ช้าไปแล้วต๋อย

พฤหัส กฤษชยรักษ์

สายลมหนาวพัดมาอุราระทม
ทุกข์ทับถมท่วมอกนรกแช่ง
อุปสรรคพล่าผลาญพาลระแวง
หนาวลมแล้งสั่นใจหวั่นไหวทรวง

ความสัมพันธ์ห่างหายไกลสุดกู่
เกินจะสู้ความนัยที่ใหญ่หลวง
ต้องยอมรับสิ้นหวังเรื่องทั้งปวง
หยุดถามทวงรักเก่าที่เนานาน

ขอบพระคุณเถ้าแก่ที่แลเห็น
เปิดประเด็นร้าวเสื่อมเชื่อมรักหวาน
ซึ้งสุดซึ้งน้ำใจหาใดปาน
แต่ความรักมิอาจต้านกาลเวลา

โอกาศมีแต่ช้าไปแล้วต๋อย
เขาไม่คอยลาล่วงไม่ห่วงหา
จึงต้องปล่อยไปตามโชคชะตา
คนไร้ค่าทุกข์เองตามเพรงกรรม


"เป็นเรื่องแปลกตื้นลึกหรือหนาบาง
ในระหว่างสองคนสับสนแท้
เหมือนกับการตอบโต้หาทางแก้
ความปรวนแปรหัวใจเป็นไงกัน

คนหนึ่งหาหนุ่มตี๋มีใจมอบ
อีกคนตอบหาหมวยช่วยสร้างสรรค์
แต่เรามองถึงหัวใจใฝ่สัมพันธ์
คนสองคนรักกันอย่างแน่นอน

เพียงแต่ถือทิฐิไม่ปริปาก
เป็นเรื่องยากที่จะง้อใครก่อน
ต่างเล่นแง่มิแผ่ใจใช้แววงอน
ในส่วนลึกแค่อ้อนน่ารักดี

อยากจะเป็นคนกลางช่วยประสาน
ให้รักหวานงดงามตามวิถี
ในฐานะทั้งสองร้องเรียกพี่
เรื่องผิดใจควรมีวันเลิกลา

อุปสรรคสิ่งใดไม่สำคัญ
เมื่อหัวใจรักกันอย่ากังขา
พฤหัสแมงกุดจี่พี่สัญญา
เป็นเถ้าแก่เดินหน้าขบวนขัน."..

อิอิ รักกันก็ปรับความเข้าใจกันซะเถอะ
เผื่อจะได้กินเลี้ยงอีกมื้อ อิอิ 
ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน) 12 ก.พ. 54 - 00:03