17 กุมภาพันธ์ 2548 13:46 น.
พระจันทร์เศร้า
แหงนมองดาวพราวสว่างกระจ่างฟ้า
ทอแสงมาทักทายในคืนเหงา
คิดถึงคนเคยใกล้หัวใจเรา
รู้ค่าเขาวันจากลาน้ำตาริน...
จากกันไปไร้เหตุผลจะค้นคิด
ต่างยึดติดทิฐิไว้ไม่ถวิล
ยามนี้เมื่อไร้เงาเศร้าอาจินต์
แทบแดดิ้นด้วยคิดถึงคนึงคอย
เขาพารักจากไปไล่ตามฝัน
ทิ้งเรางันเงียบเหงาใจเศร้าสร้อย
ไม่มีแม้เยื่อใยให้คนคอย
เจ็บกับรอยอาลัยในใจตน
รู้ว่าเจ็บเมื่อจากยากนักหนา
จะเรียกหาวันวานเกินดั้นด้น
ฝากจันทร์ช่วยส่งข่าวให้ใครสักคน
บอกเขาข้าทุกข์ทนจนร้าวใจ
ถ้าได้รู้ว่าต้องเจ็บกับการจาก
คงไม่ยอมให้เขาพรากจากไปไหน
มารู้ตัวก็สิ้นหมดรันทดใจ
เจ็บครั้งไหนก็ไม่เท่ากับคราวนี้
หลั่งน้ำตาอาลัยเหลือเพื่อไถ่บาป
แม้จนตราบฟ้าสลายไม่หน่ายหนี
ขอจงคืนกลับมารับความภักดี
ของคนที่มีแต่รักจากหัวใจ
16 กุมภาพันธ์ 2548 21:37 น.
พระจันทร์เศร้า
ชอบดอกไม้สายน้ำกับความรัก
ยามอกหักซบหน้าแนบแอบทิวเขา
ร้องไห้กลางสายฝนหม่นบรรเทา
เราคือเราอย่างนี้ที่เห็นกัน
เราเป็นเราอย่างที่เห็นเช่นวันนี้
มีหน้าที่รับผิดชอบเป็นกรอบกั้น
และหัวใจว่างเปล่าของเรานั้น
มีสิทธิ์ฝันบินโบยโดยเสรี
สมาชิกใหม่ค่ะ มารายงานตัว
หน้าส่วนตัว
1881
