26 ธันวาคม 2547 06:57 น.
พรระวี
ริ้วลมเหนือแผ่วผ่านกลางบ้านป่า
เยือกอุราพลิ้วพลิกระริกหนาว
ยามต้นคืนฟ้ากระจ่างพร่างพร้อยดาว
เสี้ยวจันทร์ร้าวเลือนลาริมฟ้าไกล
รอยอดีตแสนงามในความหลัง
ณ ริมฝั่งแม่ตาปีที่ยิ่งใหญ่
เคยแอบอกโอบอ้อมหล่อหลอมใจ
กระชับไออวลอุ่นที่กรุ่นมา
ร่วมเรียงร้อยมาลัยด้วยใจมั่น
ผูกสายขวัญเจือระรินกลิ่นบุปผา
กลางลมหนาวโชยผ่านซ่านอุรา
ย้ำสัญญาต่อกันเป็นมั่นคง
คิดไม่ถึงจะมีวันอันขมขื่น
ความหวานชื่นมลายยุ่ยเป็นผุยผง
ขวัญกระเจิงเมื่อรักหักโค่นลง
ด้วยประสงค์แห่งมนต์มารประหารเรา
หนาวปีนี้เวียนมาอีกคราแล้ว
คิดถึงแก้วลุกลามเป็นความเหงา
ยิ่งเหน็บหนาวใจสั่นไม่บรรเทา
แค่รับเอาแต่ความฝันเดือนธันวา.
หน้าส่วนตัว
1614
