24 กันยายน 2547 10:12 น.
พันดาว
ค ว า ม ท ร ง จำ ต อ น เ มื่ อ ฉั น ยั ง เ ด็ ก ทุ ก อ ย่ า ง ช่ า ง ดู ส ว ย ง า ม เ ส มอ
ผี เ สื้ อ ตั ว น้ อ ย ง ด ง า ม ร่า เ ริ ง สี สั น ร า ว แ ต่ ง แ ต้ ม
ทำ ไ ม ด ว ง จั น ท ร์ สี น ว ล ด ว ง โ ต ก ว่ า ต อ น นี้ ล่ ะ . . .
ชิ ง ช้ า ที่ ฉั น เ ค ย ไ ก ว เ ล่ น แ ก ว่ ง ไ ด้ สู ง เ ห มื อ น จ ะ พ า ฉั น ไ ป สู่ ด ว ง จั น ท ร์
บ ท เ พ ล ง เ ด็ ก . . . เ พ ล ง ที่ แ ต่ ง ขึ้ น ม า ง่ า ย ๆ . . . ช่ า ง น่ า ป ร ะ ทั บ ใ จ
*..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..*
ผี เ สื้ อ... เริงระบำ
เ สี ย ง พ ร่ำ ... จากสายลมหวล
เ รื่ อ ง เ ล่ า.. จากพระจันทร์สีนวล
เ พ ล ง ค ร ว ญ.. จากแมงปอปีกบาง
บ ท เ พ ล ง เ ด็ ก ยังแว่วมา
ด ว ง ต า สี ช า ที่เคยมองฉัน
ชิ ง ช้ า แ ก ว่ ง ไ ก ว ทามกลางแสงตะวัน
-เราจะรักกันนิรันด์- รอยสลักบนแผ่นไม้ของเธอกับฉัน ความทรงจำในวัยเยาว์
ย้ อ น ก ลั บ วั น เ ว ล า
ก ลั บ ไ ป ต า มห า บ า ง สิ่ ง ที่ อ่ อ นไ ห ว
ค ว า ม ท ร ง จำ เ รื่ อ ง เ ก่ า . . . ส า ย น้ำ ไ ห ล ผ่า น ไ ป
ทุ ก ภ า พ ยั ง ส ง บ นิ่ ง ใ น หั ว ใ จ บั น ทึ ก เ ล็ ก ๆ ที่ เ ก็ บ ไ ว้ ต ล อ ด ก า ล
*-+--+--+--+--*
^*^ -`๏- พันดาว -`๏- ^*^
10 กันยายน 2547 11:27 น.
พันดาว
แผ่วเบา ไร้น้ำหนัก เดินทางตามสายลม
ไร้ทิศทาง ไร้เป้าหมาย ตามแต่ใครเขาจะพาไป
วันนี้เธอจะพาฉันไปไหนเหรอ สายลม
ฉันเบื่อกับชีวิตที่กำหนดไม่ได้ เบื่อที่ต้องคอยถามสายลมว่า วันนี้จะไปไหน
คงถึงเวลาสำหรับบางอย่างแล้วล่ะ เวลาของการอำลาท้องฟ้าเสียที
*..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..*
วันนี้จะพาฉันไปไหน
จำได้ไหม บอกว่า จะพาฉันไปดูฟ้าที่แสนไกล ยามตะวันอับแสง
ไปบดบังพระจันทร์ของคนช่างฝันในคืนจันทร์แรม
ไปแต่งแต้ม ปุยสีขาว บนท้องฟ้าสีคราม
ฉันคงทำได้เพียงแค่นี้
แค่สร้างฝันดีดี แล้วขอให้อีกหนึ่งคนช่วยสานฝัน
เป็นแค่เพียงนักสร้างฝัน ที่ไร้พลัง
ปีกขาวของนักเดินทางตามฝัน ไม่เคยมีวันได้โผบิน
-- คำบอกเล่าจากดาวเหนือ --
ให้เธอถามตัวเองว่า อยากเป็นเช่นนี้ต่อไปไหม
ถ้า ใช่ จงล่องลอยไป ตามใจของใคร แล้วบอกหัวใจให้หยุดฝัน
วันหนึ่งอาจมีคำถามเมื่อเธอเดินออกจากเส้นทางเดิมที่คุ้นเคยกัน
เหตุผลสั้นๆนั้น คือ ฉั น มี ค ว า ม ฝั น ฉั น คื อ นั ก เ ดิ น ท า ง
-- ลาก่อนสายลม --
ขอให้เธอ มองฉัน ปุยเมฆขาวเป็นครั้งสุดท้าย
นับต่อจากนี้ จะกลับกลาย เป็นเมฆฝน
คงไม่เห็นปุยเมฆขาวผู้อ่อนไหว มาร้องขอต่อสายลม
สุดท้าย คงเหลือเพียง ส า ย ฝ น ที่ พ ร่ า ง พ ร ม สู่ ผื น ดิ น
3 กันยายน 2547 16:10 น.
พันดาว
** แอ๊ปเปิ้ล **
สะพายเป้ใบใหญ่ออกเดินทาง
ไปเก็บสายลม เก็บตะวันสีส้มจาง ที่ไหวเอนบนผืนฟ้า
จะไปทะเล...ไปเทความฝัน...แจกจ่ายความศรัทธา
หอบความคิดถึงไปฝากฝูงปลา...จูบปะการังใต้ท้องทะเล
วันนี้...อยากจะชวนเธอไปด้วยกัน
ไปเอากำไรชีวิตมาเติมทางเดินของคืนวันที่โย้เย้
เอาหัวใจช่างไหวอ่อน ไปพักผ่อน นอนไกวเปล
ไปวิ่งไล่จับปู...เล่นคลื่นโซเซกับผืนทราย
ช่วยกันก่อปราสาททราย ชื่อว่า...ความรัก
สร้างองค์รักษ์ ห้อมล้อมปราสาทคุ้มครองความหมาย
ยามคลื่นทะเลกระซิบบอกคิดถึงผืนทราย
รอฟังนิทาน เจ้าหญิง เจ้าชาย แห่งท้องทะเลพร้อมกัน
เมื่อตะวันลับขอบฟ้า
ฉันจะพาเธอไปดูเมืองแห่งฝัน
พรายฟองสีฟ้า ที่ระยิบระยับ ดั่งดาวในน้ำนับร้อยพัน
ความงดงามหนึ่งในโลก..ที่อยากให้เธอเห็นเหมือนฉัน..ตรงนี้...ที่ทะเล
*-+--+--+--+--*
^*^ -`๏- พันดาว -`๏- ^*^
พกหัวใจที่สดใส
ใส่หมวกใบใหญ่ ผ้าใบทรงเก๋
เสื้อแต้มสีสัน พระจันทร์ กับน้ำทะเล
คืนนี้ จะนอนไกวเปล ฟังนิยายจากท้องทะเลและหาดทราย
ป้ายสีฟ้าให้ท้องฟ้า
แต้มสีดวงดารา ด้วยสีความฝัน
ลากเส้นสีน้ำเงินตัดขอบฟ้า เว้นส่วนที่น้ำสัมผัสตะวัน
เสียงกระซิบว่า คิดถึงกัน ยามคลื่นซัดฝั่งกระทบผืนทราย
หยิบเปลือกหอยอันใหญ่มาแนบหู
รับรู้เพียงเสียงสายลมผ่านเปลือกหอย
โลกหมุนช้าๆ กาลเวลาเคลื่อนไหวอย่างไร้ร่องรอย
วันนี้ที่รอคอย มีเพียง เ ธ อ ฉั น พ ร ะ จั น ท ร์ กั บ น้ำ ท ะ เ ล
หน้าส่วนตัว
2506
