2 ตุลาคม 2546 19:51 น.
พรายดาว
แสงดาวสาดทอเจิดจ้า
เทียบแข่งมนตราราตรีกาล
เกิดละอองสีขาวพระพราวพร่าง
เป็นกลุ่มพรายดาวแพรวพรรณ
2 ตุลาคม 2546 17:30 น.
พรายดาว
เหน็ดเหนื่อยกับการเดินทาง
ที่เดินเท่าไหร่ก็ยังเคว้งคว้างว่างเปล่า
มีเพียงถนนและแสงดาว
ริมทางก็ช่างปล่าวเปลียวเหลือเกิน
ออกเดินทางมาทั้งชีวิต
พรหมลิขิตก็แกล้งให้ต้องระหกระเหิน
รักใครเค้าก็มักหมางเมิน
ทั้งชีวิตก็เลยต้องเดินอย่างเดียวดาย
วันนี้ตัดสินใจหยุดพัก
รู้แล้วว่ารักไม่ได้มาเพราะการขวนขวาย
เดินทางมาแสนไกลกลับไม่ได้อะไรมากมาย
จึงลองหยุดเผื่อว่าข้างกายจะมีใครสักคน
2 ตุลาคม 2546 17:13 น.
พรายดาว
แหงนหน้ามองฟ้ากว้าง
ในค่ำคื่นที่ฟ้าพร่างดาวสุกใส
บรรยากาศแวดล้อมช่างเป็นใจ
ให้ทุกๆความเป็นไปน่าจดจำ
ฉันกับเธอใต้แสงดาว
ไร้คำพูดยืนยาวเพราะไม่มีอะไรให้ย้ำ
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา...ล้วนคุ้มค่ากับการจดจำ
ถึงแม้วันนี้จะสิ้นคำว่ารักจากหัวใจ
หน้าส่วนตัว
734
