22 มีนาคม 2547 11:19 น.
พันดาว
รักของฉันเปรียบเหมือนกับดวงดาว
ที่พร่างพราวในคืนฟ้าสดใส
ฉายแสงพราว ในคืนเดือนดับ ประทับใจ
อาจหลบไป หนีหน้ากัน ในวันจันทร์เต็มดวง
ดาวดวงนี้อาจมีบ้างในบางครั้ง
ถูกเบียดบังด้วยจันทรายามทอแสง
ถูกเมฆน้อยบดบังยามอ่อนแรง
ถูกแรงแสงดาวตกมาปกคลุม
แต่เธอรู้ดาวดวงนี้ไม่ไปไหน
อาจดูไกลเธอบ้างในบางหน
กระพริบแสงพราว จากธาราฟ้าเบื้องบน
กระพริบจน สิ้นแรงแห่งแสงดาว
18 มีนาคม 2547 10:27 น.
พันดาว
หยิบเป้ขาวใบเก่า ไปกับฉัน
เดินทางไปด้วยกัน ไปดูฟ้าสวย
หอมกลิ่นทะเล ที่พัดมาระรวย
ฟ้าสีฟ้าสวย งดงามกว่าที่ใด
เธอจะไปทะเลกับฉันใหม
ไปล่องเรือใบแห่งความฝัน
ไปล้อคลื่นแข่งกับปลา ตอนกลางวัน
นอนนับดาวกับฉัน เมื่อตะวันลาลับไป
เอาเสียงคลื่นทะเล มาเห่ขับกล่อม
ขอแขนเธอแทนหมอน เมื่อนอนหลับฝัน
หยิบทรายขาวมาห่ม ตอนแนบหนุนเคียงกัน
ดวงดาวนับพัน ทอแสงชวนฝัน ประชันจันทรา
แอบอุ่นไอกัน ใต้ปีกฟ้ากว้าง
แผ่วลมหายใจเบาบาง ของเธอกับฉัน
ถ่ายทอดความรู้สึกให้กันและกัน
ให้สายตาพูดภาษาความผูกพัน แทนคำใดๆ
จ ะ เ ก็ บ วั น เ ว ล า ที่ ง ด ง า ม ใ ส่ ก ร ะ ปุ ก ใ ส
ส ะ ส ม ช่ ว ง เ ว ล า ป ร ะ ทั บ ใ จ ข อ ง เ ธ อ แ ล ะ ฉั น
เ ก็ บ เ ฉ พ า ะ ช่ ว ง วั น เ ว ล า ที่ มี กั น แ ล ะ กั น
ก ร ะ ปุ ก ใ บ ใ ห ญ่ ข อ ง ฉั น ติ ด ป้ า ย นั้ น คื อ ค ว า ม ท ร ง จำ ที่ ส ว ย ง า ม
,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-
ฉั น ซึ้ ง ใ จ เ มื่ อ ใ ค ร ต่ อ ใ ค ร อ่ า น ก ล อ น ท ะ เ ล ข อ ง ฉั น
เ ป็ น ค ว า ม รู้ สึ ก อั น สุ ข ใ จ ที่ ทำ ใ ห้ ใ ค ร มี ฝั น
กั บ คำ ว่ า -อ ย า ก ไ ป ท ะ เ ล ด้ ว ย กั น-
ฉั น จ ะ เ ก็ บ เ ป็ น ค ว า ม ท ร ง จำ ที่ ดี ใ น ใ จ
,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-
16 มีนาคม 2547 11:09 น.
พันดาว
ฉันจำได้ทุกเรื่องราวของเรา
ทุกสิ่งรอบตัว ทุกรายละเอียด ในวันแรกที่เจอกัน
แม้นในวันนี้ เวลานี้ เรื่องราวของเราจะจบลง...
...
ในความทรงจำของฉัน หลายสิ่งสงบนิ่ง แต่บางสิ่งยังเคลื่อนไหว
-- ร้านกาแฟร้านเดิม กับบางสิ่งที่เหมือนเดิม แต่เปลี่ยนไป --
รูปภาพเดิมกับโต๊ะตัวเก่าริมหน้าต่าง
อีกแจกันที่วาง อยู่ริมผนัง
แว่วเสียงเพลงเก่า อ้อยอิ่ง ชวนฟัง
หอมกลิ่นดอกพุด ชวนฝัน ในวัน ฟ้าสีจาง
เสียงบดเม็ดกาแฟ ดังมาแผ่วเบา
ถ้วยกาแฟสีเก่า ตั้งอยู่สงบนิ่ง
ภาพสีน้ำใบเดิม สื่อสาร บอกเล่าความจริง
ว่าแม้นบางสิ่งเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนไป
-- กลับมาที่เดิม เพื่อตามหาความทรงจำ --
กลับมายืนที่เก่าที่เคยคุ้นตา
กับวันเวลา ที่ไหลผ่านเหมือนฝัน
จนวันนี้ล่วงเลยมานานวัน
คนที่กลับมายืนที่เดิม คือฉันคนเดียว
โต๊ะตัวเดิมสีเก่าอยู่ริมเฉลียง
ยังแว่วยินเสียงของเธอ ว่ารักฉัน
แต่วันนี้ เธอแค่คือใครคนหนึ่งที่ลืมกัน
แม้คืนวันจะผ่านดังฝัน แต่ฉันเก็บความทรงจำไว้ในใจ
ว่ากาลครั้งหนึ่งของวันเวลาหนึ่ง
ฉันเคยซึ้งกับใครคนหนึ่งมากเพียงไหน
เคยผูกพันกันมากมายเพียงไร
เคยสานสายใยร้อยจิตใจร่วมกัน
แ ม้ ก ร ะ ทั่ ง ต อ น นี้ เ ธ อ ยั ง อ ยู่ ต ร ง นี้
เ ธ อ ยั ง อ ยู่ ที่ ที่ มี ใ ห้ เ ธ อ เ ส ม อ
เ มื่ อ ใ ด ฉั น ห ว น กลั บ ม า ที่ เร า แ ร ก เ จ อ
ยั ง มี ร อ ย ยิ้ ม เ ส ม อ ใ ห้ กั บ เ ธ อ ใ น ค ว า ม ท ร ง จำ ที่ ส ว ย ง า ม
11 มีนาคม 2547 11:37 น.
พันดาว
เรื่องราว....
ความรักของฟางขาว ต่อตะวัน
ความรักของสายลมอันอบอุ่น ต่อฟางขาว
เป็นตำนานบทหนึ่ง ที่ร้อยเรื่องราว
หนึ่งตำนาน ฟางขาว ตะวัน และสายลม
(ภาคต่อ ฟางหญ้าสีขาว http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=48419 )
----------------------------------------------------
เรื่องเล่าจากห่านขาว นักเดินทาง
ห่านขาว... ผู้เดินทางยาวไกลสุดขอบฟ้า
เล่าถึงการกำเนิดมาของ สายลมไหว
เป็นเจ้าชายสายลม ผู้กำเนิดจากพงไพร
อิสระ พริ้วไหว ล่องลอยไป ตามปุยเมฆงาม
สายลม ฟังคำเล่า จากแดนไกล ว่าในทุ่งหญ้า
มีเจ้าหญิงประดุจดวงดาราที่จรัสแสง
เริงระบำ ใต้แสงตะวัน อันร้อนแรง
สายลม รอนแรม จนถึง ทุ่งหญ้างาม
การพบกันของสายลมและฟางขาว
เห็นฟางขาวพราวไสว อยู่ปลายต้นหญ้า
ปุยขาวท้าทายดวงดารา ในวันฟ้าหม่น
แว่วเสียง ฉันคือ ฟางขาว ผู้ปราถนา ดาราที่ฟ้าเบื้องบน
คือหนึ่งตะวันที่ฉายแสง ณ.อัสดง สุดปลายสายตา
การทักทายของสายลม
ฉันอาจไม่จรัดแสง สดใส ดั่งตะวัน
ฉันไม่อาจให้ความร้อนอัน อบอุ่นได้
ฉันไม่อาจกำหนด ทิวาราตรี ใดๆ
เป็นแค่อากาศที่พริ้วไหวไปมา
ที่ฉันทำได้คือ...การเดินทาง
ให้ฉันพาเธอ จากท้องทุ่งงาม สู่สุดปลายฟ้า
ณ.ที่ดวงตะวัน ฉายแสงสาดส่องมา
ณ.ที่ผืนฟ้าบรรจบผืนดิน
บทสุดท้ายของสายลม
เ ค ย เ ห็ น ไ ห ม ฟ า ง ข า ว ใ น ส า ย ล ม
เ ค ย เ ห็ น ไ ห ม ส า ย ล ม ส ะ อื้ น ไ ห ว
เ ค ย เ ห็ น ไ ห ม ใ ค ร ค น ห นึ่ ง ทำ สิ่ ง ห นึ่ ง เ พื่ อ ค น ไ ก ล
ฉั น คื อ ใ ค ร คื อ ส า ย ล ม ผู้ ห วั ง ดี
10 มีนาคม 2547 12:10 น.
พันดาว
เรื่องราว....
ความรักของฟางขาว ต่อตะวัน
ความรักของสายลมอันอบอุ่น ต่อฟางขาว
เป็นตำนานบทหนึ่ง ที่ร้อยเรื่องราว
หนึ่งตำนาน ฟางขาว ตะวัน และสายลม
----------------------------------------------------
ภาคต่อไปคือ สายลมผู้หวังดี http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=48506
ฉ้นเป็น . ฟางหญ้าสีขาว
กลางทุ่งหญ้าที่ทอดยาว ดุจทะเลแห่งความฝัน
เป็นเจ้าหญิงฟางขาว เจ้าสาวของเจ้าชายแห่งแสงตะวัน
เดินตามรอยความฝัน จุดหมายนั้นคือดวงตะวันที่ปลายตา
เจ้าหญิงฟางขาว รับรู้ได้แต่เพียงว่า
ณ. เส้นขอบฟ้า มีดวงดาราหนึ่ง พักอาศัย
ตะวันดวงนั้น ให้ความอบอุ่นกับท้องทุ่งหญ้า และ จากไป
เนินนานเพียงไหน ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไป ตามกาลเวลา
ณ. ค่ำคืนหนาว มีดาวอุ่น
ลมหายใจของไอแดดละมุน ฉาบท้องทุ่งอย่างอ่อนไหว
เจ้าหญิงฟางขาว เริงระบำ ใต้ละอองแดด รับอุ่นไอ
ฟ้าใส ฟางขาว กับเรื่องราวการเดินทาง
การเดินทางของเจ้าหญิงฟางขาว
ทำได้เพียงผลิดอกพราว แผวบาง กลางสายลมอันอ่อนไหว
เจ้าชายสายลม ผู้หลงรักฟางขาว ดังดวงใจ
ขับกล่อมสายลม อันพริ้วไหว ฟางขาวล่องลอยไปตาม แสงตะวัน
หนึ่งเจ้าหญิงฟางขาว...ผู้ไม่เคยไปถึงปลายทางฝัน
หนึ่งเจ้าชายแสงตะวั น...ผู้ไม่รับทราบความมุ่งมั่นของฟางขาว
หนึ่งเจ้าชายสายลม...ผู้เป็นได้แค่สะพานที่ทอดยาว
ตะวันกับฟางขาวเป็นได้แค่เรื่องเล่าจากสายลม
หน้าส่วนตัว
3357
