รอใช่งอมือ

พฤหัส กฤษชยรักษ์

อุทกภัยใหญ่หลวงปวงประชา
ต้องทนทุกข์ทั่วหน้าท้องนาล่ม
ทั้งลงทุนลงแรงต้องล่มจม
รัฐบาลยอดนิยมช่วยยังไง

บอกจะให้ไร่ละสักหกร้อย
ทำไมน้อยเศษทุนยังไม่ได้
ทีช่วยคนต่ำหมื่นห้าช่วยยังไง
สองหมื่นล้านจ่ายได้ไม่เสียดาย

มาอ้างว่าไม่มีเงินในคลัง
ทีรถถังงบประมาณได้โดยง่าย
เปลี่ยนเอาเงินช่วยประชาให้สบาย
ดีกว่าซื้อความตายคืออาวุธ

ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยพบ
ใช้อาวุธไปรบสงครามหยุด
เห็นแต่มาปฏิวัติสัปยุทธ
ไล่เข่นฆ่ามนุษย์ตาดำดำ

ประชาชนเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า
หมื่นสี่พันกว่าหมู่บ้านต้องล้มคว่ำ
มัวแต่พูดตอแหลเหมือนหลอกอำ
แต่ไม่ลงมือทำเพื่อเยียวยา

คิดอย่างเดียวป้องกันแต่เมืองกรุง
สั่งปล่อยน้ำเข้าทุ่งล้างข้าวกล้า
ที่เดือดร้อนที่สุดอยุทธยา
สามสิบหกจังหวัดไม่น้อยหน้าอ่วมอรทัย

ภัยพิบัติคราวนี้ชี้ชะตา
ทหารกล้าหลายหมื่นหายไปไหน
ออกกระชับพื้นที่ยังทำได้
ช่วยคนไทยใช่เพียงขอบริจาค...