คงจะเขียนต่อไปไม่ได้อีก ต้องหลบหลีกเร้นกายให้หายสูญ เ้ข้าบ้านกลอนเพียงให้ได้เกื้อกูล ฝีมือต่ำใต้ถุนเหมือนเศษบัว แม้แต่เต่าก็ยังต้องถ่มถุย เพื่อนนักลอนฤๅจะคุ้ยขึ้นมากลั้ว สมองน้อยเขียนอะไรให้หวั่นกลัว ใช่เพียงแค่รูปชั่วงานยังเชย ฝีมือ่อนต้องยอมให้ถ่มถุย เผยอหน้ามาคุยถูกเมินเฉย มาหัดเขียนหัดจำทำอย่างเคย ไม่รู้เลยเขารังเกียจเดียจฉันทา ชำนาญการแทนที่จะสอนสั่ง ต้องหมดหวังหมดทางจะก้าวหน้า เขียนต่อไปทำให้เอือมระอาขอเวลาทำใจ..สงบงัน
การอำลามาถึงพึงตระหนักแม้เรื่องรักต้องพรากยากจะฝืนชีวิตสิ้นสูญไปไม่หยัดยืนไม่อาจฟื้นสืบสาวเรื่องราวใดปลดให้สิ้นทุกห่วงเป็นบ่วงพิษทำให้จิตเศร้าหมองไม่ผ่องใสลืมเสียเถิดความหลังที่ฝังใจหากเ้หลือไว้อาจนำมาย้ำตรองยามกลบฝังหวังว่าเอาหน้าคว่ำ ไม่จดจำหน้าใครให้หม่นหมอง โลกเหลวแหลกยุ่งยากไม่อยากมอง เป็นธุลีฝุ่นละอองเพียงเดียวดาย
อย่าเก็บงำเรื่องราวทุกคราวครั้ง ปล่อยให้เป็นความหลังที่สูญหาย เพียงความรักไร้ค่าอย่าฟูมฟาย สิ่งสุดท้ายหลุมฝังก็พังภินท์
ในส่วนลึกสำนึกรู้อยู่เต็มอก
เมื่อดวงตกความรักปลักสิ้น
ให้สังขารเป็นทานไส้เดือนดิน
ไม่ยลยินห่วงหาอาทรใด....
พุทธองค์สอนสั่งยังจำมั่นใครสร้างกรรมคนนั้นย่อมรับผลการทำงานกระทบระหว่างคนย่อมไม่พ้นเกิดกรรมที่ตามมาต้องยอมรับผลกรรมที่บังเกิดใช่ดีเลิศปุถุชนล้นคุณค่าความถูกต้องยึดก่อนมานานช้าจึงต้องกล้าพินิจตัดสินใจเมื่อกรรมชั่วทำไว้ไม่ยอมรับสร้างเล่ห์กลสับปลับให้จับได้มากโทสะโมหะนำมาใช้ความรุนแรงมิใช่เป็นสิ่งดีผลของกรรมทำเอาต้องเศร้าหมองผู้เกี่ยวข้องเกือบตายกลายเป็นผีเมื่อสร้างกรรมเป็นทุกข์ติืดคุกฟรีอนาคตไม่มีความรุ่งเรืองเมื่อฟ้าใหม่ชีวิตใหม่ได้บรรเจิดสิ่งที่เกิดปล่อยหายไปทุกเรื่องเมื่อกรรมดีมีผลล้นประเทืองคงฟูเฟื่องงดงามตามเพรงกรรม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings
พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings
พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
Lovings
พฤหัส กฤษชยรักษ์ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2281
