11 กรกฎาคม 2547 14:13 น.

ผู้เฒ่า

พัลจิล

พยับเมฆหมู่ฮุ้ง      หมอบดิน
                            ลอยต่ำเพียงจะภิณฑ์      ถล่มหล้า
                            มืดมิดหม่นเกินจินต์      -นาการ   ฮอดเฮอ
                            ครืนครืนสะอื้นฟ้า          โฮไห้    นองดิน

                                   ฝนพรำตกต้องเถ้า     ชรา
                                 ผิเฒ่าหลับนัยน์...ตา     เบิ่งสู้
                                 กำหมัดแน่นมองนา      นำท่วม    อ่วมจินต์
                                 ฝนฤาใด...มิรู้               นองหน้า   ชราเฒ่า

                                   กูชาวนาซื่อทั้ง     กายใจ
                    ผิแค่นแคลนเหยียดใคร    ใหนบ้าง
                    ศีลห้าตั้งมโนใน                 ประพฤติชอบ
                    ใยโชคเล่นตลกจ้าง            น้ำฟ้า   เชือดกู				
16 มิถุนายน 2547 14:22 น.

เย็นยามย่ำ

พัลจิล

แสงทองทาบอาบท่งยามย่ำอัสดง
ลมแผ่วผิวระริกริ้วผ่านดอนดง          ท่งกว้าง
ทินกรราแรงอ่อนแสงลงอ่อนบาง
นิ่งเหมือนไม่เคลื่อนแต่คล้อยแหล่งบาง         ย่างเยื้อง
มินานอหังการแห่งแสงสิ้นแรงเรือง
ความมืดค่อยคืบคลุมมาเนืองๆ         แหล่งหล้า
น้ำค้างบรรจงลงจับปลายยอดหญ้า
จากนิดหน่อยลงบ่อยก็นำพา         น้ำค้าง
ยิ่งดึกยิ่งเย็นยิ่งเหน็บหนาวยิ่งพรายพร่าง
หนาวจับใจเย็นจับเนื้อสรรพางค์         สะบั้น				
10 มิถุนายน 2547 15:34 น.

ทิดช้ำๆๆๆ

พัลจิล

ทิดชู่คือชาติเชื้อ     ชายไทย
                                ทิชชู่กระดาษไง         เช็ดใช้
                               เซียงชู่คือเด็กไทย      สึกสิ้น   สามเณร
                             เซียงซุนกร่นแก้วได้     ดื่มเมื่อ   ช้ำใจ

                                   อกหักรักช่างช้ำ     ใจระบม
                              ช้ำช่างรักหักตรม        ห่มไห้
                             ฟูมฟายก่ายร่างซม       ซานไข้
                            ซมร่างกายฟูมไห้          เกลือกกลิ้ง   ธรณิน

                                    เถิดแม่หญิ๋งใจฮ้าย     จะจำ
                               เราพ่ายเชื่อน้ำคำ             กลอกกลิ้ง
                              ครั้งเดียวเท่านี้จำ              ตราบเท่า   วางวาย
                              ใบบอนร่อนน้ำกลิ้ง            แม่หญิง   ใจดำ				
3 มิถุนายน 2547 10:15 น.

รับเพื่อนใหม่ tu47

พัลจิล

กลิ่นไก่หอมออกฟุ้ง     เตะจมูก
                               ท้องคลั่งดังกรู้กๆ             หิวว้อย
                               พี่แจกเพื่อน...ผมลูก       เมียน้อย   ฦาพี่
                               ท้องกิ่วหิวใช่น้อย            จ่มป้อย     ในใจ
                                 
                                     ฟังเพลิอนจนจมห้วง     นิทรา
                                พูดส่งอะไรมา                    พยักห้นา
                                มองดูน่าอะนา                    -คตใกล   จริงพ่อ
                                สูงเยี่ยมถึงเทียมฟ้า            เฟื่องฟ้ง   ในฝัน 

                                      บนานก็แจวจ้ำ             แจวแจว
                                ลุกคึ่นเป็นแถวแถว           จ้ำจึ่ง
                                แจวเรือเที่ยวซื้อมันแกว    เทียวซื้อ   มันแฮว
                                ขอเชิญน้องแพรวตึ้ง          ตะลึง   ตึงตึงb>				
30 เมษายน 2547 12:43 น.

คิด

พัลจิล

ไม่เมาเหล้าแต่เราเมาความคิด
                                    อำมหิตเกินใจอย่ามัวหา
                                    เชือดนิ่มๆทั้งที่ยิม้พริ้มสบตา
                                    ถึงรู้ว่า...ก็ยังต้อง...ต้องยอมทน

                                    ขุนกระบี่เกรียงไกรในใต้หล้า
                                    ปราบบรรดาเหล่าชั่วทั่วทุกหน
                                    มีวิชาฝีมือแน่ไม่แพ้คน
                                    แต่ต้องทนแพ้ใจในอกซ้าย

                                    ไอ้หนุ่มแขนซ้ายลายมังกร
                                    มีพรแห่งยันต์อันเหลือร้าย
                                    หอกดาบปืนไฟไม่ระคาย
                                    แต่ต้องพ่ายให้ความคิดจิตใจตัว

                                    ดื่มเหล้าโรงเช้าสายยังหายสร่าง
                                    ความคิดช่างเช้าสายไม่หายหัว
                                    คอยขังครอบกรอบกั้นพันธนาตัว
                                    ทุกข์ถ้วนทั่วแม้ฝืนอยู่มิสู้ตาย

                                    แต่คิดตายก็อาย...ไอ้ความคิด
                                    เป็นถึงศิษย์ตถาคตผู้ผ่องใส
                                    เอาชนะกิเลสมารที่ซ่านใจ
                                    คิดตัวให้น้อยหน้าระอาอาย

                                    แต่จะขอฝืนสู้ดูสักครั้ง
                                    ความคิดช่าง...ช่างความคิด...ที่คิดร้าย
                                    มองแง่ดี...คิดที่ดีมีมากมาย
                                    ถึงจะร้ายถ้าคิดดีคงดีเอง				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพัลจิล
Lovings  พัลจิล เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพัลจิล
Lovings  พัลจิล เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพัลจิล
Lovings  พัลจิล เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพัลจิล