22 กรกฎาคม 2552 13:04 น.
พลายลิขิต ณ เมืองพาน
โคนมฯ ยืนยง หลายทศวรรษ
ในสามสัตว์ โคนม รุ่งเรืองไสว
เก่งในมอ บ้าบอ บ้างจัญไร
คนทั่วไป (ต่าง)ชื่นชม โคนมขี้เมา
ทั้งรูปหล่อ แต่งตัวดี มีความคิด
ชั่วชีวิต พลีให้หญิง หยิ่งใจหาญ
สุภาพบุรุษ โคนม มั่นคงยืนนาน
คนทั้งบาง ต่างเลื่องลือ ชื่อโคนม
ทำเอะอะ โวยวาย เสื้อลายสก็อต
เดินเป็นแถว แนวตลอด เรียงตามสูง
ให้ผู้หญิง เดินนำหน้า ทั้งเชิดชู
ส่วนผู้ชาย ร้องจุ๊กกรู หาชู้ชม
โคฯไปไหน หญิงหน่าย ชายประหม่า
ทั้งวาจา เว้าวอน ออดอ้อนหญิง
อีกคารม เจนจัด ซื่อสัตย์จริง
สู้ทุกสิ่ง สู้เพื่อรัก และสุรา
ร้องบรรเลง เพลงโคนม ให้กึกก้อง
ขอให้น้อง จงรักษา อย่าสูญสิ้น
เพลงโคนม คนเกรง เมื่อได้ยิน
อย่าได้หมิ่น ให้หม่น ให้หมองมัว
31 ธันวาคม 2551 12:58 น.
พลายลิขิต ณ เมืองพาน
ท่ามกลางป่าเขา ใต้เงาร่มไม้ไพรสน
หนทางสู่แดนดินที่ห่างไกลสงบเงียบ
เลียบเลาะทางที่ลำบากฝากความหวัง
ทั้งกายาที่เหนื่อยล้าอยากพักผ่อนคลาย
ร่มเงาไม้กับเสียงนกที่เพราะพริ้ง
นั่งอิงแอบแนบชิดกับไม้ใหญ่
ไม่มีเสียงรบกวนใดใดให้รำคาญ
พาสำราญแสนสุขในป่าเขา
24 ธันวาคม 2551 14:54 น.
พลายลิขิต ณ เมืองพาน
ดึกดื่นในค่ำคืนแสนสงบ
แหงนมองฟ้าหาดวงดาวที่สวยงาม
ยามราตรีดาราคงส่องแสง
เพื่อเป็นทางแห่งความสุข
ดวงดาวที่ระยิบพลันหาย
คล้ายมีมนต์บดบังความงามตา
โชคชะตาพาเวลาให้หยุดนิ่ง
ยืนพิงต้นไม้ไร้ความรู้สึก
มันจุกอกแสนทรมาน
ทั้งสาหัสและเจ็บปวด
กายาระบบถึงทรวงใน
ใครหนอทำสิ่งสวยงามให้หายไป
ผ่านไปแล้วเวลาอันขมขื่น
เสียงคลื่นลมได้เข้ามาให้ชื่นใจ
ไม่มีแล้วความปวดเจ็บได้หายไป
ใจดวงน้อยชื่นชุ่มและสวยงาม
ยามราตรีนี้ไม่หม่นหมอง
พวกพ้องเข้านอนอย่างสุขสันต์
ใครกันทำให้เขามีความสุข
จุดจบแห่งเรื่องราวที่เยินเย่อ
ไม่ต้องเพ้อเพราะเราอยู่คนเดียว
อย่าเหลียวหันกลับไปในวันเก่า
ทำเราเศร้าอย่าคิดหนัก
ค่ำคืนและเวลาที่สวยงามอยู่ตรงนี้
4 ธันวาคม 2551 01:15 น.
พลายลิขิต ณ เมืองพาน
กาลเวาลที่เนิ่นนาน
ผันผ่านไปกับสิ่งที่ทำ
กลับมาเพียงน้ำตาที่รินหยด
หมดแล้วความหวังมลายสิ้น
มอบความรักหมดทั้งฤทัย
ใครเล่าจะเจ็บหากหมดหวัง
วันเวลาที่หวังว่าจะช่วยเพื่อดีขึ้น
วันปีผ่านไปหมดความหมาย
รักมอบให้ไม่ได้ผล
คนคนนี้ที่รักยิ่ง
มีเพียงคำลาที่ยากจะกล่าว
ไม่อยากจากเพราะอาลัย
สี่ปีที่ผ่านหมดความหมาย
ใครคนนั้นมาทำให้หมดสิ้น
ดิ้นรนเพื่อเธอตลอดมา
เขามาใหม่ครองใจเธอ
เหม่อนั่งมองจันทร์น้ำตาริน
คิดถึงเรื่องเก่ากับความหลัง
ครั้นจะยื้อแย่งไม่มีผล
เธอคนนั้นไม่มีใจดั่งที่หมาย
ผ่านไปแล้วยังคำนึงถึงทุกครา
เวลาผ่านไปนานยังคิดถึง
แม้นความจริงที่บังเกิด
แสนปวดเจ็บจำต้องทน
27 พฤศจิกายน 2551 15:04 น.
พลายลิขิต ณ เมืองพาน
สายลมที่หนาวแหน็บ
เก็บความจริงที่เบือนบิด
ปิดความจริงอั้นร้าวราน
รักหวานซึ้งไม่เคยพบ
เก็บกดแห่งความเหงา
เศร้าทั้งใจและกายา
หาใครสักคนเพียงเข้าใจ
ใครเล่าเอยจะมาสม
ขื่นขและมหมดหวัง
มันพังทลายดับสูญ
กำเนิดเกิดมานานนับ
ไม่อาจรับความจริงที่เป็น
ใครเล่าเห็นสิ่งนี้ในตัวเรา
ความเศร้าที่กำเนิด
เกิดพร้อมความเหงา
จันทราลอยเด่นยามราตรี
มีดวงดาราคอยช่วยส่องแสง
ทอแสงแรงกล้ายามดึกดื่น
ฉันตื่นมาเห็นจันทราเคียงคู่
หมู่ดาราไม่เคยห่างกันไกล
แต่ในใจดวงนี้กลับเดี่ยวโดด
ช่างโหดร้ายแสนเหลือทน
สุขปนเศร้าเคล้าน้ำตา
มาตลอดทุกยามคืน
Lovers
0 คน เลิฟพลายลิขิต ณ เมืองพาน
หน้าส่วนตัว
2490
