12 ตุลาคม 2551 17:03 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ทุกคำอ้างเพื่อชาติศาสน์กษัตริย์
มุ่งกำจัดศัตรูคู่อาฆาต
สามนายกรัฐบาลพาลหวั่นหวาด
ชาญฉลาดปลุกระดมประชาชน
กี่ร้อยล้านผ่านบัญชีเหล่าแกนนำ
การกระทำต่างชาติยิ่งสับสน
ต่างนึกว่าสนับสนุนจุนเบื้องบน
แท้ก็ทำเพื่อตนเท่านั้นเอง
มีรายการหลั่งน้ำตาที่หน้าจอ
ชาวบ้านอ้าปากหวอแสดงเก่ง
ถึงตอนนี้วาดลวดลายคล้ายนักเลง
จะไปเบ่งข่มขวัญตำรวจไทย
มีหน้าที่อะไรให้ปฎิบัติ
อย่างเคร่งครัดไม่เกรงเก่งแค่ไหน
ต้องรักษาความสงบโดยเร็วไว
น่าชื่นใจตำรวจทหารท่านเก่งจริง
ดำเนินการทุกอย่างตามหน้าที่
เป็นความดีป้องปรามงามทุกสิ่ง
เขาใส่ความต่ำช้าอย่าประวิง
มั่นคงนิ่งสิ่งที่ควรล้วนต้องทำ
ประชาชนหกสิบกว่าล้านคน
อาจมีบ้างสับสนก้าวถลำ
เห็นแตกต่างตามเหตุเขาชี้นำ
แต่ส่วนใหญ่ขอย้ำไม่คล้อยตาม
เขายุยงส่งเสียงบนเวที
โบกมือเร่งประชาชีทำหยาบหยาม
อยู่ข้างหลังร้องเพลงว่าเป็นยาม
จึงขอถามเด็กเจ็บตายเพื่อใครกัน
2 กรกฎาคม 2551 09:29 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ความทรงจำวันก่อนกลับย้อนคิด
ถึงมิ่งมิตรแสนดีที่เฝ้าฝัน
รอยรักเลือนหรือไรในสัมพันธ์
ปัจจุบันหน่ายแหนงเริ่มแคลงใจ
อนาคตสำคัญร่วมกันสร้าง
เพื่อปูทางบุกบั่นสู่ฝันใส
มิกลัวเกรงอุปสรรคมากเท่าใด
มุ่งเส้นชัยสุขสมภิรมณ์รัก
ถึงมีเพียงเวลาที่แสนสั้น
จะสร้างขวัญกำลังใจใช่เรื่องหนัก
สำคัญเหนือสิ่งใดคือใจภักดิ์
ซึ้งสลักเพียงเราเข้าใจกัน
ความทรงจำเก่าก่อนมาย้อนผ่าน
อย่าร้าวรานทำใจให้แข็งขัน
การร่วมสุขร่วมทุกข์ต้องผูกพัน
กว่าจะถึงวันนั้นต้องมั่นคง
คำสัญญามอบไว้ในวันก่อน
มิขาดตอนจำได้ไม่ลืมหลง
ยังบุกบั่นฟันฝ่าเข้าหาธง
เป้าประสงค์สองเราเข้าวิวาห์
4 ตุลาคม 2550 11:46 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
อ่านคำใบ้ในกลอนสะท้อนทรวง
เป็นความผิดใหญ่หลวงที่ห่างหาย
ความตั้งใจคงมั่นฝันมลาย
ทุ่มแรงกายแรงใจเพื่อใครกัน
ทั้งเภทภัยทั้งงานพาลเรื่องรัก
อุปสรรคมากมีที่ขวางกั้น
ภาพสวยสดงดงามตามไม่ทัน
กลับแปรผันเพราะใจไม่มั่นคง
ยามทุกข์ท้อเพียงขอกำลังใจ
มาอ่อนไหวขวัญผวาพาลืมหลง
ว่ายังมีคนหนึ่งซึ่งมั่นคง
หม่นพะวงหดหู่อยู่คนเดียว
อยากจะปลอบโลมใจแจงให้เห็น
คงยากเย็นยอกย้อนตอนน้ำเชี่ยว
เหมือนเชือกป่านขันเร่งเขม็งเกลียว
เข้าเกาะเกี่ยวขาดผึงคงถึงตาย
จึงหวังเพียงรอให้ค่อยคลายหมอง
แล้วเพ่งมองเหตุผลฉงนฉงาย
ทุกเรื่องราวทางออกอาจง่ายดาย
หากเลิกมองแง่ร้ายทำใจเย็น.
15 มิถุนายน 2550 10:02 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
พฤหัส
ในคืนมืดเดือนดาวหนาวลมล่อง
อยากลิ้มลองรักเล่ห์สเน่หา
ใจปลิวร่อนอ่อนทรวงห่วงลมลา
สุดปลายฟ้าเพลงหัวใจไหวคะนอง
ไม่ต้องเอ่ยความในใจให้ได้ยิน
เพียงแต่ผินสายตายามล้าหมอง
หน้าต่างใจรับรู้คู่ประคอง
เหมือนละอองไอรักร่วมถักทอ
เพียงพลิ้ว
ใจต้องคมลมล่องทำนองหวาน
คราวพัดผ่านใจพลิ้วปลิวตามฝัน
คะนึงสายลมชื่นทุกคืนวัน
คราวเธอนั้นเคียงอยู่คู่เคียงใจ
ปล่อยใจหวนครวญคร่ำไร้คำวาท
มีโอกาศติดตามยามลมไหว
ส่งคิดถึงห่วงล้นแด่คนไกล
เพลงสายใยแห่งรักไปถักทอ
พฤหัส
เสียงนกแสกแทรกโสตโลดบินผ่าน
เรียกวิญญาณจากร่างไปเถิดหนอ
ลงโทษทัณฑ์ฟันฆ่าอย่ารั้งรอ
ไม่อยากขอเมตตาถ้าเลือนใจ
กับเขาอื่นชื่นบานขับขานถ้อย
ทุกคำน้อยวาจาพาหวั่นไหว
ไม่อยากเปรียบเทียบเคียงกับบางใคร
มิตรภาพมอบให้เพียงน้อยนิด
เข้าใจซึ้งถึงฐานะระยะห่าง
จะกล่าวอ้างสิ่งใดไม่มีสิทธิ์
ตราบสิ้นฟ้ากล้าเสี่ยงเพียงชีวิต
แม้อาทิตย์จันทร์ดับนับวันรอ..
เพียงพลิ้ว
เพลงหัวใจไร้ผลต่อคนหนาว
ความปวดร้าวปนหวานมิสานต่อ
ระงับสิทธิ์คิดใฝ่ได้โปรดพอ
อย่าตัดพ้อรอรัก เลือนมาเตือนกัน
รักคนไกลในครรลองเกิดช่องว่าง
ระยะทางค่อนฟ้าอย่าคิดฝัน
ตระหนักรู้อยู่แก่ใจในสัมพันธ์
หยุดห้ำหั่นด้วยการทวงห่วงสัญญา
นับวันรอต่อไปก็ไร้ผล
หลุดวังวนบ่วงเล่ห์เสน่หา
ลืมหมดแล้วแววหวานคำจำนรรจา
กาลเวลาหมุนไปใจควรแปร
ไม่ได้มีเจตนามาลงโทษ
มิได้โกรธคุกคามตามกระแส
เรื่องความรักยินดีที่จะแพ้
ขอเพียงแค่อย่าพ้อรอรัก เลือน
คนคุ้นเคยหยุดเอ่ยคำพร่ำหยอกเย้า
ระหว่างเราอย่างที่เห็นเป็นเพียงเพื่อน
สถานะใจเปลี่ยนได้ยากฝากคำเตือน
ไม่คิดเลื่อนตำแหน่งเปลี่ยนแปลงรัก
10 พฤษภาคม 2550 12:50 น.
พฤหัส กฤษชยรักษ์
ไม่เคยรู้ว่าเจ็บสักเพียงไหน
เพราะไม่เคยรักใครไหนมาก่อน
พอเขาห่างร้างไปใจอาวรณ์
เฝ้าทอดถอนห่วงหายิ่งอาลัย
เป็นหนทางสุดท้ายปลายความหวัง
ไม่อาจยั้งหยุดยื้อตื้อไม่ไหว
เขาบอกลาเสียงเข้มอย่างเต็มใจ
ต้องปล่อยไปตามทางอย่างอ่อนแรง
มิเคยคิดว่ารักจะหลุดลอย
ต้องเหงาหงอยเกินบอกยอกแสลง
กระจ่างแล้วใจเราเขาแสดง
เหมือนหนามแหลมทิ่มแทงเจ็บปวดนัก
ต้องยอมรับชะตาฟ้าลิขิต
รักเป็นพิษซึมซับรับทุกข์หนัก
พอกันทีลาแล้วหนอขอหยุดพัก
เรื่องความรักเข็ดขามตามแต่ดวง...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพฤหัส กฤษชยรักษ์
หน้าส่วนตัว
1271
