15 กรกฎาคม 2547 16:29 น.
พัลจิล
เด็กชลใช่ชนฟ้า ฦาใด
พักตร์ผ่องดังนางใน ห้วงฟ้า
ยัง...ไยเยี่ยงโจรไพร ในป่า
ขืนข่มปล้นใจข้า แรกแล้ แลเห็น
สุจริตใดเพี้ยง ใจดนู
หนักแน่นวาจาชู ชอบเจ้า
ในใจหนึ่งเดียวดู เถิดแม่
นานเท่าใดใจเฝ้า รักเจ้า นิรันด์กาล
15 กรกฎาคม 2547 16:03 น.
พัลจิล
ลาก่อนหนาแม่นางในดอกบัวแห่งข้า
ลิขิตฟ้ามิอาจฝืนยื่นอุทธรณ์
จำลาจำจากเจ้าจำจร
ม้วยมรณ์แต่กาย...ใจยังคง
11 กรกฎาคม 2547 14:13 น.
พัลจิล
พยับเมฆหมู่ฮุ้ง หมอบดิน
ลอยต่ำเพียงจะภิณฑ์ ถล่มหล้า
มืดมิดหม่นเกินจินต์ -นาการ ฮอดเฮอ
ครืนครืนสะอื้นฟ้า โฮไห้ นองดิน
ฝนพรำตกต้องเถ้า ชรา
ผิเฒ่าหลับนัยน์...ตา เบิ่งสู้
กำหมัดแน่นมองนา นำท่วม อ่วมจินต์
ฝนฤาใด...มิรู้ นองหน้า ชราเฒ่า
กูชาวนาซื่อทั้ง กายใจ
ผิแค่นแคลนเหยียดใคร ใหนบ้าง
ศีลห้าตั้งมโนใน ประพฤติชอบ
ใยโชคเล่นตลกจ้าง น้ำฟ้า เชือดกู
หน้าส่วนตัว
1096
