22 มิถุนายน 2552 20:00 น.
พัทธวรรณ
คำเคยบอก...ยอกย้ำ...จำฝังจิต
ทุกคราวคิด...แสนเหว่ว้า...น้ำตาไหล
คะนึงคน...เคยห่วงหา...ยื่งอาลัย
โอ้ตีนไกล...พาหัวใจ...ให้ไกลตาม
หายใจเข้า...หายใจออก...มันปวดแปลบ
ยิ่งสันต์แสบ...ยามสะกิด..ต้องพิษหนาม
รักแสนรัก...ให้หนักหน่วง...ทุกห้วงยาม
เมื่อไหร่ความ...คิดถึงจึ่ง...บรรเทา
แม้จะเหลือ...เพียงอดีต..คอยกรีดกร่อน
ดั่งไฟฟอน...คอยเริงรุม...สุมเชื้อเผา
ณ.วันนี้...แม้ไม่มี...คำว่าเรา
คงเหลือเพียง...รอยความเหงา...เคล้าน้ำตา
แต่ภาพคุณ...ไม่มีเลือน...ไปกับกาล
จะวันวาร....วันนี้...หรือวันหน้า
ยังรักคุณ...ดั่งดวงใจ ...ปานแก้วตา
ถึงวันลา....จะก้มหน้า...รับความจริง
หน้าส่วนตัว
1311
