ในฝันใสอยากจะได้อ้อมไออุ่น หวานละมุนอิงแอบแนบจอมขวัญ กาลเวลาคล้อยเคลื่อนปีเดือนวัน ตราบนิรันดร์คงสิ้นหวังตั้งตารอ ดูเงียบเหงาเศร้าจิตคิดวิตก ทรวงสะทกคล้ายลางห่างห้องหอ ระยะทางห่างไกลไม่เคล้าคลอ คงระย่อหวั่นไหวจนไกลตา ต้องยอมรับความจริงนิ่งเงียบงัน แม้จากกันดวงใจยังใฝ่หา แล้วแต่เวรแต่กรรมหนุนนำพา ยามเหว่ว้าได้พึ่งถึงพระธรรม พนมมือเหนือเกล้าเฝ้าสวดวอน ขวัญอย่าอ่อนจนใจใฝ่ถลำ ประคองจิตประคองกายไม่ก่อกรรม มุ่งกระทำความดีเป็นศรีตน...