ณ ค่ำคืนดึกสงัด คลื่นยังคงสาดซัดกระทบฝั่ง เสียงอาลัยในทรงจำยังย้ำดัง ซ่อนอยู่ในภวังค์หลังชีวิต ใต้ร่มไม้ จันทราทอแสงใสมาเพียงนิด ปล่อยอารมณ์ทอดตามที่ความคิด ซึ่งแสงนั้นมืดสนิท ณ ลานใจ ใบไม้ร่วง ใครกันหนอจะหวงห่วงและร่ำไห้ เช่นความรักที่โรยแล้วในแนวใจ จะมีใครเห็นค่าในครานั้น บนท้องฟ้า แจ่มชัดถนัดตา..จริงหรือนั่น โน่นเมฆาคลาเคลื่อนมาเยือนจันทร์ คือไหวหวั่นกล่นเกลื่อนมาเยือนใจ
หน้าส่วนตัว
2286
