19 มีนาคม 2550 13:16 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ในฝันใสอยากจะได้อ้อมไออุ่น
หวานละมุนอิงแอบแนบจอมขวัญ
กาลเวลาคล้อยเคลื่อนปีเดือนวัน
ตราบนิรันดร์คงสิ้นหวังตั้งตารอ
ดูเงียบเหงาเศร้าจิตคิดวิตก
ทรวงสะทกคล้ายลางห่างห้องหอ
ระยะทางห่างไกลไม่เคล้าคลอ
คงระย่อหวั่นไหวจนไกลตา
ต้องยอมรับความจริงนิ่งเงียบงัน
แม้จากกันดวงใจยังใฝ่หา
แล้วแต่เวรแต่กรรมหนุนนำพา
ยามเหว่ว้าได้พึ่งถึงพระธรรม
พนมมือเหนือเกล้าเฝ้าสวดวอน
ขวัญอย่าอ่อนจนใจใฝ่ถลำ
ประคองจิตประคองกายไม่ก่อกรรม
มุ่งกระทำความดีเป็นศรีตน...
6 ธันวาคม 2549 09:51 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
มีสองมือแกร่งกร้านผสานแน่น
เป็นหลักแกนหมายผดุงมุ่งสร้างสรรค์
ไม่หลีกเลี่ยงงานหนักสารพัน
หวังสักวันสมปองได้ครองใจ
มีสองเท้าก้าวบุกทุกถิ่นแคว้น
ไปตามแผนต่อสู้สู่ฝันใส
มิครั่นคร้ามหยามหยิ่งต่อสิ่งใด
เพื่อเข้าใกล้อนาคตหมดกังวล
มีหัวใจหนึ่งเดียวเหนียวแน่นนัก
มอบความรักล้นใจไม่ฉ้อฉล
อุปสรรคดักรอขออดทน
เพียงหนึ่งคนคือเธอใช่เพ้อครวญ
โปรดมั่นใจชายคนนี้มีรักมั่น
แม้คืนวันผันเปลี่ยนมิเวียนหวน
ทุกนาทีมีหัวใจไว้ทบทวน
ขออย่าด่วนตัดสินใจไปจากกัน...
27 ตุลาคม 2549 11:57 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
มิเหลือใยให้เห็นเป็นอนุสรณ์
มิเว้าวอนตัดพ้อขอสงสาร
มิพร่ำบ่นทนทุกข์ทรมาน
มิไหว้วานเห็นใจคนไกลตา
สำนึกรู้อยู่ห่างทางสวรรค์
สำนึกหวั่นหัวใจไห้โหยหา
สำนึกค่าความรักจักโรยรา
สำนึกว่าไมตรีหนีจากไกล
ต้องยอมรับความจริงทุกสิ่งสร้าง
ต้องอ้างว้างห้วงคิดจิตหวั่นไหว
ต้องอดทนหม่นหมองครองหัวใจ
ต้องร่ำไห้ครวญคร่ำเสียน้ำตา
ลาแล้วหนอความรักปักทรวงช้ำ
ลาทุกคำพูดเพ้อละเมอหา
ลาจากความสัมพันธ์ที่ผ่านมา
ลาจนกว่าชีพวายไม่คลายรัก...
18 ตุลาคม 2549 09:41 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ขออภัยถ้าหัวใจได้ความทุกข์
หมดความสุขรันทดไม่สดใส
ต้องกล้ำกลืนสะอื้นตรมขมจิตใจ
ทนหวั่นไหววุ่นว้าโศกจาบัลย์
ในส่วนลึกหัวใจเก็บไว้ชื่น
ไม่มีใครไหนอื่นมาร่วมฝัน
ตอบสนองปองเสนอเธอเท่านั้น
กี่เดือนวันให้หลังยังเห็นงาม
เข้าใจซึ้งถึงฐานะความเหมาะสม
เหตุระทมทนระย่อต่อคำถาม
ต้องหวั่นไหวคำนินทามาคุกคาม
คงต่ำทรามในสายตามหาชน
จำยอมรับหากเดินหนีจากชีวิต
เธอไม่ผิดยินดีมีเหตุผล
ปลีกปัญหาคาใจไม่ทุกข์ทน
ทิ้งให้คนไกลตาก้มหน้าตรม
คงจะลืม"เรา"สิ้นไม่ผินมอง
เลิกประคองเลิกคบจบความขม
ความสัมพันธ์ลืมเลือนเหมือนสายลม
ต้องเลิกล้มโครงการสานหัวใจ....
12 พฤษภาคม 2549 12:28 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
สายลมแผ่วแว่วเสียงสำเนียงรัก
มาทายทักหวามหวานปานน้ำผึ้ง
กล่อมนิทราแนบสนิทฝันติดตรึง
ทำนองซึ้งรำพึงครวญจวนรุ่งราง
รักเจ้าเอยลอยมาแต่หนไหน
เหมือนอุ่นไอโอบพลอดตลอดสาง
วอนอย่าพรากจากไปใจจีดจาง
อกคงว่างเพลงรักดอกไม้บาน
แสงอุทัยเรืองเรื่อเหนือขอบฟ้า
สกุณาร้องรับขับเพลงขาน
กลิ่นบุบผารวยรื่นชื่นดวงมาน
ดอกละลานดาษดาคราอรุณ
ซึ้งหวานซึ้งถึงรักสลักมั่น
กระซิบผ่านสายลมพลิ้วพรมหมุน
อุ่นไอรักมอบให้ได้เป็นทุน
มาเกื้อหนุนชีวิตชื่นในคืนงาม.