13 สิงหาคม 2548 10:32 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ชำเลืองดูร่างกายค่อนผ่ายผอม
มีของปลอมเสริมไว้ให้วาดฝัน
ทั้งทรวดทรงองค์เอวสารพัน
กระดูกดันหลืบเร้นเห็นสันนูน
ถึงจะผอมคนดียังมีเนื้อ
พอจุนเจือฝันได้ถึงไอยศูรย์
นิสัยดีใจป้ำพอค้ำคูณ
นับเป็นบุญได้สมัครพบรักเธอ
แม้จะมีใจร้อนช่างหงุดหงิด
ในชีวิตหวังวาดพลาดเสมอ
อยากมีรักปักใจใฝ่บำเรอ
ไม่เคยเจอรักจริงอิงแนบใจ
เมื่อคนเหงาพบกันฝันเป็นจริง
มองทุกสิ่งงามงดหมดเงื่อนไข
ภาพที่เห็นทุกอย่างต่างออกไป
ใจเชื่อมใจประสานหวานเรืองรอง
เรื่องน้ำหนักไม่เกี่ยงเลี่ยงพูดถึง
ความเข้าใจผูกตรึงรักเราสอง
รวมดวงจิตสร้างสรรค์วิมาณทอง
โลกน่ามองสวยสว่างกระจ่างตา
9 สิงหาคม 2548 11:45 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
เหมือนจะเป็นสามเหลี่ยมแต่ไม่ใช่
ฐานมนโค้งเกินไปแปลกหนักหนา
ต้องโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาเศร้าอุรา
เฝ้าเสาะหาน้องพี่ไม่มีเลย
จะรวมกลุ่มสี่เหลี่ยมเข้าไม่ได้
สามเหลี่ยมไล่เพื่อนพ้องเขามองเฉย
ทรงกระบอกยิ่งสะดุดสุดภิเปรย
ต้องลงเอยอยู่เดียวเปลี่ยวใจกาย
มองรูปทรงตัวฉันฐานไม่ตรง
เป็นชิ้นส่วนของวงกลมที่หาย
ถ้าตามหาพานพบสบสบาย
คงเข้ากันง่ายดายส่วนเติมเต็ม
อย่าเพิ่งหยุดความคิดเรื่องค้นหา
ตามจนกว่าได้พบประสบเกษม
เติมช่องว่างเข้ากันฝันปรีเปรม
สุขอิ่มเอมวงกลมครบสมบูรณ์
5 สิงหาคม 2548 10:03 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
แผ่วแผ่วพลิ้วลมครวญป่วนพุ่มพฤกษ์
เมื่อยามดึกหวั่นไหวใจหวีดหวิว
หวาดหวั่นรักปักทรวงล่วงปลิดปลิว
เช่นใบไม้ลอยลิ่วลงซบดิน
สายลมครางสั่งฟ้าจำลารัก
มาทายทักแล้วจากพรากถวิล
ทุกข์ประดังฝังจำติดย้ำจินต์
น้ำตารินหล่นพราวร้าวระทม
หมองหม่นหมองนองน้ำตาครารักจาก
ถึงวันพรากเร่งรุดสุดขื่นขม
เตรียมหัวใจไม่ทันอกอั้นตรม
ร่างแทบล้มดับดิ้นสิ้นลมปราณ
วันพรุ่งนี้มีความหวังเหลือบ้างไหม
หรือปล่อยให้เหว่ว้าถูกพร่าผลาญ
หัวใจรักเหน็บหนาวแสนร้าวราน
ชีพซมซานวอดวายตายทั้งเป็น