3 ตุลาคม 2548 19:23 น.
**พาฝัน**
...เดินเคียงข้างกายกันมา
งอน-งอนบ้างตามประสา - ..คนเจ้าน้ำตาบ้าบออย่างฉัน
ยิ้ม-ยิ้มหัวเราะ --จับมือออเซาะ - -เกาะแกะเธอทุกวัน
ฝังรากลึกผูกพัน - -มีเธอต้องมีฉัน..คู่กันเป็นธรรมดา..
...รักที่ให้เธอ..ตั้งแต่วันนั้น
จนถึงปัจจุบัน - -มันยิ่งสั่งสมค่า
ความรู้สึกมั่นคงเหมือนเดิม - -แล้วก็เพิ่ม - -ตามวันและเวลา
รักเธอเหมือนทุกวันที่ผ่านมา - -แต่บางครั้งไม่รู้ค่า - -ฉันเสียใจ
...การกระทำในบางครั้ง
ฉันพลาดพลั้ง - -ทำเธอน้ำตาไหล
เจ็บปวดเหมือนกันนะ - -สำนึกแล้วล่ะ..ที่ทำมันลงไป
จะพยายามเข้าใจ - - ที่เธอเปลี่ยนไปเพราะฉันเปลี่ยนแปลง
... -อยากบอกกับเธอ..อีกครั้ง..นะได้ไหม
ยังรักที่สุดเสมอไป..รักที่ให้ไม่เสแสร้ง
อยากอยู่ข้างเธอ - -เมื่อเจอพายุ - -เจอลมแรง..
มิตรภาพจากฉันไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อเธอเปลี่ยนไป
3 ตุลาคม 2548 10:38 น.
**พาฝัน**
...ฉันยังไม่ได้ไปเลยเลยนะ
ร้องไห้ทำไมล่ะคะ..ดูซิหน้าตาดูได้ที่ไหน
โอ๋ๆนิ่งน่า - -อย่าฟูมฟายโวยวายไป
อย่าลืมสิลูกผู้ชาย - - อย่าร้องไห้เสียน้ำตา
...อ๊าวว - - บอกว่ายังอยู่ตรงนี้
อย่าคิดไปไกลสิคนดี - -อีกตั้งเป็นปีนู่นหรอกน่า
คิดทบทวนดูดี-ดี -- เอาผ้าเช็ดหน้านี้ไปเช็ดน้ำตา
นับ 1-2-3 หันกลับมา - -เธอต้องเก็บน้ำตาให้หมดไป
...ก็แค่ . .จากลาชั่วคราว
ถ้าเธอเหงา - -คิดถึงวันที่มีเราก็ได้หนิ..ใช่ไหม
ไปแป๊บเดียว - - 365 วัน ไม่นาน..ธรรมดาจะตายไป.
อย่าร้องไห้ได้ไหม -- ฉันก็หนักใจไม่ต่างเธอ...
....... ....... ......... ............ ..........