โลกของกวี

พรสวรรค์

เพราะมีผู้รู้ซึ้งถึงศิลป์ศาสตร์
เหงื่อทุกหยาดของกวีจึงมีค่า
หมึกทุกหยดสดสวยด้วยวิญญาณ์
ปรารถนาใจรักเป็นนักกกลอน

แม้นไม่รวยสวยหรูอย่างผู้อื่น
แม้นไม่ชื่นสุขสันต์อย่างวันก่อน
แม้นคิดไปใจอาจขาดรอนรอน
แม้นออดอ้อนกับใครเขาไม่เป็น

โลกแก่งแย่งแข่งขันกันสุดกู่
โลกจึงอยู่กับความจริงสิ่งที่เห็น
โลกจึงร้อนไฟลามสงครามเย็น
โลกยุคเข็ญเข่นฆ่าไม่ปราณี

โลกหากแล้งน้ำใจไร้ความรัก
โลกคงจะสิ้นสุดไปทุกที่
โลกในชนชาติใดไร้กวี
เปรียบดังม่านราตรีมีสีดำ

ทั้งโคลงฉันท์กาพย์กลอนอักษรศรี
ปานดนตรีกล่อมโลกไร้โศกร่ำ
วรรณศิลป์จินต์กวีมีค่าล้ำ
วัฒนธรรมประเพณีมีตำนาน

หัวใจทองของกวีไม่มีล้า
ทุกเวลาพากเพียรขีดเชียนอ่าน
ใน "สื่อถ้อยร้อยฝัน" นิรันดร์กาล
คือ "วิมานแสนรัก ของนักกลอน"