29 เมษายน 2552 03:50 น.
พระจันทร์เล่นน้ำ
ฉันจะเป็นดังเช่นผีเสื้อน้อย
ที่เฝ้าคอยบินวนตามกลิ่นหอม
ดั่งไล่ตามความฝันมิใช่ด้วยจำยอม
แต่เพราะรักในกลิ่นหอม ความฝันหอม…หอมกว่าสิ่งใด
22 เมษายน 2552 19:12 น.
พระจันทร์เล่นน้ำ
365 วันผ่าน กาลหมุน เวียนไป
1 หัวใจ หยุดนิ่ง ขอพิง ขอพัก
1 ความรัก ขอหยุด ขอยืน
*****
วันเปลี่ยน วันผ่าน
วันวาน เพียงวัน ผ่านพ้น
ซึมซับ..รู้สึก..ซึม...ลึก
ในความมืด...ในความรัก...ในมิตรภาพ
*****
1 ปี..ผ่านพ้น ไม่เร็ว ไม่ช้า
1 คนเคย...ใฝ่หา...เฝ้าฝัน
1 ความรัก 1 มิตรภาพ ไม่เพียงพอ
1 คน เคยยืน..หยุดรอ จึง หยุดยืน
*****
พอ...พอแล้ว
ไม่เหนื่อย...ไม่ล้า...ไม่ก้าว
ปล่อย...ปล่อย...ให้เป็นไป
ไหล..เรื่อย...ดั่งสายน้ำ...
เพียง...เพียง...แค่มิตรภาพ
เพียง..มิตรภาพ...เพียงพอ
*****
15 เมษายน 2552 07:15 น.
พระจันทร์เล่นน้ำ
ฝนบ้านพี่..
เย็น เย็น ย่ำ ย่ำ มองฟ้า มองนาฬิกา
ควรแก่เวลา เก็บของ ก่อนงานเลิก ก่อนฝนฟ้า
เมฆครึ้ม หม่นมืด กลบสี กลื่นสัน ท้องนภา
เมฆเค้า ตั้งท่า ฝนมา ฟ้าปรอย
*****
เมฆครึ้ม ครึ้มฟ้า ฝนครึ้ม อยู่เหนื่อหัว
ใจมัว ใจหม่น ใจไม่อยากเดินใต้ฟ้ารั่ว
เอาแล้วไง น้องเอ๋ย อย่างไม่ทันได้ไหวตัว
ฟ้าพลอยรั่ว ฝนพลอยฟ้า ฝนตกปรอย
*****
ฝนบ้านพี่...ตอนนี้...ไม่เหมือน..ฝนบ้านเก่า
ฝนเขม่า ฝนควัน ฝนฟ้าของความเหงา
ฝนชืด จืดจาง มีแต่กลิ่นสนิมแล้ง...ซีเมนส์เน่า
ไอถนนร้อน กลิ่นดินเฉา ต้นไม้เหงา และ คนจร
*****
ฝนบ้านพี่...ไม่ขอรับ...ฝนบ้านเขา...
ใจคนจร หากเลือกได้ จะกลับรอฝน ณ บ้านเก่า
ฝนที่นี่แล้งน้ำใจ ไร้ชุ่มชื่น เต็มตื้นด้วยความเศร้า
คนจร ใจเหงา คิดถึงฝนบ้านเก่า..คิดถึงฝนบ้านน้อง...
*****
ฝนบ้านน้อง
"ย่างเข้าเดือนหก ฝนก็ต๊ก พร่ำๆ"
แต่นี่แค่เดือนสี่เท่านั้น ก็มาแล้วเมฆดำ
กลิ่นหญ้า ไอดิน สายลมพัดมาฉ่ำ ฉ่ำ
ต้นข้าวระริก เต้นระบำ ใต้สายฝนพร่ำยามเย็น
*****
ฟ้าครึ้ม ฝนมา คราวใด ใจเบิกบาน
ตั้งเค้า คอยรอ ข้าวรอ คอยเคียว หลังหว่าน
ชุ่มฉ่ำ ชุ่มชื่น ใจชื้น อารมณ์สราญ
เดินกลับบ้าน กลางฝนปรอย คิดถึง รอคอย คนคู่เดิน
*****
คนจร คนเก่า คนของเรา พี่จ๋า จะลืมกันไหม
ในวันฟ้าปรอย ฝนคิดถึงปราย คิดถึงพี่ ที่เคยใกล้
อยู่ในกรุง ฟ้าคงสวย ฝนคงใส ไม่รู้พี่ลืมกันหรืออย่างไร
ถึงห่างหาย หายไป ไร้ซึ่งเงา
*****
ฝนบ้านน้อง...แม้เย็น...ฉ่ำชื่น..
แต่ใจน้อง เปียกปอน ฝนเหงา เต็มตื้น
ฝนค่ำ ย่ำฟ้า ฝนในตา ระรื่น
เมื่อไหร่หนอ พี่ชายจะกลับคืน เดินเคียงคู่ อยู่ไม่เหงา เมื่อฝนปรอย
*****
14 เมษายน 2552 19:20 น.
พระจันทร์เล่นน้ำ
เซเลอร์มูน...ตัวแทนแห่งดวงจันทร์
ตัวแทนแห่งความรัก ความหวัง และ มิตรภาพอันใหญ่ยิ่ง
สัญญะของความเพร้าพริ้ง และ โยนอ่อน
แต่แล้วดวงจันทร์กลับถูกสั่นคลอน ด้วยไฟแห่งสงคราม
เซเลอร์มาร์...ดวงดาวแห่งการศึก
เดือดดาลลึก ไฟโลกันต์ ไหม้เผาจนสูญสิ้น
ร้อนเดือด ทุกทิศถิ่น ทุกย่านย่อม
ปะทะ มิหยุดยอม แข็งขืน มิหยุดเดิน
เซเลอร์มูน เซเลอร์มาร์ ถูกเลือกมา เหล่านักรบ
ตัวแทนแห่งดวงดาว มาบรรจบ พบเพื่อปราบอธรรม
กลายกลับให้เหล่าร้ายได้ขันขำ เย้ยเหยาะ เมื่อต่างทะเลากันเอง
อสูรมารต่างหลากหลาย ครื้นเครง มองเห็นแล้ว หายนะแห่งมนุษย์โลก
มนุษย์ตัวจ้อย ตัวน้อย ได้แต่ทำตาปริบ
ขยิบซ้าย เขยิบขวา ไร้ทิศ ไร้ทาง
เบื่อ..เบื่อหนาย..เบื่อแล้ว..เมื่อไหร่จะสงบ จะหยุดกันเสียที
สองนักรบ สองศรี สองฝั่งอันตรงข้าม ที่ไม่ยอมพาดสะพานเข้าหากัน
มนุษย์ตัวจ้อย ตัวน้อย ได้แต่ทำตาปริบ
นอนไม่หลับสนิท สักค่ำคืน...
14 เมษายน 2552 19:10 น.
พระจันทร์เล่นน้ำ
สารเสพย์ติดที่ชื่อว่า ความรัก
แม้ ความรัก ไม่ใช่ กาแฟ
แม้ ความรัก ไม่ใช่ เหล้า
แม้ ความรัก ไม่ใช่ บุหรี กัญชา เฮโรอีน
เหตุใดเล่า..ข้าพเจ้าจึงเสพติดความรัก
ดังว่ามันคือ
กาแฟ
เหล้า
บุหรี่ กัญชา เฮโรอีน
แม้ ความรัก ไม่ใช่ กาแฟ
แต่ ความรัก นั้นก็กลมกล่อม หอมหวาน นุ่มนมและขมบ้างบางครั้ง
แม้ ความรัก ไม่ใช่ เหล้า
แต่ ความรัก นั้นก็แสนจะเร้าร้อน เลือดสูบฉีดอย่างรุนแรง รู้สึกระปรี่กระเปร่า
และบางครั้งก็นุ่ม แต่ ร้อนผ่าวอยู่ภายใน
แม้ ความรัก ไม่ใช่ บุหรี กัญชา เฮโรอีน
แต่ ความรัก นั้นก็ทำให้เราล่องลอย คล้ายห้วงฝัน แสนจะมีความสุขและดื่มด่ำ
แต่กระนั้น ความรัก ก็ไม่ใช่เพียงเท่านั้น
แม้ ความรัก ไม่ใช่ กาแฟ
แต่หากขาด หรือ ไม่ได้รับเท่าที่เคยนั้น
มือไม้ และ หัวใจก็จะสั่นระริก อารมณ์ไม่สดใส เฉื่อยชา
แม้ ความรัก ไม่ใช่ เหล้า
แต่หากขาด หรือ ไม่ได้รับเท่าที่เคยนั้น
พาลอารมณ์เสีย และไม่อยากทำสิ่งใด
แม้ ความรัก ไม่ใช่ บุหรี กัญชา เฮโรอีน
แต่หากขาด หรือ ไม่ได้รับเท่าที่เคยนั้น
ลงแดง แสนทรมาณด้วยความคิดถึง
ทั้งๆที่รู้ รู้อยู่แก่ใจว่า
ความรักนั้น แม้จะแสนดีต่อเรา แต่ก็แสนจะโหดร้ายกับเราเท่าทวี
แต่เหตุใดข้าพเจ้าจึงไม่สามารถเลิก รัก ได้
แม้ กาแฟ ก็ละได้
แม้ เหล้า ก็เลิกได้
แม้ บุหรี่ กัญชา เฮโรอีน ก็หลุดได้
แต่ไม่เคยเลย ไม่เคยเลยสักครั้ง ที่จะเลิก รัก
ยาก ยาก ยากยิ่ง
หากเมื่อได้ลอง ลิ้ม รสรักแล้วนั้น
ยิ่งยากยิ่ง ยิ่งยากนัก ที่จะถอนตัว
หากใครจะฉุดดึง สิ่งที่ได้รับ อาจเป็นการกระชากให้ "ตกหลุมรัก" มาตามกัน
แม้อยากเลิกรัก แต่ใจไม่รักที่จะเลิกอย่างความต้องการเลย
เพราะ ฉะนั้นทางแก้อันเดียวที่ข้าพเจ้าพอจะมองเห็น
ควรนักที่เราควรมาเสพติด "ความรัก" เสียด้วยกัน
หน้าส่วนตัว
801
