ถึงเพื่อนรัก

พระจันทร์เศร้า

ท่ามกลางกระแสความขัดแย้งหลังทริประยองของคนไทยโพเอ็ม
เราได้พบผู้ชายคนนี้ ดินถล่ม ณ เสาไห้
เขาแทรกตัวมาบนเอ็มเอสเอ็ม กลางกระแสการพูดคุยที่เข้มข้น
การหาคนถูกคนผิด ความไม่เข้าใจ การแบ่งค่าย สารพัดที่คนกลางอย่างเราสุดแสนจะอึดอัด
กระป๋องเบียร์ที่เหวี่ยงออกไปวันนั้น ตาเฒ่ารับไปเต็ม ๆ ด้วยความยินดี
หลายวันที่วนเวียนอยู่กับสารพัดวิพากษ์
ตาเฒ่าโผล่มาเป็นกระสายยาทุกวัน จากรำคาญ นำไปสู่ ยังไงหว่า
แล้วหลังจากกระแสความขัดแย้งบรรเทาลง เราซึมซาบความเป็นตาเฒ่า คนกลางที่เป็นคนกลาง เหมือนเราเลย ตาเฒ่าเอ๊ย
นานมากที่ไม่ได้เข้าแวะเวียนทักทายเพื่อน ๆ น้อง ๆ พี่ ๆ (มีคนเดียวคือพี่แก้วประเสริฐ)
งานการรุมสุมจนโงหัวไม่ขึ้น
หลายเดือนที่นอนไม่หลับ กังวลกับงาน ต้องพึ่งพาหมอ หายาคลายเครียดมากิน
ทุกวัน เวลาแย่มาก ๆ  เราจะโทรหาตาเฒ่า ผู้ชายคนนี้ที่ตอบรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงร่าเริง
อ้า เป็นไงบ้างครับ....
อ้า สบายดีหรือเปล่า วันนี้ ...............
อ้า งานหนักไม๊ พักบ้างนะคุณ.....
จนหลายอ้าเข้าวันหนึ่งเราบอก ตาเฒ่า หุบบ้างก็ได้
เราไม่เคยเห็นหน้าค่าตาตาเฒ่า รู้แต่ว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ที่หลงใหลคอมพิวเตอร์เป็นชีวิต อืมมม......  หลงใหลจนขนาดยอมเอาคอมเป็นเมียซะมากกว่า  ใช่ไม๊ตาเฒ่า
จากการโทรระบายทุกข์ กลายเป็นความเคยชิน อย่าแปลกใจว่าทำไมเราเป็นฝ่ายที่ต้องโทรหาก่อนไม่มีอะไรมาก แค่เพราะเตาเฒ่าไม่เคยมีตังค์ค่าโทรศัพท์ ถ้าวันไหนตาเฒ่าโทรมา นั่นคือโทรจากตู้สาธารณะ  ไม่ว่ากันนะตาเฒ่าที่เอามาเผาซะขนาดนี้ 
วันคืนผ่านไป ตาเฒ่ากลายเป็นความเคยชินที่ขาดไม่ได้ แต่ความรู้สึกที่มี เป็นความรู้สึกที่เพื่อนมีต่อกัน ไม่มีอารมณ์ของผู้ชายผู้หญิงมาเกี่ยวข้อง
วันที่กลุ้มใจกับการทำงานครั้งแรกกับยูนิเซฟ ต้องบริหารเงินเป็นล้านกับผู้เข้าอบรมหลากหลายประเทศที่เป็นแขกรัฐบาล เรามีตาเฒ่าเป็นเพื่อนคุยแก้เครียด
เราแค่ต้องการคนรับฟังนะ เรื่องงานน่ะ ทำได้ แต่บางครั้ง คนเราให้เก่งแค่ไหน มันก็มีเวลาที่อยากเล่า อยากระบาย
ฝากภาระหนักหนาบนไหล่ให้คนอื่นช่วยมาแบกสักแป๊บเพื่อขอตัวไปเข้าห้องน้ำ นะตาเฒ่า
แล้ววันหนึ่ง เราก็รู้สึกว่า เราต้องการเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ มันถึงเวลาที่จะต้องพบกัน
วันที่พบกันครั้งแรก พายุตั้งเค้า
 เรามาในชุดทำงานสุดสวย ดูดี รอตาเฒ่าหน้าร้านอาหารด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ กลัวเปียกฝน
กลัวคนมาเห็น เพราะนัดกันใกล้ที่ทำงาน
พอฝนเริ่มลงเม็ด เราเจอใครคนหนึ่ง ที่ไม่แน่ใจว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
แต่เสียงที่ทักมา คือเสียงที่คุ้นหูมาตลอดเวลา
ตาเฒ่ามาแบซกมกสุด ๆ
รองเท้าแตะ กางเกงยีนส์ เสื้อยืด 
มีหนุ่มหน้าตี๋เหน็บมาด้วยคนหนึ่ง ซึ่งตาเฒ่าบอกว่าเป็นเพื่อน มาหาพอดี เลยพามาด้วย
ยอมรับนะ ว่ารู้สึกผิดคาดกับตัวตนจริง ๆ ของตาเฒ่า แต่มื้อนั้น อาหารอร่อยตรงหน้ากับท่าทีสนิทสนมของตาเฒ่า เราก็ว่ามันไม่เลวร้ายนักหรอก แม้เราจะต้องออกตังค์ก็เหอะ นะตาเฒ่า
เราพูดคุยกันทุกวัน
เวลาเราทะเลาะกับคนที่บ้าน เราก็โทรไปร้องไห้กับตาเฒ่า 
เวลา เรามีปัญหาหน้าเน็ตกับใครบางคนที่เราให้ความสำคัญทั้ง ๆ ที่มันไม่รู้ตัว เราก็เล่าให้ตาเฒ่าฟัง
กลางป่าเขาจากเชียงดาว กลางแดดเปรี้ยงจากสันป่าตอง กลางแดดจ้า หน้ากระทรวง ยามค่ำหลังร่ำน้องสิงห์ที่บ้าน 
หน้าห้องคอนเวนชั่นวันจัดประชุมรัฐมนตรีพม่า แม้แต่กลางเขื่อนศรีนครินทร์ เราก็เล่าให้ตาเฒ่าฟังว่าสนุกกันมากน้อยเพียงใด อย่างไร
ตาเฒ่าจะมีคำปลอบประโลมซ้ำ ๆ อยู่สองประโยค
ไม่เอานะคุณ อย่าร้องนะ ไปพักผ่อนนะ .... กับ ..... อืมมม น่าสนุกนะคุณ อย่าดื่มมากล่ะ .....
สารพัดหัวข้อที่จะพูดคุย เราไม่เคยเบื่อที่จะโทรหา เราคุยกับตาเฒ่า แล้วเราก็นึกถึงใครบางคนที่จากโลกเน็ต จากชีวิตเราไปแล้ว แต่ช่างมีบางอย่างที่เหมือนกัน
คำปลอบประโลม  อารมณ์ขัน และ กำลังใจที่รินหลั่งให้ไม่มีวันหมดสิ้น
ผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนนี้ กับน้ำใจมหาศาลไร้เงื่อนไข ทำให้วันทุลักทุเลของเราผ่านไป
เมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ตาเฒ่าโผล่มาที่ออฟฟิศ มาชวนไปกินก๊วยเตี๋ยวเป็ดวัดราชา ดันมาแต่ไก่โห่ ใครจะหิวตอนนั้นนะ แต่เราก็ไปกับเขานะ ไปเดินเล่นในตรอกวัดราชา ให้ตาเฒ่ารำลึกความหลัง แล้วก็ไปเขาดิน ถิ่นโปรดของเรา สองเฒ่าคือเรากับเขา ไปเดินดูเด็ก ๆ พรอดรักกันตามสุมทุมพุ่มไม้ แล้วก็หันหน้ามาบอกกันและกันว่า ดีนะ ที่เราสองคนไม่มีลูกผู้หญิง
เมื่อวานตาเฒ่ามาที่บ้าน เพราะโดนบังคับแกมขู่เข็ญ ให้มาซ่อมคอม 
ทุกข้อความ ทุกรูปภาพที่เพียรเก็บมาสามปี ถูกล้างจากเครื่อง เพื่อลงโปรแกรมใหม่ทั้งหมด
เราได้ตระหนักว่า ความทรงจำนั้น อยู่ในใจ แม้ไม่มีตัวอักษรให้เห็นอีก เราก็ยังจำได้
เครื่องคอมเป็นปกติแล้ว ทำงานไวขึ้นมาก หลังจากข้อมูลรกเรื้อถูกลบออกไป
แต่ความทรงจำของเรายังกระจ่างกลางใจ ไม่ว่ากับใคร คุณ น้อง ๆ เพื่อน ๆ  หรือตาเฒ่า
สามปีเต็มบนโลกเน็ต วันนี้แล้วซินะ ที่เราได้รู้จักโลกอินเตอร์เน็ตมา 
โลกที่อาจสร้างศัตรูหรือมิตรก็ได้ 
วันนี้ เรารู้ว่า สิ่งที่เราได้จากโลกเน็ต  คือโลกใบใหญ่กับ ผู้คนหลากหลาย ที่คงจะต้องใช้ความจริงใจนำทาง
เมื่อวาน เราส่งตาเฒ่าขึ้นรถแท็กซี่ที่เรียกมาจากศูนย์ เมาหรือเปล่าไม่รู้ แต่เรายังรู้สึกถึงจมูกใครบางคนแตะแก้มเรา และเรารับรู้ถึงมิตรภาพระหว่างเราสองคน มันจะเป็นเช่นนี้เสมอ นานเท่านาน ใช่ไม๊ตาเฒ่า
เพราะอะไรรู้ไม๊ 
เพราะเรารับเธอได้ในแบบที่เธอเป็นอย่างเต็มใจ
และตาเฒ่า เธอล่ะ รับเราแบบที่เราเป็นได้ไม๊
เรารู้คำตอบ เรารู้ว่า ได้แน่นอน