆ
ยิ่งทวีความเหงาให้เร้ารุม
หรือจะหลั่งน้ำตากับฟ้าฝน
ด้วยเพราะคนบางใครใจร้อนรุ่ม
เมื่อเมฆหมอกทึมเทาเข้าปกคลุม
คล้ายจะสุมคิดถึงให้รุนแรง
และเพราะคิดคำนึงคำในวันเก่า
เมื่อวันเหงาความรู้สึกจึงแห้งแล้ง
กร่อนทรงจำถึงคำรักเคยจัดแจง
แตกระแหงหาอะไรไม่ได้เลย
เถิดสายฝน..หลั่งมาปลอบคนเศร้า
ให้พอเคล้าน้ำตาชื้นรื้นระเหย
ให้ลานใจไม่ร้างแล้งเหมือนก่อนเคย
ให้ทรงจำได้เอ่ย คิ ด ถึ ง เ ธ อ
หน้าส่วนตัว
1392
