29 มิถุนายน 2552 11:13 น.

สู้

เศรษฐกิจซวนทรุดหยุดไม่ได้
ประเทศไทยดับสนิทติดร่างแห
เป็นโอกาศนายจ้างอ้างลอยแพ
คนหนุ่มแก่ตกงานบานตะไท

ยามขาดงานขาดเงินเดินถนน
สายตาคนมองเหยียดไม่เฉียดใกล้
คนเคยรักบอกลาอย่าตกใจ
ต้องทนได้ความคิดพินิจตรอง

มีชีวิตพอเพียงเลี้ยงปากท้อง
ไม่เรียกร้องขอใครใจจองหอง
เห็นคนงามเตะตาอย่าไปมอง
เพราะต้องมีเงินทองเขาจึงแล

เคยกินดีอยู่ดีมีตังจ่าย
ต้องกินง่ายอยู่ง่ายไม่ยอมแพ้
พริกกับเกลือน้ำปลาเป็นของแน่
อย่าตอแยกับเสต็กเด็กเขากิน

โหนรถเมล์ภาษีประชาชน
สู้สายตากับคนมีใจหิน
ไม่ได้งานต้องหาให้ชาชิน
.ใช้ชีวิตติดดินอย่างทรนง