1 ธันวาคม 2545 23:58 น.

กรุ่นเนื้อนาง

ทุ่มทอดกายหงายหน้าสู่ฟ้ากว้าง
ณ ท่ามกลางเทือกภูดูไสว
ใต้แพดาวพราวกระพริบระยิบใย
ปล่อยดวงใจละล่องท่องวนา
แต่ละวันขวัญจิตชีวิตพี่
ยังคงมีใจมั่นฉันใดหนา
ก่อนจะพรากจากกันเคยสัญญา
ว่าศรัทธาร่วมฝันนิรันดร
มาบัดนี้เหตุไฉนไยเงียบเฉย
นิจจาเอ๋ยหรือศรัทธามาหลุดถอน
หรือชีวาลาลับกับกองฟอน
หรือโอนอ่อนพ่ายแพ้แก่กาลี
เธออยู่ไหนไม่สำคัญหรอกขวัญจิต
ขอเพียงคิดถึงสัญญาอย่าหน่ายหนี
อยู่ที่ไหนก็เหมือนกันมั่นฤดี
ขอเพียงมีรักแท้ไม่แปรไป
แม้จะพรากจากไปไกลสุดฟ้า
เพียงแก้วตาไม่พะวงจิตหลงไหล
ไม่ลุ่มหลงกะเท่เล่ห์สัตว์ไพร
กลางดวงใจ...ฉันยังอุ่นกรุ่นเนื้อนาง.